Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΔΑΚΙ*
Ανησυχητικές και ανεξέλεγκτες διαστάσεις έχει πάρει πλέον η βία στην κοινωνία, ειδικότερα δε στους ανήλικους! Δεν υπάρχει πλέον καμιά μέρα στην οποία τα ΜΜΕ δεν θα ενημερώσουν τον κόσμο για βιαιότητες ανηλίκων σε άλλους ανήλικους ή ακόμη και ενήλικους! Σήμερα 7-5-2025 βλέπω στα ΜΜΕ ότι πέρασαν χειροπέδες σε τρεις ανήλικες δύο 14χρονες και μία 16χρονη – Η μία βιντεοσκοπούσε την επίθεση – οι οποίες χτύπησαν 14χρονη έξω από Γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη. Ακόμη, συνελήφθησαν οι κηδεμόνες τους για παραμέληση εποπτείας ανηλίκων.
Το εύλογο ερώτημα είναι αν τώρα κάνουν όλες αυτές τις βιαιότητες ως ανήλικοι, όταν θα γίνουν ενήλικοι τι θα κάνουν και πως θα φέρονται στον συνάνθρωπό τους; Οι ευθύνες και τα αίτια είναι τόσα πολλά που δεν μπορούν να αναλυθούν από τις στήλες μιας εφημερίδας. Ωστόσο αν όλοι μας και κυρίως το επίσημο κράτος, κάναμε μια σκληρή αυτοκριτική, το πιθανότερο είναι ότι θα πλησιάζαμε την άκρη του νήματος, για μια καλύτερη ανατροφή – συμπεριφορά των παιδιών, που θα είχε διαχρονικά μόνο θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία.
Στην αρχαιότητα οι Πυθαγόρειοι κάθε βράδυ έθεταν στον εαυτό τους τρία ερωτήματα: Τι έπραξα; Πού έσφαλα; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα; Αν όλοι μας θέταμε στον εαυτό μας τα παραπάνω τρία ερωτήματα ο κόσμος σίγουρα θα ήταν πολύ καλύτερος.
Οι καιροί έχουν αλλάξει κατά πολύ. Φαίνεται ότι ζούμε πλέον σε μια διαρκώς αναπτυσσόμενη αδίστακτη κοινωνία, που δεν διστάζει να αλλοτριώνει τα πάντα, στο βωμό των ατομικών συμφερόντων, του χρήματος και της συνεχούς εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η αντίσταση σε τέτοιου είδους καταστάσεις είναι δύσκολη όπως και ο τρόπος που θα βρει η κοινωνία για να μπορέσει να αντιδράσει. Η ιδανικότερη λύση είναι να καταφέρει να πλάθει πάντα προσωπικότητες με δυνατή ψυχή, στο αρχικό στάδιο της ανατροφή τους στο σπίτι. Τέτοιες που, αν και όταν χρειαστεί, θα μπορέσουν να γίνουν όχι μόνο ο κυματοθραύστης σε όσα άσχημα απειλούν την κοινωνία, αλλά οι σωστές κατάλληλες λύσεις σε ότι την απασχολούν. Πάντα τη μεγάλη ευθύνη φέρει η εκάστοτε κυβέρνηση με τη νομοθεσία που θεσπίζει απέναντι στους πολίτες.
Η Dorothy-Law Nolte Αμερικανίδα συγγραφέας και οικογενειακή σύμβουλος, το 1954 είχε δημοσιεύσει το παρακάτω εξαιρετικό κείμενο – ποίημα, για την ανατροφή των παιδιών, που αξίζει να διαβαστεί, ειδικότερα από γονείς τους οποίους η αγωνία και η μάχη για την επιβίωση, δεν τους αφήνει αρκετό χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά τους.
Ο τίτλος είναι: «Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που ζουν»
1. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επίκριση, μαθαίνουν να αποδοκιμάζουν.
2. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην εχθρότητα, μαθαίνουν να είναι επιθετικά.
3. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο φόβο, μαθαίνουν να φοβούνται.
4. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.
5. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο χλευασμό, μαθαίνουν να είναι συνεσταλμένα.
6. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ζήλια, μαθαίνουν να ζηλεύουν.
7. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ντροπή, μαθαίνουν να νιώθουν ένοχα.
8. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ενθάρρυνση, μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση.
9. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ανεκτικότητα, μαθαίνουν να έχουν υπομονή.
10. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν.
11. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή, μαθαίνουν να αγαπούν.
12. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επιδοκιμασία, μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους.
13. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αναγνώριση, μαθαίνουν ότι είναι καλό να έχουν στόχους.
14. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην προσφορά, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα.
15. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ειλικρίνεια, μαθαίνουν να είναι φιλαλήθη.
16. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνουν να είναι δίκαια.
17. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην καλοσύνη και το ενδιαφέρον, μαθαίνουν να δείχνουν σεβασμό.
18. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνουν να έχουν πίστη στον εαυτό τους και στους γύρω τους.
19. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα σε φιλική ατμόσφαιρα, μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι φιλικό κι ευχάριστο μέρος για να ζουν.
Με δεδομένο ότι η διαμόρφωση των αυριανών πολιτών αρχίζει από το σπίτι και στη συνέχεια στο σχολείο, η πολιτεία θα πρέπει επιτέλους να πάρει ρηξικέλευθες αποφάσεις, νομοθετώντας με απόλυτη σοβαρότητα και προοπτική, για την οικογένεια, για το σχολείο και για την καθημερινότητα των πολιτών. Κάθε καθυστέρηση για λήψη σοβαρών αποφάσεων, θα είναι επιπλέον τροφή στα άμεσα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία. Ειδικότερα σ’ εκείνα τα οποία έχουν άμεση σχέση με τους ανήλικους και τη νεολαία, τα οποία ανέφερα παραπάνω, με οπωσδήποτε όχι καλές προοπτικές για το μέλλον των ίδιων και της χώρας.
* Ο Βαγγέλης Παπαδάκις είναι π. διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου -Ε:11 Φυσικής αγωγής
