Μερικές από τις φωνές που ξεπέρασαν τα όρια της Κρήτης με την ιδιαιτερότητά τους παρουσιάζουμε μόνο για την ιστορία.
Στο προηγούμενο αναφερθήκαμε στον Λεωνίδα Κορωνάκη που διέπρεψε αρχές του 1900 και στο εξωτερικό, στη Γεωργία Αποστόλου που χάθηκε τόσο πρόωρα ενώ φαινόταν ότι θα κάνει διεθνή καριέρα,στο «φαινόμενο» Φερενίκη Βαλαρή που εκτός των άλλων της σημαντικών προσφορών, αφήνει έντονα τα ίχνη της στο ελληνικό πεντάγραμμα.
Ο γιος της Ρομανός Σκουμπουρδής με σημαντικές μουσικές σπουδές φαίνεται πως θα είναι η αυριανή μας δόξα. Η καθηγήτριά του Έφη Αδιλίνη τον χαρακτηρίζει πάντα ο «βαρύτονος με τη διεθνή καριέρα» κι ο Ρομανός τη δικαιώνει συνεχώς με τις καλλιτεχνικές επιδόσεις του, τόσο στη Λυρική Σκηνή όσο και σε σημαντικά ρεσιτάλ κλασικού τραγουδιού.
Για τον μεγάλο μας συνθέτη Μπάμπη Πραματευτάκη ο Ρομανός σίγουρα θα διαπρέψει, καθώς διαθέτει φωνή με ιδιαίτερη χροιά και μουσικότητα στο σύνολό της, ενώ μπορεί θαυμάσια να προσαρμοστεί και στις δυσκολότερες απαιτήσεις ενός έργου με τη μοναδική ικανότητά του να δίνει χρώμα και στην πιο άχρωμη μουσική φράση.
Ας προχωρήσουμε όμως το αφιέρωμά μας και με άλλες ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές παρουσίες που τιμούν το Ρέθυμνο, όπου κι αν εμφανίζονται.
Η Μαριέλλα Βιτώρου
Και ξεκινάμε με την Μαριέλλα Βιτώρου,μια ακόμη από από τις σημαντικές φωνές που τιμά το Ρέθυμνο και εκτός των τειχών.
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Είναι κάτοχος Διπλώματος Μονωδίας, Πτυχίου Πιάνου και Αντίστιξης. Παράλληλα με τη μουσική σπούδασε Γαλλική Γλώσσα και Φιλολογία, έκανε Μεταπτυχιακές σπουδές στο Bordeaux της Γαλλίας και είναι κάτοχος Διδακτορικού διπλώματος στη Γαλλική Λογοτεχνία. Σήμερα συνεχίζει της σπουδές της στη διεύθυνση χορωδίας και στα ανώτερα θεωρητικά. Η Μαριέλλα Βιτώρου είχε το προνόμιο να μεγαλώσει με την παρουσία ενός εξαιρετικού πατέρα, καλού οικογενειάρχη και παραδοσιακού Ρεθεμνιώτη και μιας μητέρας που μπορεί να υπηρέτησε τη Β/θμια Εκπαίδευση με συνέπεια και υπευθυνότητα, αλλά μας κατέπληξε με τη χαρισματική της επίδοση στο χρωστήρα και άλλα της ταλέντα. Ήταν από τις πρώτες κυρίες που απέκτησαν κατάρτιση στη μηχανοργάνωση και την περίμενε λαμπρή καριέρα σε μεγάλα κέντρα και οργανισμούς, εκείνη όμως προτίμησε την οικογένεια και την πατρική εστία από τις εφήμερες δάφνες μακριά από την γενέθλια γη. Αυτό το πρότυπο μάλλον ακολούθησε και η κόρη της.
Μεγάλωνε η Μαριέλλα διαπρέποντας σε κάθε τομέα σπουδών που ακολουθούσε. Ενώ όμως αρκούσε η σπάνια φωνή της και μόνο για να διεκδικήσει λαμπρή καριέρα, εκείνη δεν ξεδίψασε ποτέ τη γνώση και την εμπειρία στον ερευνητικό τομέα.
Και για να φθάσει σήμερα να υπηρετεί την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση όπου, διδάσκει Γαλλική Γλώσσα και Ορολογία στο πανεπιστήμιο Κρήτης ως μέλος ΕΕΠ άφησε έντονα τα ίχνη της από όπου κι αν πέρασε τιμώντας την εκπαίδευση όπως στο γυμνάσιο Κοξαρές και το Μουσικό γυμνάσιο, αλλά και σε άλλα γυμνάσια Ρεθύμνου και Ηρακλείου, στα σεμινάρια για καθηγητές Γαλλικών του CLA (Κέντρο Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας) του πανεπιστημίου της Franche-Comté στην Besançon της Γαλλίας. Διετέλεσε επίσης υπεύθυνη για την υλοποίηση των εξακτινωμένων προγραμμάτων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης του ΠΕΚ στον νομό Ρεθύμνης για το σχολικό έτος 2007-2008.
Ειλικρινά χάνω το λογαριασμό προσπαθώντας να παρακολουθήσω την εξέλιξή της από ένα πολυσέλιδο βιογραφικό.
Γιατί η Μαριέλα Βιτώρου που επιμένει να δημιουργεί στους πιο χαμηλούς τόνους, δεν είναι μόνο καθηγήτρια με ακαδημαϊκή καριέρα, δεν είναι απλά καθηγήτρια φωνητικής και άριστη μουσικός έχει ακόμα επάρκεια και άδεια διδασκαλίας Αγγλικών. Κατέχει στα Ισπανικά: Diploma Básico de Español, ενώ δεν την άφησε αδιάφορη κανένας τομέας της σύγχρονης τεχνολογίας.
Όσο για τις μουσικές της σπουδές από πού να βάλουμε αρχή. Κατέχει Δίπλωμα Μονωδίας (Άριστα) από το Ελληνικό Ωδείο Παράρτημα Ρεθύμνου, Πτυχίο Μονωδίας. (Άριστα) από το Δημοτικό Ωδείο Ηρακλείου, Πτυχίο Αντίστιξης. (Λίαν Καλώς) από το Ωδείο Αναγέννηση Αθηνών, Πτυχίο Πιάνου. (Άριστα) από το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και Πτυχίο Αρμονίας (Ειδικό Αρμονίας) από Ελληνικό Ωδείο Αθηνών.
Και δεν τελειώσαμε. Η Μαριέλλα Βιτώρου εξάντλησε και όλες τις βαθμίδες γνώσης που αφορούν μια κόσμια σκηνική παρουσία παρακολουθώντας ανάλογα σεμινάρια.
Απέκτησε δηλαδή μοναδική εμπειρία για τη διαχείριση φωνής και παρουσίας σε συνέδρια και άλλες επιστημονικές εκδηλώσεις, εφόδιο ιδανικό για να αξιοποιηθεί περισσότερο από το Πανεπιστήμιο που διδάσκει τώρα.
Δεν υπάρχει τομέας παιδαγωγικής και μουσικής που να μην έχει παρακολουθήσει ενεργά περισσότερο για δική της ευχαρίστηση και λιγότερο για να εμπλουτίζει το φάκελό της που είναι ήδη ογκωδέστατος από βεβαιώσεις και πιστοποιητικά.
Μια τόσο σκληρή δουλειά είναι φυσικό να έχει άμεση δικαίωση. Έτσι η συμμετοχή με τη Γ’ Τάξη του Μουσικού σχολείου Ρεθύμνου στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Γαλλοφωνίας με τίτλο «Invitation au Voyage» πέτυχε σημαντική διάκριση. Και δεν ήταν η μόνη. Η σύνθεση της ομάδας συμμετοχής διαφέρει μόνο.
Σήμερα η Μαριέλλα εργάζεται ως καθηγήτρια Γαλλικής Γλώσσας και Ορολογίας στη Φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, παράλληλα διδάσκει Κλασσικό και Μοντέρνο τραγούδι σε Ωδεία της Κρήτης και εμψυχώνει σεμινάρια φωνητικής στην Κρήτη και στη Γαλλία. Είναι επίσης επιμορφώτρια στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας (CLA) του πανεπιστημίου της Franche-Comté στη Besançon της Γαλλίας από το 2012 όπου πραγματοποιεί επιμορφώσεις σε λέκτορες και καθηγητές Γαλλικών πάνω στην τοποθέτηση φωνής, στη διδασκαλία της προφοράς των γαλλικών, στις στρατηγικές μάθησης και στη διδασκαλία των γαλλικών ως ξένη γλώσσα μέσω μουσικών και ρυθμικών δραστηριοτήτων και τραγουδιών.
Έχει παρουσιάσει πολυάριθμες μουσικές και μουσικοθεατρικές παραστάσεις, έχει συμμετάσχει ως σολίστ σε συναυλίες στην Ελλάδα και τη Γαλλία με ρεπερτόριο που περιλαμβάνει ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και πορτογαλικά τραγούδια, καθώς και τραγούδια Μεσογείου και έχει τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση τραγούδια των Μπάμπη Πραματευτάκη, Νίκου Καργάκη και ChristopheDelvallé.
Απρίλιος 2012: Ρεσιτάλ στο Ωδείο Ρεθύμνου με τίτλο Έρωτα εσύ σε συνεργασία με τον Μανώλη Κανακάκη και Μαρία Ιορδανίδου.
Μάρτιος 2013: Μουσικοθεατρική παράσταση στο Ωδείο Ρεθύμνου με τίτλο Unefemme, unevoix, Μια γυναίκα μια φωνή σε συνεργασία με τους Γιάννη Κιαγιαδάκη, Αντώνη Μαυράκη, Κατερίνα Χριστουλάκη, Ελένη Αλμπαντάκη και σε σκηνοθεσία Θωμά Καντιφέ.
2013-2017: Συναυλίες με τίτλο Unefemme, unevoix, Μια γυναίκα μια φωνή, στο Ηράκλειο (Απρίλιος 2013), στο Θέατρο Ερωφίλη στη Φορτέτζα (Σεπτέμβριος 2013), στο Μεγάλο Αρσενάλι στα Χανιά (Νοέμβριος 2013), στο Κινηματοθέατρο Ρέξ στον Άγιο-Νικόλαο, στην μπουάτ Απανεμιά στην Αθήνα (2016, 2017) και στην Besançon της Γαλλίας (Ιούλιος 2013, Ιούλιος 2014, Ιούλιος 2015, Ιούλιος 2017, Ιούλιος 2019).
Αύγουστος 2014: Παρουσίαση σε συνεργασία με τον Γιάννη Κασσωτάκη και τη Λίλυ Δάκα τον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου Χατζιδάκι στο Μικρό Κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκις στο Ηράκλειο.
Αύγουστος 2018: Μουσική Παράσταση με τίτλο Με φωνάζουν Μελαχρινή σε συνεργασία με τους Γιάννη Κιαγιαδάκη, Μανώλη Κανακάκη, Αλέξανδρο Κανακάκη, Χρήστο Σαγιέντ και σκηνοθεσία Γιάννη Πετράκη (Μικρό Κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκης Ηράκλειο, Δημοτικός Κινηματογράφος Κήπος σε διοργάνωση ΚΕΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ, Χανιά), Άγιος Νικόλαος, Αίθουσα Παντελής Πρεβελάκης Ρέθυμνο, Πνευματικό Κέντρο Χανιά σε διοργάνωση Περιφέρειας Κρήτης και Ελληνογαλλικού Συλλόγου Χανίων.
Ιούλιος 2021: Μουσική Παράσταση με τίτλο City of Stars σε συνεργασία με τους Μιχάλη Βόλακα, Γιάννη Κιαγιαδάκη, Μανώλη Κανακάκη, Μιχάλη Αυλωνίτη, Χρήστο Σαγιέντ και σκηνοθεσία Ελένης Δάγκα (Θέατρο Ερωφίλη Φορτέτζα, Μικρό Κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκης Ηράκλειο).
Από το Νοέμβριο του 2021 είναι μέλος του Χορωδιακού Συνόλου Ηρακλείου του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου με συμμετοχή στις παραστάσεις, Ιδομενέας, Βασιλιάς της Κρήτης όπερα του Μότσαρτ υπό τη διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη (Νοέμβριος 2021) και σε σκηνοθεσία Στέφανου Κορωναίου, Ρέκβιεμ του Μότσαρτ υπό τη διεύθυνση του Ραφαήλ Πυλαρινού (Απρίλιος 2022) και «Ο Βαφτιστικός» οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Αραβίδη και του Γιάννη Πρωτόπαππα και σε σκηνοθεσία Πέτρου Γάλλια (Μάιος 2022).
Το 2012 δημιούργησε το 14μελές Μουσικό Σχήμα Aλmaλibre του οποίου έχει αναλάβει τη φωνητική προετοιμασία. Με τους Αλma λibreέχει παρουσιάσει σειρά από μουσικοθεατρικές παραστάσεις στην Κρήτη και τη Σαντορίνη (Άκου ένα όνειρο ψυχή μου 2012, Να ‘χεις φτερά 2013, Οι Αλmaλibre στο «Μπάρ το Ναυάγιο» 2014, Κολωνάκι – Τζιτζιφιές 2015, 2016, Πάμε ξανά στα θαύματα 2017, Στα παράθυρα του κόσμου… Άλκης Αλκαίος και Νίκος Καββαδίας 2020).
Από τις συναυλίες της έχουμε πολλά να θυμόμαστε. Πιστεύουμε όμως ότι στο «Με φωνάζουν μελαχρινή» έδωσε κάτι ονειρώδες. Μας ταξίδεψε στη Μεσόγειο μέσα από τη ζωή των γυναικών κάθε χώρας τα προβλήματα και τους καημούς τους. Και δεν ήταν μια φωνή που ερμήνευε απλά ήταν μια έκρηξη συναισθημάτων σε νότες με δική τους γλώσσα και συναίσθημα. Η φωνή της Μαριέλλας μας ταξιδεύει πάντα και ποτέ δεν μπορούμε να αρνηθούμε το ταξίδι που μας προτείνει κάθε φορά.
Στέλλα Σειραγάκη
Δεν έχω καταλάβει ακόμα πως έχουν τοποθετήσει τη Στέλλα Σειραγάκη στο παραδοσιακό τραγούδι όταν ισάξια μπορεί να ερμηνεύσει ό,τι μπορεί να την εμπνεύσει.
Εξαιρετική φωνή σε συνδυασμό με πανέμορφη εμφάνιση δημιουργεί το τέλειο.
Όταν τραγουδά η Στέλλα δίνει την εντύπωση ότι είναι μόνη στον κόσμο. Υπάρχει μόνο γι’ αυτό που ερμηνεύει. Όπως κάθε πραγματικός μύστης σε κάθε του τελετουργία. Είναι μυσταγωγική κάθε εμφάνιση κυρίως στα videoclips που την καμαρώνουμε με άλλους γνωστούς καλλιτέχνες κοντά στην Κρητική φύση που τόσο την εμπνέει.
Μια πρέσβειρα του Ρεθύμνου και σε εκπομπές όπως «Στην υγειά μας» που με την παρουσία της Στέλλας πλημμύριζαν άρωμα Κρήτης.
Από διάφορες συζητήσεις που έχουμε κάνει κατά καιρούς, προκύπτει ότι το τραγούδι είναι ανάσα για τη Στέλλα και όχι μόνο ταλέντο κι ευκαιρία καλλιτεχνικής ανάδειξης. Θεωρεί πως γεννήθηκε για να τραγουδά. Και νοιώθει πάντα επάνω στο πάλκο την ίδια αγωνία που αισθάνθηκε στα 10 της εκεί στο Μιξόρρουμα που την έπεισαν να τραγουδήσει και να πάρει το βάπτισμα του καλλιτεχνικού πυρός.
Αν και θα μπορούσε να αφοσιωθεί στην καριέρα της συνέχισε σπουδές στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του πανεπιστημίου Κρήτης.
Μια απόφαση που πήρε στα 28 της χρόνια και χαίρεται να το τονίζει δείχνοντας πόσο αποφασιστική είναι όταν θέλει να πάρει αποφάσεις ζωής.
Είναι γεγονός ότι ενώ μπορεί να τραγουδήσει κάθε είδος τραγουδιού εκείνη επιμένει στη παράδοση, γιατί με παραδόσεις και αξίες της Κρήτης μεγάλωσε.
Δεν έχει πάψει όμως να πειραματίζεται θεωρώντας ότι η μουσική αν σε εγκλωβίσει σε ένα μόνο είδος χάνει το νόημά της. Κι έπειτα όλα στη ζωή είναι ανοικτά.
Η Στέλλα πάντα σε κερδίζει κουβεντιάζοντας μαζί σου με απόλυτη ειλικρίνεια. Κι όταν τη ρωτάς για μελλοντικά σχέδια, περιορίζεται να σου απαντήσει ότι πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει υγεία για να μπορεί κανείς να κάνει σχέδια.
Μαρία Λαντζουράκη
Από τις σύγχρονες βεβαίως σπουδαίες καλλιτέχνιδες και εκτός των ορίων του τόπου μας είναι η Μαρία Λαντζουράκη,στην οποία έκανα μια μικρή αναφορά χθες αλλά θα ήθελα να προσθέσω λίγα πράγματα ακόμη από την αξιόλογη μουσική της πορεία.
Σύμφωνα με το βιογραφικό της μπήκε στον χώρο της μουσικής ξεκινώντας στο Ρέθυμνο με σπουδές πιάνου με την Κ. Λιονή και θεωρητικών με τον Γ. Μεντζελόπουλο. Συνέχισε τις σπουδές της στην Αθήνα μελετώντας πιάνο με την Μ. Αιβάζοβα, αρμονία και αντίστιξη με τον Ε. Χαντζίεφ. Παράλληλα σπούδασε υποκριτική, λόγο, κίνηση, σύστημα Orff, φλογέρα και κρουστά με τον Θ. Κινδύνη στο μουσικοθεατρικό εργαστήρι «Μορφές Έκφρασης».
Πήρε το δίπλωμα μονωδίας με τη Θ. Mοίρα (Ωδείο Αττικής ) με Ά Βραβείο και την Ανώτερη Τιμητική Διάκριση την οποία απένειμε το Ωδείο από την έναρξή του. Τον Ιούλιο του 2001 πέρασε στη σχολή Όπερας της Μουσικής Ακαδημίας του Μονάχου. Μαθήτευσε ως υπότροφος δίπλα σε μερικούς από τους σημαντικότερους τραγουδιστές όπερας της επόχης μας όπως η Edda Moser, η Anna Tomowa – Sintow, η Gabriele Schnaut και ο Raul Giménez και Νικόλα Παγούνη. H Μαρία μας έχει συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες και παραγωγές όπερας στην Ελλάδα, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία και την Ιταλία, τραγουδώντας σε δέκα διαφορετικές γλώσσες. Μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε με την ορχήστρα Alea III (ΗΠΑ), την Ορχήστρα Δωματίου της Όπερας του Κιέβου, το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής, το Studio Όπερας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το αμφιθέατρο Ηρώδου του Αττικού, το Prinzregenten-Theater στο Μόναχο, Gasteig-Μέγαρο Μουσικής του Μονάχου, τη Βαυαρική Όπερα, το Tollwood Festival στο Μόναχο και το Rossini Festival Bad Wildbad, Musikverein Wien κ.ά. Έχει κερδίσει πολλές υποτροφίες, διαγωνισμούς και βραβεία όπως η υποτροφία από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών και της Διεθνους Σχολής Τραγουδιού του Μονάχου, η παρουσία της στην οποία την κατέταξε ως την καλύτερη και πολλά υποσχόμενη καλλιτέχνιδα σύμφωνα με την Süddeustche Zeitung, ένα τιμητικό δίπλωμα από την Ένωση Ελλήνων Δημοσιογράφων, το Ά Βραβείο στον Πανελλήνιο διαγωνισμό τραγουδιού Hommage an Maria Callas“ και πολλά άλλα.
Το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει πολυάριθμα τραγούδια, ορατόρια, λειτουργίες ελλήνων και ξένων συνθετών αλλά και ρόλους σε όπερες, όπως η Ντόνα Ελβίρα στον Don Giovanni, Contessa στο Le nozze di Figaro, η πρώτη Κυρία στο Μαγικό Αυλό, Micaela στην Κάρμεν, Liù στην Turandot, Mimi στην Bohème, Desdemona στο Otellο κ.ά. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της σε άγνωστες όπερες την οδήγησε σε συνεργασία της με το «Rossini Festival» στο Bad Wildbad και στην πρεμιέρα της πρώτης παγκόσμιας αναβίωση της όπερας “Boabdil, Re di Granada» του Balducci όπου απέσπασε εξαιρετικές κριτικές απο τον Διεθνή Τύπο. Λόγω της συνεργασίας της με το Gasteig-Μέγαρο Μουσικής του Μονάχου, τη Βαυαρική Κρατική Όπερα, όπως και με την απονομή των διεθνών βραβείων Echo der Stars τραγούδησε δίπλα σε κάποιους από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της εποχής μας όπως οι: C.Bartoli, E. Gruberova, M. Guleghina, K.Stoyanova, D. Damrau J. Calleja, T. Hampson, J. Kaufmann, R.Pape, M. Salminen και υπό τη μουσική διεύθυνση διαπρέπων μαέστρων όπως οι: Μ. Armiliato, P. Carigniani, B.de Billy, M. Jansons, J. Lopèz-Cobos, D. Gatti, A. Fisch, Z. Mehta, K. Nagano, K. Petrenko.
Η Μαρία Λαντζουράκη συνδέεται μαζί μου με πολλές μνήμες. Έζησα την αγωνία του πατέρα της, του αείμνηστου Εμμ. Λαντζουράκη, να τη δει κοντά στο όνειρό της. Και έχω να πω μετά βεβαιότητας ότι η Μαρία δικαίωσε και δικαιώνει όσους την πίστεψαν και υποκλίνονται σήμερα στο μεγάλο της ταλέντο και στη σημαντική προσφορά της στον χώρο του λυρικού τραγουδιού.
Γιάννα Αλεβυζάκη
Πάνε πολλά χρόνια από τότε που η αρχόντισσα της παράδοσης η αξέχαστη Σοφία Ηλιάκη μου μίλησε για ένα κορίτσι που τραγουδά με μοναδικό τρόπο ριζίτικα τραγούδια. Και μου γνώρισε ένα συμπαθέστατο πλάσμα από τις Αλώνες που με μάγεψε με το τραγούδι της. Ήταν η Γιάννα Αλεβυζάκη.
Πίστεψα από το πρώτο άκουσμα πως η Γιάννα είχε μεγάλο μέλλον στον χώρο του παραδοσιακού τραγουδιού. Κι έτσι έδειχναν όλα. Μόνο που η Γιάννα προσαρμόστηκε σε άλλες συνθήκες με το πέρασμα του χρόνου και σήμερα προσφέρει μεγάλη υπηρεσία στο κοινωνικό σύνολο στο νευραλγικό πόστο που υπηρετεί στη δημόσια διοίκηση. Δεν δείχνει μετανιωμένη γιατί απλούστατα δεν έχει πάψει να τραγουδά. Εγώ όμως όποτε την ακούω και αναλογίζομαι που θα μπορούσε να βρίσκεται τώρα στο καλλιτεχνικό στερέωμα δεν παύω να ψιθυρίζω, να ψιθυρίζω για να μην την πικράνω. Γιατί Γιάννα μου γιατί;
Θα θελα να γράψω μερικές σκέψεις για μια πολλά υποσχόμενη καλλιτέχνιδα τη Αλεξάνδρα Βεργαδή αλλά σε ένα επόμενο αφιέρωμα που θα έχουμε την ευκαιρία να αναφερθούμε και σε άλλους καλλιτέχνες.
