Αφιέρωσα μια υπερ-πολύτιμη ώρα του βίου μου για να παρακολουθήσω μεταμεσονύχτια την κοινοβουλευτική συζήτηση σχετικά τις υποκλοπές ή επισυνδέσεις που είναι λιγότερο χαφιεδίστικος όρος στο κανάλι της βουλής!
Οι «ρήτορες» εκεί κάπου στα μεσάνυχτα -την ίδια ώρα που βγαίνουν τα φαντάσματα, οι καλικάντζαροι, οι δράκουλες και τα ζόμπι- ως γνήσια «πολιτικά αηδόνια» που λέει κι ο Κώστας Τριπολίτης άρχισαν να ψελλίζουν κάποια εντελώς άσχετα πράγματα σχετικά με το υποτιθέμενο θέμα συζήτησης στην Βουλή. Προσπαθώ μάταια να παρακολουθήσω κάποια λογικά σχήματα στον ειρμό και την επιχειρηματολογία τους, αλλά το μόνο που καταφέρνω είναι να πεισθώ ότι ένας άνθρωπος που προτάσσει το κομματικό χρέος έναντι της αξιοπρέπειάς του, απλά καταλήγει να φαίνεται αξιοθρήνητος.
Τρικυμία εν κρανίω και με επιχειρηματολογία-μπλέντερ άκουγα ο καημένος να μπερδεύουν στην ίδια πρόταση … μαχητικά RAFALE, φράχτες συνόρων, διορισμούς και αξιολογήσεις εκπαιδευτικών, επιδόματα PASS, εμβολιασμένους κι ανεμβολίαστους και πάσης φύσεως ρημαδοκουβέντες, οτιδήποτε δηλαδή πλην του υποτιθέμενου αντικειμένου συζήτησης!
Η εικόνα κοινοβουλευτικών ανδρών και γυναικών που εκλέχθηκαν από τον λαό -ας μην αναζητήσουμε τώρα τα κριτήρια που έγινε αυτό- να μετατρέπονται σε κομματικά αθύρματα και από αυτοτελείς προσωπικότητες, που υποτίθεται ότι είναι, να μετατρέπονται σε… «Αναγνώστες» κομματικών «Ευαγγελίων» είναι αναμφίβολα εικόνα οικτρή και απολύτως προσβλητική για την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Η όλη «επιχειρηματολογία» μου θύμισε τα κλασικά επιχειρήματα των φιλοχουντικών που όταν γίνεται λόγος για ΕΑΤ-ΕΣΑ, για Πολυτεχνεία, για βασανισμούς, για πάσης φύσεως ανομίες και αίσχη, σου λένε για τους … δρόμους που έφτιαξαν οι Χουνταίοι και ότι κοιμόμασταν με… «ανοιχτά παράθυρα»! Άλλα αντί άλλων, ή τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω!
Αλλά το πιο κωμικό δεν ήταν η εικόνα βουλευτών και βουλευτριών που αναγιγνώσκουν τα κείμενα που τους έγραψαν προφανώς άλλοι -κάποιος μετακλητός να υποθέσω- υπάρχει και κάτι που πραγματικά με ξεπερνά. Πολλοί απ’ αυτούς δυσκολεύονταν και στην… ανάγνωση! Όπως τα παιδιά της πρώτης δημοτικού που δεν ξέρουν πού είναι το κόμμα και η τελεία, ετούτοι και ετούτες βλέπουν μόνο το… «κόμμα» και πουθενά την τελεία!
Εν πάση περιπτώσει μετά την μεταμεσονύχτια καταπόνησή μου από τηλεοράσεως, ας αφήσουμε τα κομματόσκυλα να πιάσουν δουλειά μέρες που είναι, να φτιάξουν φωτοστέφανα Μωυσήδων στα αφεντικά τους και ας αρκεστούμε να απολαύσουμε τα επιθεωρησιακά φληναφήματα των κομματικών στελεχών -ιδίως των κυβερνητικών- που έχουν απολέσει προ πολλού την εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας της κοινωνίας, ειδικά των νέων…
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
