Ο Ρεθεμνιώτης ζωγράφος από το Πέραμα Μυλοποτάμου, Αντώνης Τιτάκης, παρουσιάζει την έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Human References» ή αλλιώς Ανθρώπινες Αναφορές, στην Αrt Gallery Μορφές, στην παλιά πόλη.
Τα έργα αποτελούν μια «βουτιά» στον συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου, όπου ο ζωγράφος επιχειρεί να αποτυπώσει την ανθρώπινη εμπειρία μέσα από την τεχνοτροπία του φωτορεαλισμού δηλαδή της παραστατικής ζωγραφικής που αντλεί θέματα παρμένα από την ίδια την πραγματικότητα σαν να καταγράφεται από έναν πραγματικό φωτογραφικό φακό. Ο Αντώνης Τιτάκης απομονώνει στις εικόνες του γυναικεία χαρακτηριστικά και με τη ρεαλιστική τεχνική του, εύκολα παρασύρει τον θεατή όπου – χωρίς «φανφάρες» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος – τον οδηγεί σε διαχρονικά ερωτήματα που εξετάζουν τον ανθρώπινο ψυχισμό.
Ο ζωγράφος μιλώντας στα «Ρ.Ν» αναφέρθηκε στο εν λόγω έργο του κάνοντας, μάλιστα, αναφορά στο γεγονός πως για πρώτη φορά εκθέτει έργα του στον τόπο του, πράγμα που τον συγκινεί ιδιαίτερα. Τα έργα, επίσης, μπορεί κανείς να δει από κοντά καθημερινά σε ώρες καταστημάτων, στην Art Gallery Μορφές.
Ένα έργο ανθρωποκεντρικό και όχι μόνο
Κάθε καλλιτέχνης δικαιούται να έχει τις «εμμονές» του ανασκαλεύοντας έτσι τις διαχρονικές του ανησυχίες. Αντίστοιχα και ο Αντώνης Τιτάκης, όπως ο ίδιος εξηγεί, μέσα στη διαδρομή της εικαστικής του πορείας, βρίσκει τον εαυτό του να γυροφέρνει συνεχώς στη θεματολογία του το ανθρώπινο στοιχείο και συναίσθημα, πράγμα που διαφαίνεται και στο έργο του «Human References»: «Έχω μια εμμονή κατά κάποιο τρόπο να επιστρέφω – επειδή δεν είναι το μόνο πράγμα το οποίο με απασχολεί στην εικαστική μου δουλειά, έχω και δουλειά που έχει να κάνει με τοπίο και θάλασσα – ωστόσο πάντα επιστρέφω στο ανθρώπινο κομμάτι, μπορώ να πω εμμονικά, διότι νιώθω την ανάγκη να το αναδείξω με μια δική μου οπτική, χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο την τεχνοτροπία του φωτορεαλισμού, που ασχολούμαι πολλά χρόνια. Είναι ένας χώρος που μπορώ να εκφραστώ, βάση της ιδιοσυγκρασίας μου, μέσα στα εικαστικά πλαίσια στη ζωγραφική. Και επιμένω πάνω σε αυτό και – υποσυνείδητα ίσως μερικές φορές – διότι η ζωγραφική δεν είναι απόλυτα – κατά τη δική μου ταπεινή άποψη – ένας ορθολογικός παράγοντας καθώς παίζει πάρα πολύ με το συναίσθημα και με τη διαίσθηση και με την αίσθηση γενικότερα, οπότε μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κινούμαι έτσι «εμμονικά» γύρω από τον ανθρώπινο παράγοντα, θέλοντας να αναδείξω κάποια στοιχεία που αισθάνομαι μέσα μου, ότι έχω την ανάγκη να τα εξωτερικεύσω»
Ωστόσο, την ίδια ώρα, οι «Ανθρώπινες Αναφορές» του Αντώνη Τιτάκη, είναι και μια συλλογή με κοινωνικές παρατηρήσεις και μηνύματα, όπως και ο ίδιος παραδέχεται: «Υπάρχει και το κοινωνικό μήνυμα. Έχει να κάνει με το ότι προσπαθώ να αντιδράσω με έναν τρόπο στο ότι ευτελίζεται κάπως η ανθρώπινη ύπαρξη και ιδιαίτερα κάποιες κοινωνικές ομάδες που είναι πιο ευαίσθητες. Σε αυτές εγώ κατατάσσω και τις γυναίκες, στις οποίες θεωρώ ότι ακόμα και σήμερα τους ασκείται μια βία που δεν θα έπρεπε, σε πολύ ευρύτερο πεδίο αναφέρομαι. Και προσπαθώ – για αυτό και στην έκθεσή μου έχω μια αναφορά κατά κύριο λόγο στο γυναικείο πρόσωπο – θέλοντας χωρίς «φανφάρες» και μεγαλοστομίες, διακριτικά, να αναδείξω μια ευγενική οπτική ματιά απέναντι σε αυτόν τον παράγοντα, απέναντι σε αυτό που λέμε γυναίκα, θηλυκή ύπαρξη».
Οι δυσκολίες και οι επιρροές
Ερωτώμενος ο Αντώνης Τιτάκης για τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει στην προσπάθειά του να αγγίξει τόσο πολύπλοκες θεματικές που έχουν να κάνουν με τον ανθρώπινο ψυχισμό, ο ίδιος αναφέρει εκείνη που πρέπει ο ίδιος να ανατρέξει μέσα στις προσωπικές του εμπειρίες, ώστε να γίνει τελικά ευανάγνωστο το μήνυμά του: «Υπάρχουν πολλών ειδών προκλήσεις – αν εξαιρέσουμε το κομμάτι της τεχνικής δυσκολίας ώστε να μπορεί να βγει ένα άρτια φωτορεαλιστικό αποτέλεσμα. Η δυσκολία είναι ότι έχοντας μια αναφορά στον ανθρώπινο παράγοντα, ανασκαλεύουμε και μέσα μας βιώματα πολύ έντονα και καταστάσεις που είναι πολύ προσωπικές και περισσότερο συγγενείς προς εμάς. Είναι πολύ πιο αναγνώσιμος ο ανθρώπινος παράγοντας από κάτι άλλο. Μας είναι πιο εύπεπτο να μπορούμε να αναγνώσουμε, να διαβάσουμε ή να κωδικοποιήσουμε μηνύματα που έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο. Εξάλλου, όλη τη ζωή μας αυτό κάνουμε. Αποκωδικοποιούμε εκφράσεις, τον παραμικρό μορφασμό, την παραμικρή λεπτομέρεια σε ένα πρόσωπο. Είναι αυτό που μαθαίνουμε να διαβάζουμε από πολύ μικροί».
Παράλληλα, αναφορικά με τις επιρροές που έχει δεχτεί το έργο του, εξηγεί: «Έχω αναφορές από καλλιτέχνες από πολύ πρώιμα χρόνια, από Αναγέννηση ας πούμε αλλά και πιο πριν, από Αρχαία Ελλάδα που μου άρεσε αυτού του είδους η αναπαράσταση του ανθρώπινου παράγοντα. Στη συνέχεια, φτάσαμε στην Αναγέννηση με έναν άλλο τρόπο πια, επηρεαζόμενοι και εξελισσόμενοι μέσα από αυτό το αρχαιοελληνικό πνεύμα και φτάνουμε και στις μέρες μας που έχουμε αυτό το κίνημα του φωτορεαλισμού, εκεί περίπου στη δεκαετία του 60′, που ήταν κατά κάποιο τρόπο σαν μια εξέλιξη της ποπ-αρτ που κάποιοι καλλιτέχνες, ας πούμε, ο Tσακ Κλόουζ στην Αμερική, που προσπάθησε πρώτος να κάνει αυτή τη μεγεθυμένη φωτορεαλιστική απαθανάτιση ενός προσώπου. Και, μάλιστα, προερχόμενος ο συγκεκριμένος από την αφηρημένη τέχνη όπου αξίζει να εστιάσει κανείς σε αυτό. Για το πόσο δηλαδή έχει σχέση η αφηρημένη οπτική με τη φωτορεαλιστική. Πως υπάρχει, σε μια βάση, ένα τρόπος που αυτά τα πράγματα συγκοινωνούν. Είναι το πως διαχειρίζεσαι το αφηρημένο ώστε να σε οδηγήσει σε αυτό που βλέπουμε στο πολύ συγκεκριμένο, σε αυτό που λέμε φωτορεαλιστικό. Ωστόσο, εννοείται ότι θαυμάζω πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες και έχουμε πολλά να δείξουμε από την εποχή του El Greco μέχρι τη σχολή του Μονάχου. Και μέχρι και σύγχρονοι σήμερα, υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες, υπάρχουν πάρα πολλά ταλέντα. Στη σχολή είχα την τύχη να γνωρίσω πάρα πολλά και άσημους, έτσι άγνωστους, καλλιτέχνες, φοβερά ταλαντούχους και με φοβερά φιλόδοξα μηνύματα».
Για πρώτη φορά στο Ρέθυμνο
Αν και γεννημένος-μεγαλωμένος στο Πέραμα Μυλοποτάμου, ο Αντώνης Τιτάκης εξέθεσε πρώτη φορά δουλειά του στο Ρέθυμνο και, όπως αναφέρει, ήταν κάτι που ήθελε πολύ και τον συγκίνησε ιδιαίτερα: «Στον τόπο μου ήθελα να κάνω κάτι. Να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους εδώ, τους οικείους μου, με τον τόπο που έχω αγαπήσει, την Κρήτη, το Ρέθυμνο. Και όλο αυτό είναι συγκινητικό για εμένα. Ήθελα στον τόπο μου να κάνω μια αναφορά. Το ήθελα πολύ. Αυτό με συγκινεί εμένα προσωπικά, μου δημιουργεί συναισθήματα».
Ο καλλιτέχνης Αντώνης Τιτάκης
Όπως αναφέρει, εκτός των άλλων, στο σημείωμά της η επιμελήτρια της έκθεσης «Human References», Βάλια Κατσίμπα, Αρχαιολόγος – Μουσειολόγος: «Ο Αντώνης Τιτάκης γεννήθηκε στην Κρήτη το 1973. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας στα εργαστήρια του Χρόνη Μπότσογλου και του Γιώργου Λαζόγκα, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ίδιας Σχολής, απ’ όπου και αποφοίτησε το 2014. Την ίδια χρονιά έκανε την εμφάνισή του στην εγχώρια εικαστική σκηνή, στα ROOMS του γνωστού γκαλερίστα και πρόσφατα εκλιπόντα Γεράσιμου Καππάτου.
Έχει συνεργαστεί με σημαντικές γκαλερί του εξωτερικού, όπως την Xippas Galerie στο Παρίσι και την Plus One Gallery στο Λονδίνο. Αξίζει να αναφερθεί η συμμετοχή του στον παγκόσμιο διαγωνισμό σύγχρονου πορτρέτου (BP Portrait Award 2012), που οργανώνει κάθε χρόνο η National Portrait Gallery του Λονδίνου, όπου το έργο του επιλέχθηκε στα 55 καλύτερα πορτραίτα μεταξύ 2.187 διεθνών συμμετοχών και έλαβε τη δεύτερη θέση στην προτίμηση του κοινού. Επίσης, το έργο του συμπεριλήφθηκε στην επετειακή έκδοση 500 PORTRAITS, 25 YEARS OF THE BP PORTRAIT AWARD, που παρουσίαζε πάνω από 500 πορτραίτα πρωτοπόρων καλλιτεχνών, των πιο επιδραστικών αυτού του είδους παγκοσμίως, που έχουν λάβει μέρος στα πρώτα 25 χρόνια του θεσμού. Σημαντική είναι και η συμμετοχή του στην έκθεση 50 Years of Realism – Photorealism to Virtual Reality, που οργανώθηκε το 2018 από την Plus One Gallery στη Βραζιλία, με σκοπό να παρουσιάσει έργα μερικών από τους πιο καταξιωμένους σύγχρονους καλλιτέχνες, που κινούνται στο χώρο του υπερρεαλισμού.
Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Tα τελευταία χρόνια, αναζητώντας ένα πιο ήρεμο τρόπο ζωής, έχει επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του και συγκεκριμένα στο Ρέθυμνο, όπου και διαμένει μέχρι σήμερα».
