Το περιστατικό στα Βορίζια Ηρακλείου έρχεται ως άλλο ένα παράδειγμα της «άλλης» Κρήτης, εκείνης της βίας. Μιας Κρήτης που όμως πάνω από όλα, είναι τόπος με μακρά ιστορία αξιοπρέπειας και φιλότιμου. Βρισκόμαστε ξανά στο επίκεντρο μιας δοκιμασίας, που μας πληγώνει όλους. Όσα συνέβησαν, δεν αγγίζουν μόνο τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Αγγίζουν τη συνείδηση κάθε Κρητικού, κάθε πολίτη που πιστεύει στην ειρήνη, τη συνεργασία και τον σεβασμό.
Η βία, με όποια μορφή κι αν εκδηλώνεται, δεν είναι ποτέ λύση. Είναι το σκοτάδι που σκεπάζει την ψυχή και τη συλλογικότητα μας. Απέναντί της, η Κρήτη έχει πάντα να αντιτάξει και πρέπει σήμερα να το κάνει εντονότερα, το φως του ανθρώπινου μεγαλείου που μας συνοδεύει ως παρακαταθήκη.
Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο,που μίλησε για ενότητα και πρόοδο, τον Νίκο Καζαντζάκη που ύμνησε τον αγώνα του ανθρώπου να ξεπερνά το σκοτάδι,αλλά κυρίως τις γενιές των γονιών και των παππούδων μας, τους απλούς ανθρώπους των βουνών και των κάμπων που στήριξαν ο ένας τον άλλο μέσα στις πιο δύσκολες εποχές.
Αυτή είναι η Κρήτη που γνωρίζουμε και αγαπούμε: Με ψυχή, με λεβεντιά, με καρδιά έτοιμη για κάθε μάχη του έθνους, γαλουχημένη με ιδανικά που δείχνουν πάντα τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο και όχι με ψευτομαγκιές και νταηλίκια.
Αυτή την Κρήτη οφείλουμε να ξαναθυμηθούμε και να προστατεύσουμε. Καλώ όλους, θεσμούς, πολίτες, νέους και μεγαλύτερους, να σταθούμε ενωμένοι. Να μετατρέψουμε την οργή σε δύναμη για αλλαγή, τον φόβο σε ευθύνη για το αύριο, και τη θλίψη σε πράξη αγάπης και αλληλεγγύης. Ας αναδείξουμε κάθε χωριό του τόπου μας, ως τον τόπο φιλοξενίας που ζήσαμε και ζούμε καθημερινά.
Το μέλλον της Κρήτης γράφεται με σεβασμό, διάλογο και πίστη ότι μπορούμε όλοι Μαζί, να είμαστε καλύτεροι από το χθες. Και ακριβώς για αυτό, ζητάμε από την Πολιτεία να σταθεί σύμμαχος, όχι ευκαιριακά, αλλά σε μόνιμη βάση.
