Το ελληνικό κράτος ήταν και παραμένει πρότυπο για όλες τις δυτικού τύπου κοινωνίες! Η πολιτική της τάξη υπόδειγμα ηθικής και χρηστής διοίκησης, συνέβαλε τα μέγιστα να αποτελεί κανονικό υπόδειγμα άσκησης εξουσίας. Μακριά από σκάνδαλα, διαφθορά, αναξιοκρατία, πελατειακά συστήματα και κάθε είδους δυσώδεις πρακτικές! Αντίστοιχα, η δημοσιογραφία στην χώρα, ο ορισμός της αντικειμενικής και έντιμης άσκησης του υψηλού καθήκοντος και αποστολής της! Ελέγχει υπεύθυνα μέσω της ερευνητικής δουλειάς της πρόσωπα και πράγματα και αποτελεί τη δικλίδα ασφαλείας για την ορθή εμπέδωση της δημοκρατικής τάξης στη χώρα που η παρρησία αποτέλεσε θεμέλιο της δημοκρατίας από την αρχαιότητα!
Όσο για τη δικαιοσύνη, είναι σφυρηλατημένη στους πολίτες η πεποίθηση πως όπου και όταν χρειαστεί, εκείνη στέκει παντελώς αδέκαστη, αντικειμενική, σε απόλυτα διακριτή θέση από τις άλλες δύο και προασπίζεται πάντα την ύψιστη αρετή του δικαίου, διότι χωρίς αυτό κάθε ανθρώπινη κοινωνία αποσυντίθεται εις τα εξ ων συνετέθη!
Έχουμε το μέγιστο πλεονέκτημα να απολαμβάνουμε τις υπηρεσίες αυτού του θεσπέσιου κράτους, χωρίς άγχος, χωρίς ανασφάλειες, χωρίς καμία έστω υπόνοια ότι οι θεσμοί του παρουσιάζουν μια κάποια δυσλειτουργία. Γνωρίζει καθένας από εμάς ότι αν και σκληρά φορολογούμενος, θα απολαύσει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα – υγείας, παιδείας, περίθαλψης, κοινωνικής ασφάλισης, πρόνοιας κ.λπ. – χωρίς να μετανιώνει για τις εισφορές που καταβάλει. Επίσης, όλοι γνωρίζουμε πως όλοι μας μπορούμε να ανελιχθούμε κοινωνικά, επαγγελματικά, πολιτικά, χωρίς να έχουμε ανάγκη την πρόσδεσή μας στο άρμα κεφαλαιούχων ή επιχειρηματιών που με τη σειρά τους – και είναι τιμή γι’ αυτούς – κοιτάζουν πως με τρόπο έννομο και ηθικό θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας και θα φέρουν χρήμα και ανάπτυξη στη χώρα!
Αυτά ως προς το «γενικό» σκέλος της κατάστασης! Κι έρχεται μετά κάποιος «άξεστος» και – όπως πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων «δυσηχής» πολιτικός και υποκινεί στα ενδότερα αυτού του κράτους προτύπου, όπως προείπαμε, μια τρόπον τινά «στάση» στρέφοντας κάποιους εύπιστους και ανώριμους πολίτες εναντίον αυτών των θεσμών! Οι κίνδυνοι προφανείς από τον εν λόγω πολιτικό! Εξαιτίας του «κυρίου» αυτού κινδυνεύουμε να απολέσουμε όλα όσα κερδήθηκαν με … δάνεια, εκτοπισμούς, διώξεις, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, γλύψιμο, ιστορική άγνοια και άλλες καθόλα επιτυχημένες πρακτικές που απέτρεψαν προ πολλού τον «κομμουνιστικό κίνδυνο»!
Έτσι, φτάνοντας στο «ειδικό» η αποπομπή του από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χαιρετίσθηκε από το σύνολο του «Δημοκρατικού τόξου» συμπεριλαμβανομένων και των ορφανών του Καρατζαφέρη!
Η δημοκρατία για άλλη μια φορά «νίκησε», καθώς σ’ αυτήν δεν υπήρχαν, ούτε υπάρχουν ποτέ αδιέξοδα, κατά το παλαιόθεν απόφθεγμα!
Ωστόσο, όλη αυτή η στάση του Π. Πολάκη αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον. Άλλωστε καθετί σάπιο κάποια στιγμή θα πέσει μόνο του…
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
