Διαβάζοντας στην εφημερίδα μια ολοσέλιδη ανακοίνωση ότι έρχεται η σειρά μου να κάνω το εμβόλιο για τον Covid-19, ένοιωσα μια ανησυχία να με κυριεύει.
Πρέπει, έλεγε η ανακοίνωση, να έχω το βιβλιάριο υγείας μου θεωρημένο και σε ισχύ, να έχω περάσει από το Ιατρείο του ΙΚΑ στη Μοάτσου, για να πάρω τη σχετική συνταγή που θα προσκομίσω στο εμβολιαστικό κέντρο, αφού θα έχω φροντίσει να έχει σφραγιστεί το τμήμα του βιβλιαρίου που αφορά την χορήγηση φαρμάκων. Πριν από αυτό, θα πρέπει να έχω κολλήσει το σχετικό απόκομμα, που δίνεται ετησίως πάλι από το ΙΚΑ, το άλλο ΙΚΑ στη Μαρκέλλου, από το τμήμα Μητρώου Γ όροφος, ότι είμαι ακόμη ασφαλισμένος και δικαιούμαι να παίρνω φάρμακα. Για να το πάρω αυτό το απόκομμα, θα έπρεπε να έχω προσκομίσει το βιβλιάριο εργασίας μου, στο ίδιο ΙΚΑ Β όροφος, στο τμήμα ασφαλισμένων, με κολλημένα από τον εργοδότη μου τα ένσημα ή το σχετικό αυτοκόλλητο, που θα αποδείκνυαν ότι εργάζομαι. Κοίταξα το βιβλιάριο υγείας και έντρομος διαπίστωσα ότι δεν είχα ελεύθερες σελίδες για συνταγογράφηση και θα έπρεπε να απευθυνθώ ξανά στο άλλο ΙΚΑ, στο τμήμα διαχείρισης βιβλιαρίων ασθενείας αυτή τη φορά, για την επικόλληση συμπληρωματικών φύλλων πριν πάω για τη συνταγή.
Αφού θα έχω όλα τα παραπάνω, λέει η ανακοίνωση, ώστε να μην ταλαιπωρηθώ(!), πρέπει να πάω στο εμβολιαστικό κέντρο του Νοσοκομείου, να τα επιδείξω, να παραδώσω τη συνταγή και να γραφτώ στο πρωτόκολλο εμβολιασμών για να προγραμματιστεί το ραντεβού μου και να φέρουν το φάρμακο. Έτσι θα μπορώ τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, που θα μου ορίσουν στο «οίκοθεν» έγγραφο με τον ειδικό αριθμό πρωτοκόλλου και τη στρογγυλή σφραγίδα που θα εξέδιδαν, να πάω ξανά για να κάνω το πολυπόθητο εμβόλιο.
Ίδρωσα ολόκληρος από το άγχος διότι, αν έχανα τη σειρά και έληγε η προθεσμία για την εγγραφή μου στη λίστα του εμβολιαστικού κέντρου, η ανακοίνωση ανέφερε σαφώς, ότι θα έπρεπε να συνταγογραφήσω εκ νέου το εμβόλιο και θα έμπαινα σε άλλες περιπέτειες.
Ένοιωσα την κρυάδα του ιδρώτα να με περιλούζει και πετάχτηκα από το κρεβάτι μου. Ήταν τρεiς μετά τα μεσάνυχτα και έβλεπα εφιάλτη.
Κοίταξα το κινητό μου τηλέφωνο, ενστικτωδώς. Οι περισσότεροι από εμάς το κάνουμε συνέχεια αυτό πια. Είχα μήνυμα από το EMVOLIO. Παρόμοιο μήνυμα, με συναφές περιεχόμενο, υπήρχε και στο e-mail μου. Ανέφερε ότι «Το ραντεβού με κωδικό 000182… επιβεβαιώθηκε, εμβολιασμός 18/2/21, ώρα 16.15 στο εμβολιαστικό κέντρο Γ.Ν. Ρεθύμνης». Και με παρέπεμπε στο www.emvolio.gov.gr για περισσότερες πληροφορίες.
Μπήκα και εκεί, όπου διάβασα ότι «Εμβολιάζονται τώρα πολίτες από 60-64 ετών, πολίτες άνω των 75 ετών….» καθώς και όλες τις συμπληρωματικές πληροφορίες που έπρεπε να γνωρίζω για τον εμβολιασμό μου.
Θυμήθηκα ότι ήμουν γραμμένος στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση και εκεί υπήρχαν όλα τα στοιχεία που χρειαζόταν για να με ειδοποιήσουν και να προγραμματίσουν αυτόματα τον εμβολιασμό μου. Χωρίς τη στρογγυλή σφραγίδα, χωρίς πρωτόκολλα, χωρίς «οίκοθεν» και ΙΚΑ, χωρίς στήσιμο στην ουρά, χωρίς ούτε ένα φύλλο χαρτί.
Είχα δει εφιάλτη, που όμως ήταν μια πραγματικότητα που θα μπορούσε να συμβαίνει, μερικά μόλις χρόνια πριν. Ηρέμησα, ήπια ένα ποτήρι νερό και κοιμήθηκα ξανά, με ένα αίσθημα ασφάλειας, αφού το κράτος μεριμνούσε για μένα.
Το σύστημα διαχείρισης των εμβολιασμών, που αφορά όλους μας, δέκα εκατομμύρια Έλληνες, είναι άλλο ένα δείγμα της προόδου στην ηλεκτρονική εξυπηρέτηση των πολιτών, που έγινε τα τελευταία χρόνια. Συγκριτικά, στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη, υπάρχουν μεγάλα προβλήματα διαχείρισης. Υπάρχουν μηχανογραφικά συστήματα που «μπάζουν», εφαρμογές που δεν καταγράφουν τα ραντεβού σωστά και δόσεις του εμβολίου που αδρανοποιούνται και χάνονται λόγω των ανωτέρω.
Είναι από τις λίγες φορές που νοιώθω περήφανος για τη χώρα μου και για την πρόοδο μας στον τομέα αυτό. Well done κύριε Πιερρακάκη.
Δεν μπορώ, λοιπόν, παρά να προσπεράσω -χωρίς να σκεφτώ καν- τη μεμψιμοιρία ορισμένων κύκλων συμπατριωτών μου, που αντί να επικροτούν την πρόοδο που έχει γίνει ψάχνουν να βρουν προβλήματα και αστοχίες και επικαλούνται «δικαιώματα» πολιτών και παραβιάσεις στα προσωπικά δεδομένα, για καθαρά αντιπολιτευτικούς λόγους, προκειμένου να υποβαθμίσουν όσα γίνονται για τη διευκόλυνση του πολίτη τα τελευταία χρόνια.
Οι ίδιοι, επίσης, παρά τα παραπάνω, πιστεύουν πως πρέπει: « Να πάψει η Τεχνολογία να είναι το ξεδιάλεγμα των λίγων – συνεχιστών της αστικής τάξης και της κυριαρχίας της στους πολλούς, που θα συνεχίσουν να αποτελούν τη στρατιά των εκμεταλλευόμενων…», για να παραφράσω ελαφρά, αλλάζοντας δύο λέξεις από ένα άρθρο εφημερίδας του σχετικού πολιτικού χώρου, που πρόσφατα διάβασα.
Θα πω για μια ακόμη φορά, τελειώνοντας, το «Ο Θεός μας εφύλαξε…», που στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες, που γίνονται διαθέσιμες η μία μετά την άλλη, έχει νόημα να λέγεται και να τονίζεται, για να μην υπάρξουν αργότερα, πισωγυρίσματα.
