Ο συγγραφέας γεννήθηκε στην Μαραθούσα Χαλκιδικής, ένα χωριό που όπως και πολλά άλλα πλήρωσε ακριβά την θηριωδία των ναζιστών στην περίοδο της Γερμανοκατοχής. Ακούγοντας από μικρός τις διηγήσεις των παλαιοτέρων για τα εγκλήματα εις βάρος συγχωριανών του, συγγενών του και κατοίκων της περιοχής, είχε πάντοτε στο μυαλό του την επιθυμία να ασχοληθεί εις βάθος με το θέμα. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συνέχισε στον Καναδά, όπου εγκαταστάθηκε και ζει έχοντας διδάξει ελληνική ιστορία και φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Oτάβα.
Κεντρικό πρόσωπο, το οποίο υπήρξε αιτία να γραφτεί αυτό το πολύ αξιόλογο βιβλίο, είναι ο επιλοχίας Φριτς Σούμπερτ που έδρασε στην Κρήτη αλλά και στην περιοχή της Χαλκιδικής και της βορείου Ελλάδος γενικότερα κατά την περίοδο 1941-1944, διαπράττοντας αμέτρητα εγκλήματα κυρίως κατά του άμαχου πληθυσμού. Υπήρξε ένας μύθος γύρω από τον ίδιο, διότι πολλοί θεωρούσαν ότι ήταν Έλληνας μικρασιάτικης καταγωγής, αφού έπειθε μιλώντας πολύ καλά Ελληνικά. Στην πραγματικότητα, όπως ο συγγραφέας αποδεικνύει μέσα από τεκμηριωμένη έρευνα, γεννήθηκε στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας το 1897, είχε διατελέσει κατάσκοπος των Γερμανών στην Σμύρνη, όπου παντρεύτηκε Ιταλίδα και έκανε δυο γιους, ενώ στη συνέχεια και λίγο πριν τον πόλεμο που κήρυξε ο Χίτλερ βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Ο Θανάσης Φωτίου έχοντας εμπειρία σαν συγγραφέας (έχει ασχοληθεί με την ιστορία του Βυζαντίου) επί μια σχεδόν επταετία συνέλεξε απίστευτες λεπτομέρειες μέσα από βιβλιογραφία αλλά κυρίως από διηγήσεις μαρτύρων που έζησαν τα γεγονότα τις οποίες έχει συμπεριλάβει στο 500 σελίδων βιβλίο του. Λόγω της μεγάλης απόστασης εκτός από συνεντεύξεις που πήρε ο ίδιος ή φίλοι του από τους μάρτυρες, αφιέρωσε πολλές ώρες και δεν λογάριασε έξοδα, ώστε να κάνει τηλεφωνικές συνεντεύξεις.
Ο Φριτς Σούμπερτ έφτασε στην Κρήτη τον Ιούνιο του 1941 και εγκαταστάθηκε στο Ρέθυμνο από όπου ξεκίνησε ο κύκλος αίματος που διήρκεσε μέχρι το φθινόπωρο του 1944. Μια μαύρη σελίδα της ανθρωπότητας γενικότερα, αφού ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος υπήρξε αιτία να χαθούν εκατομμύρια ανθρώπων όχι μόνο στο μέτωπο αλλά και στις πόλεις και στα χωριά. Ο Φριτς Σούμπερτ υπήρξε αιμοβόρος, ραδιούργος και αδίστακτος αρχίζοντας τα εγκλήματά του από το χωριό Όρος του Ρεθύμνου, εκτελώντας τον τότε πρόεδρο του χωριού Παντελή Παπαδάκη (Ψύλλο) κατόπιν προδοσίας από συντοπίτη του με κατηγορία ότι κρύβει Εγγλέζους στρατιώτες. Η τακτική που ακολούθησε ο Σούμπερτ ήταν αυτή της προσέγγισης ανθρώπων που είτε λόγω φόβου είτε λόγω πεποιθήσεων ή κέρδους (λάφυρα υλικά αγαθά) τάχτηκαν με τους κατακτητές. Το ίδιο συνέβη στη μαδάρα της Ασή Γωνιάς όπου ο 17χρονος τότε κτηνοτρόφος Μάρκος Γύπαρης προδόθηκε από συνεπαρχιώτη του (ότι κρύβει ασύρματο και όπλα) με αποτέλεσμα να σφαγιασθεί δίπλα στο κοπάδι του. Υπήρξε το πρώτο θύμα από την στιγμή που ο Σούμπερτ ανέλαβε την αρχηγία της Κρουσανιώτικης ομάδας, η οποία είχε τον μεγαλύτερο αριθμό από προδότες με πρώτους την οικογένεια του Μιχάλη Τζουλιά. Τα εγκλήματα κυρίως εναντίον του άμαχου πληθυσμού, οι ξυλοδαρμοί, τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του σώματος του εγκληματία Σούμπερτ στην Κρήτη αφήνοντας πίσω ορφανά, χήρες, ολόκληρα χωριά καμένα, όπως στην Καλή Συκιά, το Ροδάκινο, τον Καλλικράτη αλλά και πολλά άλλα σε όλους τους νομούς της Κρήτης και φυσικά στην βόρειο Ελλάδα που συνέχισε τη δράση του.
Το βιβλίο αποτελεί ντοκουμέντο διότι αναφέρει ονομαστικώς τους προδότες και τα ανήκουστα εγκλήματα εις βάρος των συμπατριωτών τους, έτσι ώστε να μην σπιλώνεται το όνομα ενός ολόκληρου χωριού, όπως υπήρξε ο Κρουσσώνας, που σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες έδωσε πολλά παλικάρια του για την ελευθερία της πατρίδας. Μια χούφτα προδότες, αρκετοί από τους οποίους πλήρωσαν με την ζωή τους (από τους αντάρτες των καπετάνιων Μπαντουβά, Γιανναδάκη και Γρηγοράκη ή Σατανά) την ενέργεια τους αυτή, ενώ άλλοι καταδικάστηκαν από τα δικαστήρια, υπήρξε ελάχιστο, σχεδόν αμελητέο δείγμα του συνόλου του ατρόμητου κρητικού λαού που με αυτοθυσία υπερασπίστηκε την τιμή και τα ιδανικά του.
Ο Φριτς Σούμπερτ συνελήφθη με περιπετειώδη τρόπο μετά το τέλος του πολέμου, πέρασε από δικαστήριο και εκτελέστηκε στις φυλακές Επταπυργίου Θεσσαλονίκης στις 22 Οκτωβρίου 1947. Αυτά είναι ελάχιστα στοιχεία που παραθέτω από τα χιλιάδες ντοκουμέντα που υπάρχουν σε αυτό το βιβλίο που υπάρχει στα βιβλιοπωλεία και πρέπει να διαβάσουν όλοι, μια και η ιστορία συνήθως επαναλαμβάνεται και δεν πρέπει να πέφτουμε σε σφάλματα του παρελθόντος.
Κλείνω με μια μαντινάδα όπως συνηθίζω, η οποία βγήκε με αφορμή το περιεχόμενο του βιβλίου
«Το μεγαλύτερο θεριό ο άνθρωπος λογάται
γιατί σκορπά το θάνατο για να ‘χει να δηγάται»
Γιώργης Σηφάκης (Σιμισακογιώργης)
