Είναι προφανές ότι είμαστε μπροστά σε μια αμφίρροπη και δύσκολη εκλογική αναμέτρηση που όμως έχει τεράστια σημασία για το μέλλον της κοινωνίας και της χώρας. Η κοινωνική δυσαρέσκεια και οργή για την αποτυχία της κυβέρνησης να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις πολλαπλές κρίσεις αυτής της περιόδου (υγειονομική, ενεργειακή, πληθωριστική), δεν μπορεί να κρυφτεί. Το «καθεστώς Μητσοτάκη» παρότι εκλέχτηκε με σύνθημα την ασφάλεια του πολίτη, «παράγει» εδώ και καιρό περισσότερη ανασφάλεια και αναξιοπρέπεια από αυτή που μπορεί να αντέξει ο κόσμος. Γι’ αυτό ακριβώς το όριο ανοχής των πολιτών έχει προ πολλού εξαντληθεί και έχει υποχωρήσει δραματικά η εμπιστοσύνη της κοινωνικής πλειοψηφίας στην ικανότητα της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στο κυρίαρχο αίτημα της ασφάλειας στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Ασφάλεια όχι μόνο με την αστυνομική έννοια του «Νόμου και της Τάξης», αλλά με τη διευρυμένη προσέγγιση της προστασίας και της αξιοπρέπειας στην εργασία, στο εισόδημα, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στις μετακινήσεις, στην απονομή δικαιοσύνης, παντού.
Απέναντι λοιπόν στην καθολική απαίτηση για ασφάλεια και δικαιοσύνη, το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιο πολιτικό σχέδιο μπορεί να την εγγυηθεί; Εδώ έχουμε δύο επιλογές: Είτε μια κυβέρνηση συνεργασίας προοδευτικής κατεύθυνσης που θα έχει ως προτεραιότητα την «επούλωση πληγών» της κοινωνίας και τη μείωση των ανισοτήτων, την προστασία των δημόσιων αγαθών (υγεία, εκπαίδευση, νερό, ρεύμα κ.λπ.) και την αναδιοργάνωση του Κοινωνικού Κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης.
Είτε μια αυτοδύναμη, αλαζονική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, όπως αυτή που έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια, η οποία ευνοεί τους οικονομικά ισχυρούς, αφήνει απροστάτευτες τις ευάλωτες ομάδες, διευρύνει τις ανισότητες και ενισχύει την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα και στους θεσμούς.
Το δίλημμα των εκλογών δεν είναι «Μητσοτάκης ή χάος», όπως ισχυρίζεται η ΝΔ και τα επικοινωνιακά της «υποστυλώματα», αλλά είναι «με τις ανάγκες των πολλών ή με τα συμφέροντα των λίγων»; Με την ισότητα και το Κράτος Δικαίου ή με τις ανισότητες, τις αδικίες και το πελατειακό Κράτος; Με νέα συνεργατική κουλτούρα διακυβέρνησης, λογοδοσία και κοινωνικό έλεγχο ή με αδιαφάνεια, ευνοιοκρατία και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος;
Την απάντηση θα τη δώσουν οι πολίτες στις 21 Μαΐου. Επειδή όμως η πλειονότητα των πολιτών έχει καταλάβει ότι οι κρίσεις αντιμετωπίζονται με ισχυρό και αποτελεσματικό Κράτος και όχι με ασυδοσία της αγοράς και ιδιωτικοποιήσεις, είμαστε βέβαιοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει τη δυνατότητα, με βάση το τεκμηριωμένο και ρεαλιστικό του πρόγραμμα, να πείσει την πλειοψηφία των αναποφάσιστων πολιτών (15-17% του συνόλου) και κυρίως των νέων ανθρώπων, για τη δυνατότητα αλλαγής πορείας σε όλα τα θέματα μείζονος σημασίας (οικονομία, ακρίβεια, στέγη, ΕΣΥ, αναπτυξιακό μοντέλο, πρωτογενής τομέας κ.λπ.). Για να μπει ένα τέλος στο σημερινό αμετανόητο και αδίστακτο σύστημα εξουσίας, που μετέρχεται όλων των μέσων για να κρατηθεί «γαντζωμένο» στη διακυβέρνηση της χώρας. Μας αξίζει μια καλύτερη προοπτική για τη χώρα και τους ανθρώπους της και είναι υποχρέωση της νέας προοδευτικής κυβέρνησης να δώσει δημοκρατική πολιτική διέξοδο στην ανασφάλεια και αγανάκτηση της κοινωνίας. Αλλιώς το «κακό παραμονεύει»…
* Ο Ανδρέας Ξανθός είναι υποψήφιος βουλευτής Ρεθύμνου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
