Το 2024 έφτασε… Κι επειδή πρόσφατα είχαμε εκλογές, ας ευχηθούμε πρώτα απ’ όλα, καλή επιτυχία στο νέο δημοτικό συμβούλιο Ρεθύμνου που σχηματίστηκε την 1η ημέρα του χρόνου και στον Νίκο Προβιά που αντικαθιστά τον απερχόμενο εντεταλμένο σύμβουλο για αθλητικά θέματα, Δημήτρη Λαχνιδάκη. Τον νέο άνθρωπο που θα είναι υπεύθυνος για τα αθλητικά δρώμενα αλλά και για τους αθλοχώρους του Ρεθύμνου.
Αλήθεια είναι ότι, τον περιμένει αρκετή δουλειά. Η αθλητική στήλη θεωρεί ότι ο εν λόγω άνθρωπος είναι ο πλέον κατάλληλος στην κατάλληλη θέση ελέω του επαγγελματος, της ιδιότητας αλλά και της μεγάλης εμπειρίας που έχει αποκτήσει τα τελευταία 20 χρόνια δρώντας μέσα από μεγάλα αθλητικά γεγονότα και από τις εικόνες που έχει ζήσει ταξιδεύοντας σε πολλά σημεία της υφηλίου.
Τί περιμένουμε φυσικά από τα νέα πρόσωπα του δήμου και όχι από τον Άγιο Βασίλη… ; Πάρα πολλά και μάλιστα σε πολυδιάσταση μορφή. Προφανώς και δεν γίνεται να συμβούν όλα όμως, θεωρούμε ότι θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε τρεις βασικές αθλητικές υποδομές…
ΔΑΚ Γάλλου, Σοχώρα, Περβόλια…
Ήρθε η στιγμή να τοποθετηθεί το ταρτάν στο ΔΑΚ Γάλλου του οποίου τα χρήματα χάθηκαν σε κάποιον κωδικό πληρωμής μεταξύ υπουργείο οικονομικών και υπουργείου αθλητισμού και πολιτισμού. Ένα ταρτάν που ο απερχόμενος υφυπουργός αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης είχε υποσχεθεί τον Μάρτιο του 2021 αλλά που κουλουάρ δεν έχουμε δει εν έτει 2024.
… Και μέσα σε όλα αυτά, μια στατική μελέτη της κεντρικής κερκίδας ή του σκουριασμένου και σε ορισμένα σημεία “καραφλού” σκεπάστρου στο ομώνυμο στάδιο.
Των σκουριασμένων πυλώνων του που ορθώνονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα αλλά και τον περαιτέρω καλοπισμό του στα πέριξ αυτού.
Επίσης, στο ασφυκτικά γεμάτο από παιδιά των ακαδημιών στο γήπεδο της Σοχώρας όπου μέσα σε αυτό έχουν στριμωχτεί και τα τμήματα στίβου του Αρκαδίου (που να κάνουν άλλωστε προπόνηση;) με τον κίνδυνο να φύγει κάποια “αδέσποτη” μπάλα από τις ομάδες που παίζουν ποδόσφαιρο και να τραυματίσει κάποιον αθλητή…
Το γήπεδο Σοχώρας, το κεντρικό γήπεδο της πόλης που περισσότερο με προπονητήριο μοιάζει, δυστυχώς είναι το πιο αφιλόξενο προς τους φιλάθλους. Ένα έργο μέσα από μια μελέτη που δεν τελειοποιήθηκε ποτέ (τα αποδυτήρια των ομάδων έμειναν εκεί που ήταν), και μια κερκίδα απαγορευτική για θέαση αγώνων.
Ένα γήπεδο που απασχολεί πάνω από 900 παιδιά σχεδόν σε καθημερινή βάση με τους γονείς τους να μην ξέρουν που να σταθούν προκειμένου να προστατευθούν από τη βροχή, τον αέρα ή τον ήλιο.
Το έτερο κλειστό της πόλης στα Περβόλια που παραχωρείται για κάποιους αγώνες αλλά που δεν έχει μπορέσει σε καμία περίπτωση να αποτελέσει το back up του κλειστού γυμναστηρίου “Μελίνα Μερκούρη”.
Προφανώς και υπάρχουν πάρα πολλά που λείπουν και θα λείπουν στην καθημερινότητα των αθλοαπασχολούμενων (διοργανώσεις, αθλητικά ηλικιακά προγράμματα, προγράμματα τουρισμού, μαζικού αθλητισμού κλπ) ωστόσο οι υποδομές είναι η βάση για ό,τι έπεται…
Καλή χρονιά…
