«Η σονάτα των αθέατων πουλιών» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Σπύρου Πετρουλάκη που παρουσιάστηκε το απόγευμα της Παρασκευής, 2 Μαΐου, στο Σπίτι του Πολιτισμού στο Ρέθυμνο. Την εκδήλωση της βιβλιοπαρουσίασης συνδιοργάνωσαν το βιβλιοπωλείο «Κλαψινάκης», ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου και οι Εκδόσεις Μίνωας.
Τη συζήτηση συντόνισε ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών και πρόεδρος του Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Ρεθύμνου Γιάννης Μαρινάτος, ενώ για το βιβλίο μίλησαν η ηθοποιός Μαρία Ζαχαράκη και οι εκπαιδευτικοί Νίκος Κατσουλίδης και Βασιλική Σχοινά.
Με τις μελωδίες του πλαισίωσε μουσικά την εκδήλωση η χορωδία ενηλίκων του «Μουσικού Καρπού» υπό τη διεύθυνση του μουσικού Αντώνη Μαυράκη, συνοδεύοντας την ιστορία του λογοτεχνικού έργου.
Το μυθιστόρημα «Η σονάτα των αθέατων πουλιών» κινείται σε δύο χρονικά επίπεδα, στην εποχή των κουρσάρων, το 1833, με την αιχμαλωσία της νεαρής Φραγκιώς από την Κίμωλο και τον βίαιο ξεριζωμό της στην Αλεξάνδρεια, και στο σήμερα, που ένας μαέστρος νοσεί από Αλτσχάιμερ και προσπαθεί να συγκρατήσει τη μνήμη του μέσα από τη δύναμη της αφήγησης και της μουσικής.
Δύο ιστορίες που μοιάζουν ξένες στην αρχή, αλλά τελικά ίσως «υφαίνονται» αόρατα με κοινή κλωστή, αυτήν της ανθρώπινης αντοχής.
«Για τους ανθρώπους που, σαν αθέατα πουλιά, αφήνουν στο πέρασμά τους μελωδίες οι οποίες αντέχουν στον χρόνο», αναφέρει στο σημείωμά του ο συγγραφέας του βιβλίου Σπύρος Πετρουλάκης, που μιλώντας στα «Ρ.Ν.» περιέγραψε την ιστορία που ακολουθεί το βιβλίο: «Το βιβλίο μου μιλάει για το Αλτσχάιμερ. Ένας μαέστρος της σημερινής εποχής πάσχει από Αλτσχάιμερ και σιγά – σιγά χάνει τις αναμνήσεις του, χάνει τον κόσμο του, χάνει αυτό που είναι. Προσπαθώντας να κρατηθεί στην πραγματικότητα βρίσκει τρόπο και λέει μια ιστορία στη γυναίκα και στην κόρη του, που μέσα από αυτήν την ιστορία μαθαίνουμε και εμείς κομμάτια της ζωής των Ελλήνων του 1833, πως οι Κουρσάροι άρπαζαν τα παιδιά και τα κορίτσια και τα πήγαιναν στα σκλαβοπάζαρα της Βορείου Αφρικής. Εκεί θα συναντήσουμε την ιστορία της Φραγκιώς, που την αρπάζουν από την Κίμωλο και καταλήγει στην Αλεξάνδρεια. Είναι ένα βιβλίο για τη μνήμη, τη μουσική, για τα πράγματα που μας κρατούν και μας γαντζώνουν με το σήμερα και μας καθιστούν αυτό που είμαστε».
Ο κ. Πετρουλάκης τόνισε επίσης πως προσπαθεί μέσα από τα βιβλία του να αναδείξει λιγότερο γνωστές πλευρές της ελληνικής ιστορίας: «Πάντα στα βιβλία μου προσπαθώ να φωτίζω κάποιες σκοτεινές πλευρές της ιστορίας μας, που δεν είναι φανερές, δεν τις ξέρουμε τόσο πολύ, δεν τα έχουμε διαβάσει πάρα πολύ και θέλω να δείχνω στον αναγνώστη χωρίς να του «κουνάω το δάχτυλο» ότι υπάρχουν και πράγματα που μπορούμε να τα μάθουμε και μέσα από ένα μυθιστόρημα».
Αναφερόμενος στην πηγή της έμπνευσής του σημείωσε: «Εμπνέομαι από τις ανθρώπινες ιστορίες. Εμπνέομαι από τα βιώματά μου και από τους ανθρώπους που συναντώ. Μέσα από κάθε άνθρωπο μπορώ να αντλήσω κάποια λεπτομέρεια την οποία ούτε ο ίδιος μπορεί να το πιστεύει ότι με ενέπνευσε. Έτσι λοιπόν μέσα από τις συναναστροφές μου, μέσα από την αγάπη αυτού που κάνω επιλέγω τις ιστορίες που θα ακολουθήσω στο επόμενο πόνημά μου».
