Διάβασα τις δηλώσεις Τράμπ και Έλον Μάσκ στα ΜΜΕ. Χωρίς να έχουν απολύτως κανένα δισταγμό, ο μεν Τράμπ προεξοφλεί ουσιαστικά την επέμβαση των ΗΠΑ στον Καναδά! τη Γροιλανδία! Στο Μεξικό! και τη διώρυγα του Παναμά! Ο δε Μάσκ, δεξί χέρι του Τράμπ, ειρωνεύεται τον πρώην πρωθυπουργό του Καναδά Τρυντώ, αποκαλώντας τον δημόσια «κοριτσάκι!». Ακολουθεί ο αγαπημένος μας γείτονας, σταθερά και αμετάκλητα στην πολιτική που εφαρμόζει από την αποφράδα μέρα που γειτνίασε μαζί μας, ονειρευόμενος μια νέα οθωμανική αυτοκρατορία και απαιτώντας να έχει λόγο σε όλη τη μεσόγειο και τη μέση ανατολή!
Και η Ευρώπη; Εμείς; Τι κάνουμε; Το απόλυτο τίποτα! εμείς έτσι κι αλλιώς έχουμε διαχρονική πολιτική ηττοπάθειας και η Ευρώπη απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις. Κατά διαστήματα κάποιος πολιτικός της πετάει και μια δηλωσούλα, έτσι για τους τύπους, αλλά είναι πλέον πασιφανές, ότι κανένας δεν την λαμβάνει υπόψη του!
Όπως λέει ένα λατινικό ρητό, «Si vis pacem, para bellum» «αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο». Οι ηγέτες της ΕΕ δυστυχώς δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι η παγκόσμια πολιτική σκακιέρα έχει πολύ δυνατότερους παίκτες, βλέπε ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα και ήδη έχει απομακρυνθεί, αν όχι εξοστρακιστεί από τα κέντρα αποφάσεων! Για να διασφαλίσεις την ισχυρή παρουσία σου σε τέτοιες καταστάσεις, θα πρέπει να έχεις άσσους στο μανίκι σου, κάτι που η Ευρώπη δεν διαθέτει, αφού δεν έχει συγκεκριμένη πολιτική, στρατιωτική βούληση και σκέψη.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της κατάστασης… την τελευταία δεκαετία η Μόσχα και το Πεκίνο αύξησαν τους αμυντικούς τους προϋπολογισμούς κατά σχεδόν 300% και 600% αντίστοιχα. Την ίδια στιγμή, οι χώρες της ΕΕ αύξησαν τους δικούς τους μόνον κατά 20%. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η Ρωσία θα είναι σε θέση να εξαπολύσει μια πλήρους κλίμακας επίθεση κατά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Η Ευρώπη πρέπει, επομένως, να αναλάβει επιτέλους την ευθύνη της ασφάλειάς της και να γίνει ικανή και πρόθυμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της και τα συμφέροντά της.
Για να γίνει αυτό η Ευρώπη χρειάζεται ένα ενιαίο αμυντικό δόγμα. Αυτό όμως ποτέ δεν υπήρξε. Είναι τραγικό ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ προμηθεύονται ακόμη το 78% του στρατιωτικού τους εξοπλισμού από μη ευρωπαϊκές πηγές. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει επίσης την αδυναμία της για παραγωγή πολεμικού υλικού και εφοδιασμό της σε πυρομαχικά, ανταλλακτικά και συντήρηση τους.
Οι ειδήμονες των πραγμάτων ισχυρίζονται ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται για μια ακόμη φορά! Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών στην Ευρώπη αυτό φωνάζουν. Άλλωστε κάθε φορά από τη γηραιά ήπειρο ξεκινούν όλα! Απλά η Ευρώπη και οι ηγέτες της δεν θέλουν να το καταλάβουν ακόμη! Θα πρέπει να είναι κάποιος παντελώς αγαθός για να μην καταλαβαίνει ότι μια νέα Γιάλτα βρίσκεται στα σκαριά και η παγκόσμια γεωγραφία άρχισε να ξαναζωγραφίζεται, με τις έτσι θέλω και πάλι αλλαγές των συνόρων!
Ο Τράμπ σου λέει, αφού ο Πούτιν παίρνει την Ουκρανία χωρίς θέμα, θα μας αφήσει να πάρουμε Καναδά Γροιλανδία, Μεξικό, Παναμά, θα τσιμπήσει και η Κίνα την Ταϊβάν, παίρνει και η Τουρκία τα πρώην οθωμανικά εδάφη, την Κύπρο και νησιά του Αιγαίου και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι, προς το παρόν! Η νέα Γιάλτα είναι προ των πυλών και η τυπικά ενωμένη Ευρώπη πέρα βρέχει…
Ήταν απλά θέμα χρόνου να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση. Οι παγκόσμιες ισορροπίες που είχαν διαμορφωθεί μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πόλεμου πάλιωσαν πολύ και οι μεγάλοι κρίνουν πως πρέπει πλέον να αλλάξουν! Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, μάλλον πολύ κράτησαν!
Κάποιοι αρέσκονται να μιλούν για διεθνές δίκαιο! Ποιο δίκαιο ακριβώς; Εδώ δεν χωράνε δίκαια και συμβάσεις… εδώ ισχύει το δίκαιο του ισχυρού! Και όπως έλεγε ένας από τους τελευταίους γελωτοποιούς της ρωμιοσύνης ο Χάρρυ Κλυνν «τα δικά μας δικά μας! και τα δικά σας δικά μας!» άρα για ποιο δίκαιο μιλάμε;
Οι δυνατοί παίκτες της παγκόσμιας πολιτικής σκακιέρας, ΗΠΑ και Ρωσία έχουν βάλει μπροστά τα σχέδια τους, κάνοντας τα πρώτα βήματα. Η Κίνα αναπτύσσεται διαρκώς και περιμένει. Από κοντά ακολουθούν μυρίζοντας εδαφικά και πλουτοπαραγωγικά κέρδη και οι περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Τουρκία. Όλοι τους έχουν πανομοιότυπες βλέψεις, για κυριαρχία σε ζωτικούς χώρους, βλέποντας ότι τα περιθώρια πλουτοπαραγωγικών πηγών στον πλανήτη όλο και λιγοστεύουν, κυρίως στη δική τους επικράτεια, από την άκρατη απληστία του ανθρώπου και την απομύζηση από αυτόν οποιασδήποτε πηγής πλούτου του πλανήτη.
Και οι μικροί; Οι ασήμαντοι στο παγκόσμιο πολιτικό και στρατιωτικό σκηνικό, όπως εμείς; Τι θα κάνουμε; Μα αυτό που κάναμε πάντοτε! Θα πρέπει να διαλέξουμε με ποια πλευρά της ιστορίας θα πάμε! Μέχρι τώρα φαίνεται ότι είτε από διορατικότητα των πολιτικών, είτε από τύχη, συνήθως διαλέγαμε τη σωστή πλευρά της. Η ελπίδα μας μάλλον θα περιορίζεται στο να διαλέξουμε πάλι τη σωστή πλευρά! Κάθε άλλη περίπτωση καλύτερα να μην τη σκεφτόμαστε και στο τι θα επακολουθήσει.
Μπορεί η μεγάλη ιδέα να πέθανε, από τους Έλληνες εφιάλτες, στη μικρά Ασία πριν από 100 χρόνια, αλλά ο αγαπημένος γείτονας μας όταν μιλά για γαλάζια πατρίδα και σύνορα της καρδιάς του, τα εννοεί! Οπότε καλά θα κάνουμε σαν κράτος να μην εφησυχάζουμε και να προετοιμαζόμαστε ανάλογα… όσο κι αν ακόμη η Ευρώπη χτενίζεται …
Και η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης; Αυτή έχει πάει μάλλον σε μόνιμες διακοπές, αφού δεν μπόρεσε ποτέ να ενωθεί πραγματικά με κοινούς στόχους, για σύνορα, άμυνα, οικονομία, παιδεία, δικαιοσύνη κ.ά. Το αν θα αποφασίσει να κάνει κάτι την ύστατη ώρα ή θα νίπτει κάθε χώρα ξεχωριστά τα χέρια της, για τα δικά της εδαφικά και οικονομικά συμφέροντα, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους, είναι κάτι που αργά ή γρήγορα θα δείξει το μέλλον…
