Η νομιμότητα γενικά (η πιστή και ισότιμη εφαρμογή του νόμου, η θέσπιση νέων νόμων όπου χρειάζεται, η μέριμνα για τη σταθερότητα του νομικού οικοδομήματος, δηλαδή το αρμονικό δέσιμο των νέων νόμων με τους βασικούς, π.χ. το Σύνταγμα) ίσως αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα της κοινωνικής συνοχής. Η τελευταία, πάλι, συνιστά το σημαντικότερο ανάχωμα απέναντι στην εγκληματικότητα.
Ας σταθούμε ξανά στον εφησυχασμό της ελληνικής Πολιτείας απέναντι στα εγκλήματα απλής βίας κατά αδύναμων ατόμων (ιδίως γυναικών) όπου, ενώ αυτή όφειλε, ήδη προ πολλού, να έχει αντιδράσει δυναμικά αυστηροποιώντας την ποινική αντιμετώπιση, εντούτοις εξακολουθεί να σφυρίζει αδιάφορα. Παραβλέποντας ότι και οι δολοφονίες γυναικών κατά κανόνα δεν προκύπτουν σαν «κεραυνοί εν αιθρία», αλλά είναι η κατάληξη βίαιων συμπεριφορών σε βάθος χρόνου.
Και φτάνουμε σήμερα σε μια πρωτοφανή όξυνση της εγκληματικότητας, στο σημείο να διαπράττονται σκληρά εγκλήματα από ανήλικους (και των δυο φύλων). Ούτε αυτά συνιστούν κεραυνούς εν αιθρία, και εδώ προηγούνται ουκ ολίγοι ξυλοδαρμοί, σίγουρα. Οι μικροί παραδειγματίζονται από τους μεγάλους.
Έχουμε μετατραπεί σε κοινωνία βίας: Ζωές σημαδεύονται, ζωές μαυρίζουν, ζωές χάνονται. Τόση ζημιά ούτε ο ίδιος ο Ερντογάν με τους Τούρκους του δεν μας έχουν κάνει… Μια κατάσταση όπου κανείς δεν δικαιούται να αισθάνεται περήφανος.
Πάντως εκλογές έρχονται, επιβάλλεται λοιπόν να βάλουμε στο τραπέζι και αυτά τα καυτά ζητήματα.
*Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι συγγραφέας
