Την περασμένη Παρασκευή στη στήλη μου «Αναδιφώντας το χθες» αναφέρθηκα μεταξύ άλλων στην περιοχή Μπουτσουνάρια του Δυτικού Ρεθύμνου, όπου ο Φραγκίσκος Μπαρότσης είχε διαμορφώσει έναν «αναγεννησιακό παράδεισο», κατά τα πρότυπα της εποχής. Την περιοχή, η κρήνη της οποίας εικονίζεται στη διπλανή φωτογραφία του φίλου Χαράλαμπου Σκεπετζάκη, τοποθετούσα μεταξύ των χωριών Άγιος Κωνσταντίνος και Ρούστικα.
Ο Στέλιος Σπιταδάκης επικοινώνησε μαζί μου και μου διευκρίνισε ότι τα Μπουτσουνάρια (Πουτσουνάρια, κατ’ αυτόν και άλλους Ρουστικιανούς) βρίσκονται στην κτηματική περιφέρεια του χωριού Ρούστικα. Αν το δήλωνε κάποιος άλλος δεν θα έδινα ιδιαίτερη σημασία, θεωρώντας το έναν ακόμα τοπικισμό, όμως ο φίλος Στέλιος, ως στρατιωτικός που διετέλεσε, είναι ευθύς και επιπροσθέτως λίγα λέει και πολλά κάνει. Φρόντισε μάλιστα να καθαρίσει ο ίδιος την περιοχή την ίδια μέρα από την άγρια βλάστηση, με πριόνι και ξυλοκοπτικό μηχάνημα, και να μας καλέσει να την επισκεφθούμε! Θα το κάνουμε σε λίγες μέρες, εντάσσοντας την επίσκεψή μας εκεί στη γενικότερη ολοήμερη ξενάγηση που θα προσφέρουμε για το φεστιβάλ «Ημέρες Ρεθύμνου», με τον τίτλο «Ιστορικός περίπατος σε αναγεννησιακά μνημεία της ρεθεμνιώτικης υπαίθρου».
Στον ιστορικό αυτό περίπατο, που θα είναι ολοήμερος και θα ανακοινωθεί στον Τύπο, θα επισκεφθούμε επίσης στον Άγιο Κωνσταντίνο τα υπολείμματα του μεγάρου Μπαρότσι. Στον Άγιο Γεώργιο θ’ αναζητήσουμε τον αναγεννησιακό ναό του Προφήτη Ηλία. Στα Ρούστικα θα «ανακαλύψουμε» πλην της κρήνης στα Μπουτσουνάρια, τη Μονή Προφήτη Ηλία, με το αναγεννησιακό θύρωμα και καμπαναριό της, το «Σεράγιο» και τον ναό της Παναγίας στο Λιβάδι, με την δυτικότροπη απεικόνιση της Αγίας Τριάδας. Στο Μούντρος θα συναντήσουμε το εντυπωσιακό θύρωμα με το ρητό από την Αινειάδα του Βιργιλίου και το μέγαρο στο οποίο ανήκε και θα περιηγηθούμε στο βενετσιάνικο τμήμα του οικισμού. Στην Αργυρούπολη θα επισκεφθούμε το εκεί πεσιμιστικό θύρωμα (λατινικό επίγραμμα «Όλα σ’ αυτόν τον κόσμο είναι καπνός και στάχτη»), τα υπολείμματα του μεγάρου στο οποίο ανήκε καθώς και ό,τι απέμεινε από τον εκεί Πύργο. Για να κερδίσουμε μάλιστα χρόνο θα κρατάμε μαζί το φαγητό μας, το οποίο θα μοιραστούμε σ’ όποιο σημείο του περιπάτου κρίνουμε ως πιο πρόσφορο.
Με την εκδρομή αυτή πιστεύω να ικανοποιήσουμε την αγάπη του Στέλιου Σπιταδάκη για τον γενέθλιο τόπο. Για να το κάνουμε μάλιστα πιο ολοκληρωμένα, στην αμέσως επόμενη ξενάγησή μας, την αφιερωμένη στην εκπαιδευτική ιστορία του δυτικού Ρεθύμνου, θα πραγματοποιήσουμε την προβολή που συνηθίζουμε να κάνουμε ακριβώς στα Ρούστικα, στο παλιό σχολείο. Πιστεύω μέχρι τότε να ξεκαλοκαιριάζει ακόμη στον γειτονικό Άγιο Κωνσταντίνο ο επίσης φίλος, εκπαιδευτικός εκείνος, Γιάννης Ηλιάκης, που θα έχει να μας πει πολλά τόσο για τα Μπουτσουνάρια όσο και για την εκπαιδευτική ιστορία της περιοχής του Καμπανού!
