Φτάνοντας ο Ιούνιος, ήρθαν και οι πανελλαδικές εξετάσεις ξανά στη ζωή της ελληνικής κοινωνίας.
Πρωταγωνιστές, οι έφηβοι. Από κοντά, οι οικογένειές τους και οι δάσκαλοι. Παραδίπλα, ολόκληρη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τον αγώνα των παιδιών.
Δεν είναι ο μόνος αγώνας που θα δώσουν από δω και πέρα στη ζωή τους οι απόφοιτοι των Λυκείων. Ούτε ο σημαντικότερος.
Μολαταύτα, θεωρείται ένας από τους πιο σπουδαίους, εφόσον το αποτέλεσμά του φέρνει τους νέους πιο κοντά στην ένταξη στο κοινωνικό σύνολο. Εάν πετύχουν την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο, τα παιδιά αποχτούν άλλη μια ευκαιρία για ψυχοπνευματική καλλιέργεια με τη βοήθεια των γνώσεων που θα αποκομίσουν και η οποία θα τους βοηθήσει να κοινωνικοποιηθούν αρμονικά. Εάν δεν τα καταφέρουν, θα βουτήξουν απευθείας στα βαθιά νερά της κοινωνίας και θα κληθούν να αγωνίζονται με όλες τους τις ψυχοσωματικές δυνάμεις και δυνατότητες για να εξασφαλίζουν τα προς το ζην συνυπάρχοντας με τους γύρωθέ τους.
Θα ήθελα, λοιπόν, στο σημερινό σημείωμα, απευθυνόμενος στους γονείς και τους δασκάλους να θυμίσω πως ο αποτελεσματικότερος τρόπος συμπαράστασης στους εφήβους είναι να στεκόμαστε με ορθάνοιχτα αφτιά και μάτια πλάι τους χωρίς να το παίζουμε ξερόλες και αυθεντίες. Στους δε ταγούς της κοινωνίας θα επισημάνω να πάψουν να αναμειγνύουν πολιτική και παιδεία και, τέλος, στα παιδιά, που θα κληθούν φέτος να περάσουν από τη δοκιμασία των πανελληνίων εξετάσεων, κρίνω ψυχωφελές ν’ αφιερώσω δύο εδάφια από τον “Προς Νικοκλέα” λόγο του κλασικού Αθηναίου ρητοροδιδασκάλου και πολιτικού στοχαστή Ισοκράτη, σε μετάφραση του Κ. Θ. Αραπόπουλου: Πρώτα, “[…] Nα συνηθίζης τον εαυτόν σου να ευχαριστήται με εκείνας εκ των ενασχολήσεων, εκ των οποίων και συ ο ίδιος θα προοδεύσης και εις τους άλλους θα φανής ότι είσαι καλύτερος […]” (παράγραφος 29) και ακολούθως: “[…] Να εξετάζης μετά προσοχής πάντοτε τους λόγους σου και τας πράξεις σου, διά να περιπίπτης όσον το δυνατόν εις ολιγώτερα σφάλματα[…]” (παράγραφος 33).
Και η ευχή μου, με την οποία θα κλείσω το παρόν αρθρίδιο, ας είναι να μη φείδονται σωματικού κόπου τα παιδιά και να είναι γεμάτα με υπομονή και σύνεση όσο διαρκεί ο αγώνας των πανελληνίων, αν θέλουν πραγματικά να χαρούν ολόψυχα, όταν έρθουν τα καλύτερα και πιο ωφέλιμα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για τους υποψηφίους και τη ζωή των ίδιων και των οικογενειών τους…
