– Απελπισία//κι Ελπίδα στου Ιανού//τις δύο όψεις!
– Ακόμ’ «ανοιχτοί//οι ασκοί του Αιόλου»,//
δόλια Ελπίδα!
– Ακόμη τ’ Άρη//οι πολεμόχαροι σκο-//
τώνουν τις Ελπίδες!
– Σκόρπιες Ελπίδες//σαν τρομαγμένα πουλιά//
σ’ ήχο ασκαγιάς!
Ξεμπουμπουκιάζει//η Ελπίδα Ειρήνης//
με μπουμπουνητά;
– Λες: «Το μέγιστο//σκότος, λίγο προ Αυγής».//
Μ’ αργεί, Ελπίδα!
– Πώς να ελπίσεις//σε μια Άνοιξη με τόσους//
νέους Νέρωνες;
– Πώς να σαρκώσεις//εν μέσω σαρκοφάγων,//
άσαρκη Ελπίδα!
– Σιωπάς Ελπίδα.//Κανείς πια δεν σ’ ακούει.//
Κρανίου τόπος!
– Τι Ψευδελπίδα//κι Απελπισία, και τι//
Σκύλα και Χάρυβδη!
– Απελπισία,//βρυχάσαι υποβρύχια//
μην ακούγεσαι!…
* * *
– Απελπισία//και Ελπίδα τραμπάλα//κάνουν διαρκώς!
– Όπως τ’ αλάτι//στο νερό, φρούδες Ελπίδες,//να διαλύεστε.
– Οι Ελπίδες μας//μάς περισώζουν μα και//μας περιπαίζουν.
– Το να ελπίζεις//σ’ αλλαγή είναι στάση//αντίστασής σου.
– Το να ελπίζεις//σ’ αλλαγή, μήπως της πλά//νεψής σου στάση;
– Πώς ξανασπέρνεις//στην τέφρα των Ελπίδων//Ελπίδες ίδιες;!
– Γύρισε πλάτη//στο κενό και μπες σ’ ελπι//δοφόρα πλάτη.
– Ανανεώσου//μ’ ελπιδονάμα νέο//και προχώρησε.
– Η Αυταπάτη//και η Ελπίδα είναι//αλληλάδελφα!
– Πόσο συνθλίβεις,//θλίψη ανέλπιδη, το//
νου και την καρδιά!
– Οι Ελπίδες μας//μπορεί να μας «κρατήσουν»//
στην κατάρρευση!;
– Κάποιες Ελπίδες//είν’ ενδυμασίες της//
γυμνής αλήθειας.
– Ίσα φοβού τους//απελπιστικούς
και τους//ελπιδεμπόρους.
