Σε λίγες ημέρες, ξεκινούν οι φετινές πανελλαδικές εξετάσεις. Χιλιάδες ανά την Ελλάδα παιδιά με το απολυτήριο του λυκείου στο χέρι και με όσες και όποιες γνώσεις αποκόμισαν τόσα χρόνια στα σχολεία δίνουν τον έως τώρα πιο μεγάλο αγώνα της ζωής τους.
Οι πανελλήνιες, όμως, εξετάσεις δεν είναι μονόδρομος που οδηγεί σε επαγγελματικό διέξοδο ή τη ζωή των νέων σε κοινωνικό αδιέξοδο. Είναι, παρά τα όσα έχουν γραφεί εναντίον του θεσμού και της διαδικασίας, η ευκαιρία, συνάνθρωπέ μου, να δείξει η νέα γενιά ότι ωφελήθηκε απ’ όσα έλαβε τόσα χρόνια χάρη στη σχολική μόρφωση και διαμόρφωση του ήθους από γονείς και δασκάλους· και αν τύχει η νεολαία και πιάσει την ευκαιρία τούτη από τα μαλλιά, θα συνεχίσει το δρόμο της ζωής λαμβάνοντας στα πανεπιστήμια εκείνα τα εφόδια που της χρειάζονται στη ζωή, υλικά και πνευματικά. Με τα υλικά αγαθά βελτιώνεις τη ζωή σου· με τα πνευματικά γίνεσαι κοινωνός της παιδείας διά της οποίας καθαρίζεις το νου και πλάθεται και διαμορφώνεται ο χαρακτήρας σου.
Με άλλα λόγια, η μόρφωση λογαριάζεται ως αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Η εκπαίδευση είναι δυνατότητα των περισσότερων εξ αυτών. Η παιδεία, όμως, αποτελεί σημαντικό κτήμα λίγων από τους εκπαιδευμένους, γιατί για να την πετύχεις θέλει συνεχή και αδιάκοπο αγώνα από την ώρα της γέννησης του ανθρώπου ίσαμε τη στιγμή του θανάτου.
Οι γονείς μου, στα παιδικά μου χρόνια, με συμβούλευαν ότι, για να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει, άνθρωπέ μου, να αγωνίζεσαι πάντα να κοιτάς βαθιά και χωρίς παρωπίδες μέσα σου και δίχως να είσαι σκλάβος των κάθε λογής “αφεντικών και αυθεντιών”· έτσι θα βρίσκεις τη δύναμη να γνωρίσεις και ν’ αγαπήσεις και να σέβεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό πρώτα απ’ όλα και το ανθρωπογενές σου περιβάλλον σε δεύτερο χρόνο. Κι αυτή η αγάπη και ο αλληλοσεβασμός, κατόπιν, με την αρωγή της παιδείας, θα σε βοηθήσουν να πετυχαίνεις, μαζί με τους άλλους ανθρώπους, στους καθημερινούς στίβους και στόχους της ζωής…
Και τούτο, επειδή ο κόσμος δεν είναι όπως τον ονειρευόμαστε, οι άνθρωποι έχουμε γεννηθεί να αγωνίζονται για να γίνει καλύτερος· για τον λόγο αυτό, καλέ μου άνθρωπε, και δεν πρέπει να συμβιβάζονται ποτέ, μήτε να υποτάσσονται στους έξω και τους άνω ανάλογα με το φύσημα του ανέμου…
