Με την επιμέλεια της εικαστικού Χρυσούλας Σκεπετζή, τρεις Ρεθεμνιώτες καλλιτέχνες, ο Μανώλης Γιαννούλης, η Χρυσούλα Κουτσουδάκη – Λεντζάκη και ο Ιωάννης Παρασύρης αποτύπωσαν στα έργα τις σκέψεις τους γύρω από το ποδήλατο
Με την εικαστική έκθεση «Ποδήλατος» ξεκίνησε φέτος το 7ο Φεστιβάλ Τέχνης Ν.Σ. με γενικό θέμα «Κατώφλι ΙΙΙ» στο Ρέθυμνο, η οποία εγκαινιάστηκε στην Γκαλερί «Μορφές» την περασμένη Τρίτη, 8 Οκτωβρίου.
Πλήθος κόσμου προσήλθε να απολαύσει τα εκθέματα τριών Ρεθεμνιωτών μαθητευόμενων καλλιτεχνών που αποτύπωσαν τις ιδέες στους στα έργα σχετικά με το αειθαλές μέσο μετακίνησης… το ποδήλατο.
Κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά μηνύματα προσλαμβάνουν οι επισκέπτες και θεατές των έργων της έκθεσης που σημείο αναφοράς της είναι το ποδήλατο, που πάντα προσελκύει το ενδιαφέρον του καλλιτεχνικού κόσμου και όχι μόνο.
Στο πέρασμα του χρόνου το ποδήλατο εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει ένα ακέραιο μέσο μετακίνησης, με την ενέργεια που χρειάζεται να είναι απολύτως ανακυκλώσιμη χωρίς να δημιουργεί ατμοσφαιρική ρύπανση, καθώς επίσης αποτελεί ένα σύμβολο αειφορίας και χαράς.
Η έκθεση προσφέρει στους επισκέπτες μια ευκαιρία να αναλογιστούν τη σημασία του ποδηλάτου όχι μόνο ως μέσου μετακίνησης, αλλά και ως σύμβολου κοινωνικών και περιβαλλοντικών αλλαγών.
Η επιμελήτρια του Φεστιβάλ Τέχνης Ν.Σ. και της εικαστικής έκθεσης «Ποδήλατος», Χρυσούλα Σκεπετζή, μίλησε στα «Ρ.Ν.» για την έναρξη του φεστιβάλ στο Ρέθυμνο και για τη φετινή διοργάνωση στην οποία θα συμμετέχουν 51 καλλιτέχνες και επιστήμονες. Όπως η ίδια επεσήμανε:
«Στο φεστιβάλ θα υπάρχουν πάρα πολλές εκδηλώσεις από τις οποίες θεωρούμε ότι όλες έχουν ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον. Μέσα σε αυτές εμπλέκονται πολλές εικαστικές εκθέσεις. Το κατώφλι είναι αρχιτεκτονικός όρος, είναι το όριο του μέσα ή του έξω, του χθες ή του αύριο. Γι’ αυτό εμπλέκονται σε αυτό και όλες οι ανθρωπιστικές επιστήμες. Δεν μπορεί να υπάρχει κατώφλι μόνο στην αρχιτεκτονική, κατώφλι υπάρχει στη ζωή μας εν γένει γι’ αυτό ακουμπούν σε αυτό κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι. Στο φεστιβάλ θα συμμετέχουν περίπου 51 άνθρωποι και από την Αθήνα και την Κύπρο και δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε σε αυτό που έρχονται για να τιμήσουν το Ρέθυμνο».
Το εννοιολογικό πρόσημο της εικαστικής έκθεσης περιέγραψε η κ. Σκεπετζή, καθώς και τον τρόπο που το προσέγγισαν οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες, ο καθένας ξεχωριστά τη θεματική:
«Το θέμα της έκθεσης είναι το ποδήλατο, όπως το λέμε εμείς «ο ποδήλατο», που είναι ο όρος που συναντούμε πριν από τη σύγχρονη γλώσσα μας. Οπότε χρησιμοποιήσαμε αυτόν τον όρο να ακουμπήσουμε πάνω σε αυτό, όχι όμως φτιάχνοντας έργα διακοσμητικού χαρακτήρα, αλλά με ένα εννοιολογικό πρόσημο, που ο καθένας από τους εκθέτες προβάλλει τη δική του αντίληψη που αφορά στο ποδήλατο. Ο κ. Γιαννούλης ασχολήθηκε με τη μνήμη, πως συνάντησε στη ζωή του το ποδήλατο, από το παλιό Ρέθυμνο έως σήμερα. Ο κ. Παρασύρης μας είπε πως ξεκίνησε το ποδήλατο, από τον τροχό έως σήμερα, πως εμπλέκεται πολιτικά και κοινωνιολογικά το ποδήλατο στις ημέρες μας και πως εμείς αντιλαμβανόμαστε το ποδήλατο στη ζωή μας. Η κ. Λετζάκη ασχολήθηκε αφαιρετικά με το ποδήλατο, δηλαδή μας έδωσε παραστάσεις με διάφορες μορφές τέχνης, όπως το κολάζ και η ακουαρέλα και δημιούργησε έργα με μικρές λεπτομέρειες».
«Αποτυπώνω το παλιό και το σύγχρονο Ρέθυμνο»
Μνήμες «ξυπνούν» στους επισκέπτες της έκθεσης τα έργα του κ. Μανώλη Γιαννούλη από το παλιό Ρέθυμνο, αλλά και συναισθήματα για τη σύγχρονη πόλη και τα υφιστάμενα προβλήματα, ιδιαίτερα όσον αφορά στις υποδομές.
Ο κ. Γιαννούλης μιλώντας στα «Ρ.Ν.» μοιράστηκε την έμπνευσή του και πως οι ιδέες του αποτυπώθηκαν στα έργα του:
«Προσπάθησα και προσπαθώ με το ποδήλατο να δείξω το παλιό και το σύγχρονο Ρέθυμνο, πως υπήρχε και πως ζει τώρα, πως είναι η πραγματικότητα του σύγχρονου Ρεθύμνου διασχίζοντάς το με το ποδήλατο. Τι εικόνες βλέπουμε, καλές ή κακές; Εγώ προσπαθώ να τις κάνω καλύτερες όσο μπορούν. Είμαι 75 χρονών και είναι η πρώτη φορά που αυτό το θέμα πραγματικά με εκφράζει και μου έδωσε την ώθηση και το δικαίωμα να παρουσιάσω την πραγματική μου γνώμη και τα πιστεύω όσον αφορά στην πόλη μας. Ενώ είναι πραγματικά μια πανέμορφη πόλη, δυστυχώς «κακοποιείται» ακόμη. Θέλω να αναδείξω πως μπορεί κατά τη γνώμη μου να αξιοποιηθεί το ποδήλατο και να περάσει η «κακοποίηση» όσον αφορά στις υποδομές της πόλης. Το ποδήλατο είναι μια μεγάλη λύση και στο κυκλοφοριακό».
«Μπορείς να πας παντού με το ποδήλατο και να το απολαύσεις»
Μια διαφορετική προσέγγιση παρουσιάζει η εικαστικός Χρυσούλα Λετζάκη, η οποία χρησιμοποίησε ακουαρέλα για τη δημιουργία των έργων της και προβάλει την περιβαλλοντική πλευρά της χρήσης ποδηλάτου.
Όπως ανέφερε μιλώντας στα «Ρ.Ν.» το ποδήλατο δίνει χαρά στους ανθρώπους, αλλά και δεν επιβαρύνει το περιβάλλον:
«Το κομμάτι του ποδηλάτου είναι ένα θέμα που επιλέξαμε όλοι οι συνεκθέτες να δουλέψουμε με διαφορετικά υλικά. Εγώ ασχολήθηκα με την ακουαρέλα και δούλεψα το ποδήλατο σκεπτόμενη τη χαρά που μας δίνει στη ζωή μας, γιατί είναι ένα μέσο που μας ξεκουράζει, μας ηρεμεί όταν κάνουμε τη βόλτα μας, κάτι το οποίο αποτυπώνεται σε δύο από τους πίνακές μου μέσα στη νύχτα και στο ηλιοβασίλεμα. Έχει να κάνει με το κομμάτι του περιβάλλοντος και όλα αυτά που αποφεύγουμε χρησιμοποιώντας το ποδήλατο, την περιβαλλοντική επιβάρυνση και την αποσυμφόρηση στους δρόμους. Αυτό δείχνουν τα δύο έργα μου που είναι κολάζ με τους χάρτες της πόλης μας. Μπορείς να πας παντού με το ποδήλατο και να το απολαύσεις πραγματικά. Έχουμε και μνήμες από τα ποδήλατα από τα παιδικά μας χρόνια όλοι».
«Μέσα από τα χρώματα μεταδίδω συναισθήματα στους θεατές»
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε έκθεση ο κ. Ιωάννης Παρασύρης, που μέσα από τα έργα του επιδίωξε να μεταδώσει συναισθήματα στους θεατές: «Συμμετέχω πρώτη φορά σε έκθεση ζωγραφικής και χαίρομαι πολύ. Τα έργα μου έχουν σχέση με ιδέες που έχω στο μυαλό μου. Το θέμα μας είναι το ποδήλατο και σκηνοθέτησα ιδέες σχετικές από το ποδήλατο. Προσπαθώ με τα χρώματα που χρησιμοποίησα να βγάλω συναίσθημα, γιατί η τέχνη είναι να μεταδίδει συναισθήματα στον κόσμο και προβληματισμό».
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 26 Νοεμβρίου 2024 και είναι ανοιχτή τις ώρες λειτουργίας καταστημάτων.
