Οκτώ μηχανήματα πρόσβασης στη θάλασσα – Seatrack στον νομό Ρεθύμνου – Εν αναμονή λειτουργίας τα δύο από αυτά
Τα ίδια τα ΑμεΑ αστυνομεύουν τους ειδικούς χώρους στάθμευσης
Εγκαταστάσεις προσβάσιμες και φιλικές για τα ΑμεΑ διαθέτουν τα περισσότερα ξενοδοχεία
Μεγάλα είναι τα προβλήματα προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία σε δημόσιους χώρους και κτίρια στο Ρέθυμνο, προβλήματα τα οποία επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο με την τουριστική κίνηση κατά τη διάρκεια της σεζόν. Πολλά ΑμεΑ δυσκολεύονται ακόμα και σε απλές μετακινήσεις κυρίως στην Παλιά, αλλά και στη νέα πόλη εξαιτίας της αυξημένης τουριστικής κίνησης.
Την ίδια στιγμή ενώ σημαντικό κομμάτι των ξενοδοχειακών μονάδων έχουν εναρμονιστεί με τους κανονισμούς εγκατάστασης υποδομών, προσβάσιμων στα ΑμεΑ, όχι απαραίτητα καλύπτοντας πλήρως τις προδιαγραφές, τα προβλήματα προσβασιμότητας σε επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος, αλλά και σε ζητήματα όπως το πάρκινγκ, ακόμα και της απλής μετακίνησης μέσα στην πόλη, συνεχίζουν να αποτελούν επαναλαμβανόμενες, καθημερινές προκλήσεις για τους ανθρώπους με αναπηρία. Η εστίαση της πόλης, ιδίως στην Παλιά Πόλη και στο παραλιακό μέτωπο, στερείται απαραίτητων ραμπών και αναπηρικών τουαλετών.
Την ίδια στιγμή οι ηχητικές σημάνσεις των φαναριών παραμένουν ανενεργές εδώ και χρόνια, οι χώροι στάθμευσης καταλαμβάνονται από αδιάφορους παραβάτες, οι επιφάνειες στις οδεύσεις τυφλών και γενικότερα σε πεζοδρόμια και οδικό δίκτυο είναι κακοσυντηρημένες. «Κάθε χρόνο αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα την τουριστική περίοδο. Σε πολλές περιπτώσεις όταν υπάρχει βαριά αναπηρία, οι άνθρωποι το σκέφτονται αν θα βγουν από το σπίτι τους, εξαιτίας των καταλήψεων πεζοδρομίων από τραπεζοκαθίσματα, εμπορεύματα, μηχανάκια και χίλια δύο εμπόδια», ανέφερε μεταξύ άλλων περιγράφοντας την κατάσταση στα «Ρ.Ν.» ο Δημήτρης Τσαχάκης, πρόεδρος του Σωματείου ΑμεΑ Ρεθύμνου και μέλος του γενικού συμβουλίου της εθνικής συνομοσπονδίας ατόμων με αναπηρία.
«Αδύνατη η προσβασιμότητα στην Παλιά Πόλη»
Υποδομές που δεν επισκευάζονται, στερούνται συντηρήσεων και αναβάθμισης και εν τέλει καθίστανται μη λειτουργικές, συχνά μη ορατές από τα ίδια τα ΑμεΑ είναι η εικόνα που κατέγραψε ο κ. Τσαχάκης για το Ρέθυμνο. «Έχουμε δημιουργήσει κάποιες υποδομές με τον δήμο Ρεθύμνης, δυστυχώς δεν επισκευάζονται και δεν συντηρούνται. Για παράδειγμα υπάρχουν θέσεις στάθμευσης ατόμων με αναπηρία, στις οποίες λείπει η κολώνα, είναι μουτζουρωμένη η ταμπέλα, αλλού δεν είναι διαγραμμισμένες και καταλαμβάνονται από άλλους πολίτες. Στις περισσότερες περιπτώσεις τις αστυνομεύουμε εμείς από παράνομους καταληψίες, δηλαδή ενημερώνουμε την αστυνομία και έρχεται και βεβαιώνει όλα όσα προβλέπει ο Κ.Ο.Κ.», ανέφερε, συμπληρώνοντας: «Από εκεί και πέρα βλέπουμε διαδρόμους όδευσης τυφλών που έχουν λάθος κατεύθυνση ή έχουν σπασμένες πλάκες, εμπόδια στη μέση του πεζοδρομίου όπως δέντρα, δεν χωράει ούτε πεζός, στην Παλιά Πόλη οι ράμπες όλες είναι ακατάλληλες και επικίνδυνες, όλα αυτά δημιουργούν μία αφόρητη κατάσταση και ο ανάπηρος άνθρωπος σκέφτεται το αν θα βγει από το σπίτι του». Σύμφωνα με τον κ. Τσαχάκη, στο κομμάτι των δημόσιων συγκοινωνιών, παρά την αυξημένη κίνηση το καλοκαίρι και τους σημαντικά περισσότερους χρήστες των αστικών λεωφορείων, τα ΑμεΑ δεν συναντούν πρόβλημα, καθώς τα λεωφορεία είναι προσβάσιμα. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να πει το ίδιο και για τα φανάρια ή την προσβασιμότητα στην Παλιά Πόλη, με το σωματείο των ΑμεΑ Ρεθύμνου να παρεμβαίνει μάλιστα με προτάσεις. «Τα περισσότερα φανάρια με ηχητικές σημάνσεις είναι χαλασμένα εδώ και δύο χρόνια, τα λέμε στον δήμο, όμως δυστυχώς δεν ανταποκρίνονται. Επίσης, είναι αδύνατη η προσβασιμότητα στην Παλιά Πόλη, τα πεζοδρόμια είναι στενά, οι ράμπες των πεζοδρομίων ακατάλληλες, σε βαθμό που έχουν και οι πεζοί πρόβλημα», ανέφερε ο κ. Τσαχάκης, ενώ όσον αφορά την κανονιστική επεσήμανε ότι το ζήτημα δεν είναι τόσο ο κανονισμός, αλλά η εφαρμογή του, χωρίς να κρύβει παράλληλα την απαισιοδοξία του, «αλλά και με τον νέο κανονισμό να δείτε ότι σε λίγα χρόνια θα συζητάμε πάλι τα ίδια πράγματα», σημείωσε.
Σε ό,τι αφορά την πρόσβαση των ΑμεΑ στις παράλιες συνολικά οκτώ seatrack βρίσκονται στον νομό Ρεθύμνου, δηλαδή τα μηχανήματα που εξυπηρετούν την πρόσβαση των ΑμεΑ στη θάλασσα, με δύο από αυτά να λειτουργούν στον Δήμο Ρεθύμνου, δύο στον δήμο Μυλοποτάμου, στο Μπαλί και στις Σίσες και δύο στον δήμο Αγίου Βασιλείου, ο οποίος έχει ζητήσει μάλιστα δύο νέα μηχανήματα, που προβλέπονται για εγκατάσταση στην Αγία Γαλήνη και στον Πλακιά. Σύμφωνα με τον κ. Τσαχάκη, τα δύο seatrack στο Γεράνι και στη θαλάσσια περιοχή Περιβολίων, το πρώτο ακόμα δεν έχει εγκατασταθεί, καθώς πρέπει να προηγηθεί αφαίρεση βράχων από το σημείο και στο δεύτερο, έχει τοποθετηθεί μεν ο μηχανισμός, αλλά όχι οι καμπίνες, η ομπρέλα και ο υπόλοιπος εξοπλισμός, με αποτέλεσμα να μην βρίσκεται σε λειτουργία. Όπως τόνισε ο κ. Τσαχάκης, το πρόβλημα αποδίδεται στην έλλειψη επαρκούς εργατικού δυναμικού από πλευράς δήμου, με τα συγκεκριμένα μηχανήματα να αποτελούν τη μοναδική λύση για ένα άτομο με κινητικά προβλήματα να μπει στη θάλασσα αυτόνομα, ενώ αποτελούν και ένα κίνητρο για τα ΑμεΑ, να επισκεφθούν τις τοπικές παραλίες και να απολαύσουν την τουριστικές εμπειρίες. Ταυτόχρονα, οι ράμπες αποτελούν και ένα βοηθητικό εργαλείο για τους φροντιστές και τις οικογένειες, οι οποίοι συνήθως επωμίζονται την προσπάθεια εξασφάλισης της προσβασιμότητας των ΑμεΑ στο παραλιακό μέτωπο.
«Να χορηγούνται άδειες λειτουργίας με βάση την προσβασιμότητα»
Αναφορικά τώρα με τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, αποκλεισμένοι βρίσκονται συχνά οι άνθρωποι με αναπηρίες και κινητικά προβλήματα, όπως ανέφερε μεταξύ άλλων στα «Ρ.Ν.» ο κ. Τσαχάκης. «Το ζήτημα είναι στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, για τα οποία έχουμε κάνει πρόταση στον δήμο, να χορηγούνται οι άδειες λειτουργίας και με βάση την προσβασιμότητά τους, δηλαδή να έχουν ράμπες εισόδου και αναπηρική τουαλέτα, που είναι αναγκαία αυτά τα πράγματα, δηλαδή να συνάδει η άδεια λειτουργίας με την προσβασιμότητα. Τόσο στην Παλιά Πόλη, όσο και στον παραλιακό τα καταστήματα δεν τα πληρούν αυτά, μπορεί στην παραλιακή να υπάρχει ο εσωτερικός διάδρομος, αλλά απέναντι που κάθονται οι πελάτες δεν υπάρχουν ράμπες Το ίδιο ισχύει με κακές και λίγες ράμπες στην Ανατολική πλευρά της παραλία», ανέφερε, και στη συνέχεια πρόσθεσε: «Σε ένα άλλο θέμα τώρα, ενώ υπάρχει ο νόμος για τους καταλόγους braille, μόνο τρία – τέσσερα μαγαζιά τους έχουν, παρά το γεγονός ότι υπάρχει νόμος που το επιβάλλει αυτό. Είναι πολύ εύκολο μέτρο και δεν είναι και δαπανηρό», σχολίασε αναφορικά με τους αποκλεισμούς των τυφλών από τα καταστήματα. Όπως ανέφερε μάλιστα, η διαδικασία εγκατάστασής τους είναι απλή και διεκπεραιώνεται από το Κέντρο Αποκατάστασης Τυφλών στην Αθήνα. Στο κομμάτι του τουρισμού τώρα και των ξενοδοχειακών μονάδων, υπάρχουν διαθέσιμες επιλογές για τα ΑμεΑ όπως ξεκαθάρισε ο κ. Τσαχάκης. «Υπάρχουν υποδομές στα ξενοδοχεία, ειδικά στα πολυτελή ξενοδοχεία, όπου τα αστέρια δίνονται με συγκεκριμένες προδιαγραφές, που καλύπτουν και τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία. Δεν είναι απόλυτο, δεν καλύπτουν εντελώς τις προδιαγραφές, αλλά εν πάση περιπτώσει έχουμε πάρα πολλά ξενοδοχεία, τα οποία καλύπτουν αυτές τις προϋποθέσεις για να φιλοξενήσουν άτομα με αναπηρία», ανέφερε.
«Καθοριστικός ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης»
Καθοριστικός είναι ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στο κομμάτι της εξασφάλισης της βέλτιστης προσβασιμότητας των ΑμεΑ στην πόλη, σύμφωνα με τον κ. Τσαχάκη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Δημαρχείο, το οποίο στερείται μπροστινής εισόδου και ράμπας, η πρόσβαση στην οποία να παρέχεται και μετά το πέρας της λειτουργίας του Κέντρου Κοινότητας. «Είναι πάρα πολλά αυτά που δείχνουν και τη νοοτροπία μας, έχουν περάσει δύο χρόνια που επισκευάστηκε και ανακατασκευάστηκε το Δημαρχιακό Μέγαρο, δεν έκαναν τίποτα για να δημιουργήσουν μία ράμπα, με την οποία θα εισέρχεται ο ανάπηρος από την είσοδο, όπως εισέρχεται όλος ο κόσμος και να υπάρχει αναπηρική τουαλέτα. Εντούτοις έμεινε μόνο αυτή που υπάρχει από την πίσω πλευρά του κτιρίου στη Γερακάρη και αυτή διατίθεται μόνο όσο λειτουργεί το κέντρο κοινότητας, μετά κλείνει», ανέφερε, προσθέτοντας «Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης σε όλο αυτό είναι καθοριστικός. Τα θέματα ποιότητας ζωής της καθημερινότητας, προσβασιμότητας έγκειται στην τοπική αυτοδιοίκηση και στη δευτεροβάθμια, αλλά κυρίως στους δήμους. Κάποτε κάναμε 2-3 διασυνοριακά προγράμματα, τα οποία πήγαν καλά και έγιναν κάποια έργα, αλλά δεν αρκούν αυτά, χρειάζονται περισσότερα σήμερα. Δεν έχουμε κάνει τίποτα για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά την ψηφιακή προσβασιμότητα και τις νέες σύγχρονες τεχνολογίες που βελτιώνουν τη ζωή και την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία», υπογράμμισε, τονίζοντας επίσης ότι τους καλοκαιρινούς μήνες η ποιότητα ζωής των ατόμων με αναπηρία υποβαθμίζεται. «Έχουμε πάρα πολλά μέλη που δεν μπορούν να πλησιάσουν στην πόλη, στέλνουν δικούς τους ανθρώπους για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους», ανέφερε.
