Υπάρχουν δυο μαντινάδες που λένε η 1η: «η Κρήτη έχει διαφορά απ’ ούλους τσ’ άλλους τόπους, γιατί έχει αντάρτικη ψυχή και κουζουλούς ανθρώπους!!!» Και η 2η: «όσο να στέκει να χτυπά Ήλιος στον Ψηλορείτη θα στέκει και θα πολεμά και θα γλεντίζει η Κρήτη!!!». Τις τελευταίες δεκαετίες κάποιοι «όψιμοι καπετάνιοι του νησιού» με λανθασμένη λογική, παρερμήνευαν τα λόγια, πουλώντας αντριλίκι και μαγκιά, χωρίς στο ελάχιστο να ανταποκρίνονται στις πραγματικές διαχρονικές αξίες και τα ήθη των Κρητικών.
Είχαν δεν είχαν ξανά «οι καπετάνιοι του νησιού» έκαναν την Κρήτη αρνητικό πρωτοσέλιδο σε όλη τη χώρα, ακόμη και στο εξωτερικό. Δεν θα αναφερθώ για τα όπλα και τις γιαλαντζί παλικαριές στην Κρήτη. Πρέπει όμως να δοθεί μια απάντηση, σε όλους αυτούς που δεν χάνουν ευκαιρία, τη μια με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και την άλλη με το πρόσφατο τραγικό γεγονός στα Βορίζια, να βγάζουν όση χολή έχουν κι ακόμη περισσότερη, για την Κρήτη και τους κρητικούς, χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω απολύτως τίποτα και κανέναν. Απλά θα πρέπει να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομα τους.
Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί, οι νόμιμοι και οι παράνομοι, οι γραφτοί νόμοι και οι άγραφοι. Η Κρήτη δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Η μέχρι πριν μερικές δεκαετίες εικόνα του λεβέντη κρητικού, του ανυπότακτου μα και φιλόξενου, έχει πλέον καταντήσει στη σκέψη των υπόλοιπων ελλήνων να φαντάζει αποκλειστικά ως τον θρασύδειλο, τον μόνιμα παραβατικό και παράνομο, ο οποίος πρέπει να εξαλειφτεί με όλο το νησί, πάση θυσία, για να ξεβρομίσει η χώρα.
Το πρόβλημα είναι ότι σε όλο αυτό το δραματικό σκηνικό, η νόμιμη Κρήτη με τους γραπτούς νόμους και τους νομοταγείς πολίτες, οι οποίοι αναμφισβήτητα είναι η συντριπτική πλειοψηφία, υπονομεύεται, πληγώνεται και δυσφημείται, από την υπόλοιπη, την ελάχιστη, την παράνομη. Κανένας κρητικός όμως δεν είναι αναγκασμένος να απολογείται για τη δεύτερη Κρήτη. Αυτή της οπλοκατοχής, των παράνομων επιδοτήσεων, της χασισοκαλλιέργειας και των όπλων της «τιμής».
Η Κρήτη της πατροπαράδοτης φιλοξενίας, του πολιτισμού και της γνώσης, δεν είναι υποχρεωμένη να απολογείται, για κάθε περιστατικό από τους ανεγκέφαλους παλικαράδες, που το παίζουν άντρες, ούτε και από τους πονηρούς που ζουν σε βάρος των υπολοίπων. Είναι πάντως απορίας άξιο, ή μήπως όχι; Ότι μέχρι αυτή τη στιγμή, κανένας πολιτικός δεν έκανε επίσημη δήλωση, σχετικά με τα συμβάντα στα Βορίζια, ούτε και αν θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα από το επίσημο κράτος και με ποιον τρόπο.
Αυτή η άρρωστη κατάσταση με τις παρανομίες κάθε είδους, σε οπλοκατοχή, παράνομες επιδοτήσεις, χασισοκαλιέργειες, κτλ, πολλές φορές δυστυχώς με την ανοχή και την ευλογία του κράτους, είναι επιτακτική ανάγκη πλέον να σταματήσει, γιατί πολύ απλά δεν πάει άλλο… δεν πάει άλλο ούτε για τους υπόλοιπους κρητικούς, ούτε και για τις νέες γενιές που έρχονται.
Και για να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή στην υπόλοιπη Ελλάδα, στα ΜΜΕ και σ΄ αυτούς που βγάζουν τα απωθημένα τους για την Κρήτη και τους κρητικούς, να τους θυμίσουμε όσο πιο περιληπτικά γίνεται, ότι η Κρήτη δεν είναι τα Βορίζια. Δεν είναι οι βεντέτες που αφανίζουν οικογένειες και χωριά, ούτε σκάνδαλα όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ και φυτείες από χασισόδεντρα στα Ζωνιανά και αλλού.
Κρήτη είναι ο Θεοτοκόπουλος, ο Χορτάτζης, ο Βιτσέντζος Κορνάρος, κι ο Μαρίνος Τζάνε Μπουνιαλής. Είναι οι Κρήτες οι τελευταίοι πολεμιστές της Κωνσταντινούπολης, αυτοί που ακόμη και ο Μωάμεθ ο πορθητής υποκλίθηκε στην ανδρεία τους και τους άφησε να φύγουν ελεύθερους με τον οπλισμό τους. Είναι ο Δασκαλογιάννης με τους δροσουλίτες του, ο Μιχάλης Κόρακας, ο Χατζημιχάλης Γιάνναρης, αλλά και οι τρεις χιλιάδες κρητικοί, από τους έξι χιλιάδες μακεδονομάχους που πολέμησαν για την ελευθερία της Μακεδονίας, ενώ δεν είχε ελευθερωθεί ακόμη η δική τους κρητική γη. Είναι το Αρκάδι κι ο Γιαμπουδάκης. Είναι το Θέρισο κι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Καλλέργης, και η Καλλιρρόη Παρρέν. Είναι η Έλλη Αλεξίου, ο Καζαντζάκης, ο Αλέξης Μινωτής, η Λιλή Ζωγράφου, ο Παντελής Πρεβελάκης και η Γαλάτεια Καζαντζάκη. Είναι ο Ελύτης, ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ο Κατράκης, ο Γραμματικάκης κι ο Σμαραγδής. Είναι ο Ροδινός, ο Σκορδαλός, ο Μουντάκης, ο Ξυλούρης κι ο Σκουλάς. Ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις κι ο Μαρκόπουλος. Είναι τα Ανώγεια, η Βιάννος, η Κάνδανος, το Κοντομαρί και τα χωριά του Κέντρους που εκτέλεσαν τους κατοίκους και τα ισοπέδωσαν οι Γερμανοί στην κατοχή.
Κρήτη είναι αυτή που στην ανταλλαγή των πληθυσμών από τη συνθήκης της Λοζάνης δέχθηκε 42 χιλιάδες ξεριζωμένους Έλληνες πρόσφυγες, που ήρθαν να αντικαταστήσουν τους Τούρκους κάτοικους του νησιού. Και τέλος όπως είχε πει κι ο Οδυσσέας Ελύτης στα πεζά του «Εν λευκώ (1992)»: Είναι όλοι αυτοί οι γνήσιοι κρητικοί που «Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που φαίνεται να μας πνίγει από παντού, είναι παρήγορο ότι κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά…». Τη φθορά εκείνη από τις παθογένειες, που κάποιοι «καπετάνιοι» με τις παρανομίες τους και το γελοίο αντριλίκι τους, που δεν οδηγεί πουθενά, νομίζουν ότι θα εδραιώσουν στην Κρήτη.
Το κράτος και η κοινωνία θα πρέπει επιτέλους να βάλουν ένα τέλος σε όλα αυτά τα απαράδεκτα που συμβαίνουν και πληγώνουν ανεπανόρθωτα την ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού. Το κράτος πέρα από ψηφοθηρικές πρακτικές, θα πρέπει να πάρει άμεσα και χωρίς χρονοτριβή αυστηρά μέτρα, αν πραγματικά θέλει να εδραιώσει την ηρεμία και την απρόσκοπτη ανάπτυξη όλων στο νησί. Και η κοινωνία θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να απομονώσει τέτοιου είδους άτομα και πρακτικές, οι οποίες δεν έχουν σε καμιά περίπτωση θέση σε μια κοινωνία του 21ου αιώνα και να διδάξει στους «όψιμους καπεταναίους» κατά πως τους πρέπει, τι πραγματικά σημαίνει αντρειά και παλικαριά.
