Γ. Μαρινάκης: «Ο Μανόλης Λουκάκης ήταν ασυμβίβαστος στη σκέψη, ακέραιος στην πράξη ένας αληθινός δημοκράτης»

Στη διαδικτυακή εκδήλωση που οργάνωσε ο «Όμιλος Φίλων του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη» για να τιμήσει τον αείμνηστο Ρεθεμνιώτη πολιτικό Μανώλη Λουκάκη συμμετείχε ο δήμαρχος Ρεθύμνου Γιώργος Μαρινάκης.

Η εκδήλωση είχε τίτλο: «Μανώλης Λουκάκης: πολιτική πορεία με όραμα και ακεραιότητα» και πραγματοποιήθηκε τη  Δευτέρα 22 Απριλίου 2024 στις 7 το απόγευμα σε ηλεκτρονική πλατφόρμα.

Η εισήγηση του δημάρχου Ρεθύμνης για την προσωπικότητα και το έργο του τιμώμενου είχε τίτλο «Μανόλης Λουκάκης: ο άνθρωπος, ο φίλος, ο πολιτικός!».

Στην αναφορά του ο κ. Μαρινάκης επισήμανε τα εξής:

«Ευχαριστώ πολύ το Διοικητικό Συμβούλιο του Ομίλου Φίλων του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη για την πρόσκληση, προσφέροντας μου την ευκαιρία της συμμετοχής στο αφιέρωμα στον αξέχαστο Μανώλη Λουκάκη.

Τον άνθρωπο που πριν και πάνω απ’ όλα ήταν Ρεθεμνιώτης. Η αγάπη του, το νοιάξιμό του για το Ρέθυμνο και τους ανθρώπους του, παρέμειναν αταλάντευτα μέχρι την ημέρα που μας αποχαιρέτησε δια παντός.

Πέρασαν 12 χρόνια από τότε. Σε αυτό το διάστημα, με αφορμή όλα τα πρωτόγνωρα γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα μας αλλά και τον πλανήτη, συχνά η σκέψη μου ανέτρεξε στον καλό φίλο, τον αγνό αγωνιστή και γνήσιο δημοκράτη τον ειλικρινή και έντιμο πολιτικό Μανόλη Λουκάκη.

 Αναρωτήθηκα ποια θα ήταν η στάση του, πώς θα διαχειρίζονταν τις διαδοχικές κρίσεις και τις συνέπειές τους στη ζωή μας, τι επιλογές θα έκανε.

Και κάθε φορά, κατέληγα με την ίδια βεβαιότητα, στο ίδιο συμπέρασμα: Ο Μανόλης, με την πηγαία αισιοδοξία του και την εσωτερική του δύναμη να αντιπαρέρχεται κάθε δυσκολία με αξιοπρέπεια και απαντοχή, ουδέποτε θα καταδεχόταν τη μιζέρια και την παραίτηση, ως αντίδραση σε όσα συνέβησαν.

Με κείνο το αυθεντικό χαμόγελό του, την ευγένεια, την προσήνεια, τη νηφαλιότητα και την ηπιότητα που τον χαρακτήριζαν, θα κατάφερνε να ενθαρρύνει, να οργανώσει, να παρέμβει και να βρει λύσεις, εμπνέοντας στους ανθρώπους την πίστη στην Αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την ενότητα, τη συνέργεια και τη δύναμη της ομάδας.

Αυτός ήταν ο άνθρωπος Μανόλης Λουκάκης.

Διακριτικός, φιλήσυχος, γενναιόδωρος, πρόθυμος να ακούσει, να μοιραστεί, να σταθεί φίλος στα δύσκολα.

Μια ευγενική προσωπικότητα, ένα ανήσυχο πνεύμα με γαλήνια ψυχή, που πρόσφερε αποτελεσματικά και αθόρυβα, ανέγγιχτος από τη ματαιοδοξία της προσωπικής προβολής και της ευτέλειας της ιδιοτέλειας.

Ευφυής, διορατικός, πρωτοπόρος στις ιδέες και παραδοσιακός στις ανθρώπινες σχέσεις συνδύαζε με το δικό του μοναδικό τρόπο, την αποτελεσματική και συνάμα αθόρυβη πολιτική δράση με τον ανόθευτο ανθρωπισμό, που θα πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε σχέση, επαγγελματική ή φιλική.

 Με τίμησε με τη φιλία του και την εμπιστοσύνη του. Διατηρώ ολοζώντανη στη μνήμη μου την προτροπή του ν’ ασχοληθώ με την πολιτική την εποχή που είχα αρχίσει να καταξιώνομαι επαγγελματικά στη δικηγορία και να οργανώνουμε την οικογένεια μας με την σύζυγό μου Τασούλα.

Σμίγαμε συχνά ως μέλη της τοπικής οργάνωσης του πολιτικού χώρου στον οποίο είχαμε ενταχθεί.

Διέθετε μια αδιαπραγμάτευτη εντιμότητα, την οποία υπερασπίστηκε ανυποχώρητα, αναλαμβάνοντας κάθε φορά το πολιτικό και προσωπικό κόστος.

Μου έκανε εντύπωση το ασύμβατο με τη σεμνότητα και ηπιότητα του, παθιασμένο όραμα του για την ανάπτυξη του Ρεθύμνου.

Υπερασπίστηκε το όραμα του για ένα Ρέθυμνο ισχυρό και σύγχρονο απ’ όλα τα κρίσιμα, υπεύθυνα και απαιτητικά μετερίζια στα οποία πρωταγωνίστησε ο αγαπητός Μανόλης.

Ποτέ όμως δεν επέτρεψε στα υψηλά πολιτικά αξιώματα και τις θέσεις ευθύνης που του ανατέθηκαν από την κυβέρνηση, να αλλοιώσουν τα δομικά στοιχεία του χαρακτήρα του, τη στάση του απέναντι στους ανθρώπους, την αγάπη του για το Ρέθυμνο, τη διάθεση του να προσφέρει έργο, σε δύσκολους τομείς.

Και πάντα πρόθυμος να μοιραστεί, να συνεργαστεί, να κάνει κοινωνούς στο όραμά του νέους ρεθεμνιώτες, χωρίς ίχνος ανταγωνισμού και μικροπρέπειας.

Πάντοτε υπέρμαχος της σύνθεσης υγιών δυνάμεων, σταθερός συμπαραστάτης κάθε Φορέα, κάθε Σωματίου, κάθε μεμονωμένου Ρεθεμνιώτη που πρόσφερε έργο στο Ρέθυμνο.

Προσωπικά, θα τον μνημονεύω πάντα με ευγνωμοσύνη. Μόνον όφελος αποκόμισα μέσα από την προσωπική μας σχέση και την κοινωνική μας συνύπαρξη ως συμπολίτες, τη συνοδοιπορία μας ως ιδεολογικοί και πολιτικοί συναγωνιστές αλλά και παρακολουθώντας την πολιτική του διαδρομή, τη στάση του και τις επιλογές του που αποτελούσαν παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού και κατάθεση ανθρωπισμού.

Ένας καλός, μεγαλόψυχος άνθρωπος που είχε τη δύναμη να συγχωρεί όσους τον πίκραναν και να προχωρά μπροστά, που απόλαυσε μακροχρόνιες, σταθερές και ισχυρές φιλίες στην πόλη που αγαπούσε, που ευτύχησε να κάνει οικογένεια και να εμφυσήσει στις κόρες του την καλοσύνη και την ανοιχτή καρδιά, που αξιώθηκε το προνόμιο του παππού και μοιράστηκε με τους ανθρώπους που επέλεγε τη δική του αλήθεια. 

Αυτός ήταν ο φίλος Μανώλης Λουκάκης.

Και με αυτές τις ανθεκτικές διαχρονικά και πανίσχυρες ηθικά, αρετές, στην πολιτική του φαρέτρα, χάραξε και διένυσε μια σταθερή, δίκαιη και καθάρια πολιτική σταδιοδρομία.

Ένας ασυμβίβαστος στη σκέψη και ακέραιος στην πράξη, ανυποχώρητος αγωνιστής. Ένας αληθινός δημοκράτης.

Πάντα επιλέγοντας τον δύσκολο δρόμο.

Μακριά από σκοπιμότητες και πελατειακές σχέσεις.

Χωρίς συμβιβασμούς.

Χωρίς να θέσει ποτέ ως κριτήριο των επιλογών του, το πολιτικό κόστος.

Σταθερός οπαδός της ειλικρίνειας και της γλώσσας της αλήθειας.

 Ήταν η μόνη που ήξερε να μιλά, με τόλμη και παρρησία, θέτοντας εαυτόν απέναντι στην παραβατικότητα και σε όσους την υπέθαλπαν.

Ποιός μπορεί να ξεχάσει το θάρρος του να καταγγείλει δημοσίως παραβατικές συμπεριφορές και να εισηγηθεί τη δημιουργία ειδικής αστυνομικής μονάδας στα πρότυπα των συνοριακών φρουρών για την εποπτεία της συγκεκριμένης δύσκολης περιοχής, το 2007, αποδίδοντας στην περιοχή χαρακτηριστικά χώρας της Λατινικής Αμερικής (Κολομβία);

Αντίδραση που είχε υιοθετήσει ήδη από το 2000, όταν σε συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, επισήμανε στον τότε πρωθυπουργό ότι δεν πρέπει να επιτρέψει η κυβέρνηση να συνεχιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση.

Στάση που, όπως υποστήριξε ο ίδιος σε συνέντευξη του στην Καθημερινή, πυροδότησε τη σταδιακή πολιτική του εξόντωση.

Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι το Ρέθυμνο και η Κρήτη, ευεργετήθηκε με έργα και υποδομές που φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα του Μανόλη Λουκάκη. Ως υφυπουργός στο ΥΠΕΧΩΔΕ και στο υπουργείο Μεταφορών επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, ως περιφερειάρχης, ως νομάρχης, ως πρόεδρος των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων, που ήταν την εποχή εκείνη το πιο ισχυρό αναπτυξιακό εργαλείο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ως Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Κρήτης για την εδραίωση του οποίου αγωνίστηκε, ως πρόεδρος του ΟΑΔΥΚ, που ενέκρινε την εκπόνηση των γεωλογικών μελετών για το Φράγμα των Ποταμών προώθησε και διεκδίκησε, με συστηματική κι επίμονη δουλειά, τα αιτήματα του Ρεθύμνου και της Κρήτης, θέτοντας τον τόπο σε αναπτυξιακή τροχιά. Δικαίως κατέκτησε τον τίτλο του πρωτεργάτη της Περιφερειακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης με το έργο που επιτέλεσε.

Η ουσιαστική συμβολή στην τοπική ανάπτυξη, αποτέλεσε ένα μόνον μέρος του συνολικού οράματός του για την πρόοδο και τον εκδημοκρατισμό της χώρας μας, που τα υπερασπίστηκε μέσα από τη μακρά συμμετοχή του στους δημοκρατικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.

 Αυτός ήταν ο πολιτικός Μανώλης Λουκάκης.

Για όλα αυτά θα θυμόμαστε τον Μανόλη Λουκάκη, με σεβασμό και εκτίμηση. Αλλά και για κείνα τα μικρά αλλά σημαντικά που μοιραστήκαμε μαζί του, στις τοπικές συνελεύσεις, στα σοκάκια και τα στέκια της Παλιάς Πόλης, υψώνοντας τα ποτήρια μας στην υγειά του Ρεθύμνου, γι’ αυτές τις εμπειρίες που είναι εγγεγραμμένες ση συνείδησή μας και καλά φυλαγμένες στην καρδιά μας ως ακριβές αναμνήσεις από ένα φίλο και άνθρωπο που ήξερε να ζει, να αγαπά και να προσφέρει, με αρχοντιά και αξιοπρέπεια.

Σας ευχαριστώ πολύ».