Όποιος παρακολουθεί επισταμένως την κρητική ειδησεογραφία και το τι συμβαίνει στο νησί, δεν έχει παρά να διαπιστώσει έναν «οργασμό» δραστηριοτήτων και δράσεων που σχετίζονται με τον πρωτογενή τομέα και το φυσικό περιβάλλον της Κρήτης. Μόνο χθες αλιεύσαμε από τα κρητικά μέσα ενημέρωσης και τις ανακοινώσεις φορέων και θεσμών, ειδήσεις όπως τη διεξαγωγή του 11oυ Παγκρήτιου Φόρουμ προώθησης Κρητικών προϊόντων στα Κρητικά ξενοδοχεία και τα Δίκτυα διανομής – Super Market, στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Κρήτης (ΔΕΚΚ), τον χαιρετισμό του Περιφερειάρχη κ. Σταύρου Αρναουτάκη στον 9ο Παγκρήτιο Διαγωνισμό Ελαιολάδου και την παρουσίαση των πρώτων αποτελεσμάτων του ερευνητικού έργου «IDAology, Το ποιμενικό βίωμα στις κοινότητες της Ίδας (Γεωπάρκο Ψηλορείτη) ως εμπειρία επαυξημένης πραγματικότητας και ψηφιακό αποθετήριο της Άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του βουνού».
Μαζί όμως με αυτές τις ενδιαφέρουσες ειδήσεις που αποτυπώνουν την εξέλιξη που έχει επιτευχθεί στην Κρήτη, μέσω της συνειδητοποίησης ότι ζούμε πραγματικά σε «ευλογημένο τόπο», διαβάσαμε και για τη συνάντηση του βουλευτή Ρεθύμνου και τομεάρχη Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Ανδρέα Ξανθού με τον Δήμαρχο και Πρόεδρο της ΔΕΥΑ Ρεθύμνου Γιώργη Μαρινάκη, τον Αντιδήμαρχο Θωμά Κρεβετζάκη και τον Δημοτικό Σύμβουλο του Δήμου Ρεθύμνου Γιώργος Βλαστός με θέμα συζήτησης την επικείμενη ψήφιση του νομοσχεδίου για τη διαχείριση του νερού, που ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίησή του. Δήμαρχος και βουλευτής, καθώς και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι, εκπροσωπώντας θεσμούς και πολίτες, μάλλον και ορθώς, τάσσονται απέναντι σε μια τέτοια εξέλιξη, η οποία θα είναι όντως αρνητική για το πλέον ζωτικό δημόσιο αγαθό που είναι το νερό.
Αυτοί καλά τα είπαν, το θέμα είναι όμως τι κάνουμε εμείς ως πολίτες αλλά και οι εκπρόσωποι των παραγωγικών κλάδων για να αποτρέψουμε αυτή την κατά τη γνώμη μας μεγάλη και κοινωνικά επικίνδυνη αντιμεταρρύθμιση. Χωρίς να θέλουμε να συμψηφίσουμε γεγονότα και καταστάσεις και πιάνοντας το νήμα από εκεί που το αφήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα με αφορμή το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι δεν μπορούν όλα να θυσιάζονται στο βωμό των ιδιωτικοποιήσεων. Εκτός αν το πρότυπό μας είναι ο Αλή Πασάς που πούλησε τον αέρα και τον ήλιο του Δέλβινου σε κάποιους εμπόρους για 14.000 γρόσια, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι του συγκεκριμένου κεφαλοχωρίου να πληρώνουν φόρο για να ανοίγουν τα παράθυρά τους. Τότε όντως θα βρεθούμε μπροστά σε αναχρονισμούς που βαφτίζονται εκσυγχρονισμοί.
Το ΣτΕ έχει ήδη βάλει από το φθινόπωρο του 2022 φρένο στην ιδιωτικοποίηση του νερού με την ακύρωση του ΣΔΙΤ και τον διαγωνισμό για τη διαχείριση και λειτουργία του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) από τον οποίο τεχνηέντως είχε εξαιρεθεί από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, με τη γνωστή ηγεσία του, η ΕΥΔΑΠ! Πώς είναι, λοιπόν, δυνατό να επιτραπεί από όλους μας, ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων και πολιτικών πεποιθήσεων, η μεταβίβαση της διαχείρισης του νερού με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια και με ένα νομοσχέδιο που μέχρι και το κύριο άρθρο της Καθημερινής το χαρακτήρισε έκτρωμα γιατί είναι επιζήμιο συνολικά για τα πλέον κρίσιμα ζητήματα που άπτονται της περιβαλλοντικής διαχείρισης. Καλή η γη μας, λοιπόν, αλλά χωρίς δημόσιο ύδωρ θα μας «ξεραθεί»…
* Ο Δημήτρης Στεμπίλης είναι δημοσιογράφος-ιστορικός
