Ποίηση, SOS
Όλο και πιο πολύ βουλιάζουμε απ’ τα βαρίδια
των κακών προθέσεων και κακών συνθέσεων:
την παρα-ποίηση ή την προσ-ποίηση∙
τη μαζο-ποίηση ή τυπο-ποίηση∙
των ευθυνών την απο-ποίηση
ή την εκ-ποίηση των αξιών∙
την κακο-ποίηση τ’ ωραίου,
την ωραιοποίηση του κακού
ή την αποποινικο-ποίησή τους∙
την αριθμο-ποίηση του ατόμου,
κι αποπνευματο-ποίησή του∙
την αναισθητο-ποίηση
την παθητικο-ποίηση
και απολιτικο-ποίηση!
Μόνη μας ελπίδα σωτηρίας,
η ποίηση∙ η… γυμνή ποίηση!
Αυτή προσφέρει τα φτερά
για την υπέρβαση της γήινης
και «ανθυγιεινής» ζωής μας
μέσ’ από την απογείωση.
(…)
Δεν πρέπει όμως τις φτερούγες
στις πλάτες μας να συγκολλούμε
με το κερί του Δαίδαλου και του Ικάρου,
μα να τα σφιχτοδένουμε με κόμπους ναυτικούς
που δεν τους κόβει ο Βοριάς ούτε ο Λίβας καίει.
Ποιητικές δια-στάσεις
Είδε στα μάτια σου την έκπληξη
για το άγριο χαμόγελό του,
ενώ βρισκόταν χάμω
απ’ τα πλήγματα.
Αντί γι’ άλλη απάντηση,
σου ’δειξε του κορμιού του
τις λιγοστές απλήγωτες μεριές
και δίχως διόλου να αγκομαχεί
αναστηλώθηκε στα πόδια του
για να ξαναριχτεί στη μάχη!
Απ’ τις πληγές του άχνιζε
το μεγαλείο της ψυχής του!
Κι εσύ ο απλήγωτος τον ακο-
λούθησες χωρίς να βγάλεις άχνα
με το θολό σου βλέμμα μοναχά
και με άλλοθί σου ότι πρέπει
εσύ να μένεις πίσω
για να εξυμνείς
ως ποιητής τους Ήρωες.
όπως αυτός εκεί μπροστά
(που ήτανε ομότεχνός σου
μα όχι ομο-αλλοθίτης)!
Χαϊκού
Στην ποίησή του
βίωνε τ’ αβίωτα
βιώματά του!
