Μέρος 2ο
Οι διαθέσεις της ελίτ των Βρυξελλών είναι πλέον ορατές στο εσωτερικό της χώρας μας. Οι δήμοι και οι περιφέρειες στενάζουν κάτω από την απαγορευτική μπότα της Κομισιόν που σώνει και καλά προσπαθεί να αλλάξει μονομερώς το παιχνίδι! Μόνο αν αποκτήσει περισσότερη εξουσία επί των οικονομικών της Ε.Ε. τότε μόνο θα είναι σε θέση να εφαρμόσει πλήρως τα σχέδιά της που εδράζονται σε δυο άξονες: ο ένας είναι η συνέχιση χρηματοδότησης του πολέμου, στην Ουκρανία, ακόμη και με πλήρη αποχή των ΗΠΑ (εν όψει εκλογών) και ο δεύτερος αφορά την καθαυτή γιγάντωση ορισμένων ευρωπαϊκών βιομηχανιών θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτόν θα αντιμετωπίσει τη λαίλαπα που έρχεται από τις ΗΠΑ και την Κίνα! Φευ! Μια ελπίδα μας έχει μείνει: η άρνηση του Συμβουλίου στις προθέσεις της Εκτελεστικής Εξουσίας.
Στο προηγούμενο σημείωμά μας είχαμε σημειώσει τους σοβαρούς τριγμούς πολλών ρίχτερ που μας επιφυλάσσει η νέα στάση της Κομισιόν! Πριν προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε σκέψη, πρέπει να ειπωθεί ξεκάθαρα ότι τώρα και πολλά χρόνια η Κομισιόν διαχειρίζεται το 1/3 των δαπανών του ετήσιου προϋπολογισμού. Αυτή η εξέλιξη φαίνεται ξεκάθαρα μέσα στις σελίδες του Οδηγού Προγραμμάτων της Ε.Ε. που έχουμε την τιμή να εξακολουθούμε για τρίτη δεκαετία να εκδίδουμε. Στον Οδηγό αυτόν που περιγράφονται οι ετήσιες δαπάνες του προϋπολογισμού αναφέρεται ότι «Η διαχείριση του συνόλου των πολιτικών της Ε.Ε. γίνεται με χρήματα που καταβάλουν στον κεντρικό κοινοτικό προϋπολογισμό τα κράτη μέλη. Η διαδικασία αναφέρεται στο 7ετές Πλαίσιο Προϋπολογισμού που συγκεντρώνει την πρόνοια των δαπανών για το σύνολο των χωρών μελών και σύμφωνα με το ισχύον 7ετές πλαίσιο το ύψος που υπερβαίνει το 1,074 τρισ. ευρώ, ποσό στο οποίο προστίθεται και ένα πρόσθετο κονδύλι της τάξης των 750 δισ. ευρώ Next Generation EU. Άρα το σύνολο των ποσών αυτών υπερβαίνουν το 1,8 τρισ. ευρώ που κατανέμεται σε επτά προϋπολογισμούς περίπου 200 δισ. ευρώ ο κάθε ένας. Πρόκειται λοιπόν για σοβαρά ποσά που χορηγούνται στις εθνικές οικονομίες κατά ποσοστό 70% μέσω των ΕΣΠΑ και το υπόλοιπο 30% μέσω της Κομισιόν». Αν κρίνει κανείς από την κατανομή αυτή γίνεται κατανοητό ότι έχουμε συμφέρον να εντείνουμε τις προσπάθειές μας να εξοικονομήσουμε πόρους από το 30% που διαχειρίζεται η εκτελεστική εξουσία, δηλαδή η Κομισιόν, εφ όσον βέβαια έχουμε στοχεύσει στην πλήρη απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ. Πράγμα καθόλου βέβαιο γιατί, τόσο στο παρελθόν που χάθηκαν σοβαροί πόροι που κατευθυνόταν στην οικονομία και ποτέ δεν εισπράχθηκαν, αλλά κίνδυνοι εξακολουθούν να εγκυμονούν, παρά το ότι έχουμε 3-4 ακόμη έτη για την είσπραξη των σχετικών κονδυλίων του 70%.
Η ρωσο-ουκρανική σύρραξη αναποδογύρισε τα δεδομένα και φαίνεται ότι με πρωταίτια την Κομισιόν και την πρόεδρό της και πρώην υπουργό πολέμου της Γερμανίας, επιχειρεί έναντι κάθε θυσίας να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο της χώρας αυτής, ακόμη και αν μεγάλο μέρος της έχει εξαγοραστεί από αμερικάνικες εταιρείες που παράγουν ΓΤΟ και κυρίως σιτηρά. Τα σιτηρά αυτά μάλλον αλληθωρίζουν κατά Ευρώπη μεριά, παρά τις σχετικές απαγορεύσεις! Σε προηγούμενα σημειώματά μας έχουμε αναφερθεί τόσο στις μεθόδους με βάση τις οποίες υποκλέπτονται οι κοινοτικοί πόροι και κατευθύνονται στην Ουκρανία και μάλιστα αυτό το κάναμε αμέσως μόλις κυκλοφόρησε ο τρέχων προϋπολογισμός του 2024. Εκεί διαπιστώσαμε ότι άλλα μεν είναι τα κελεύσματα των κανονισμών για τη χρηματοδότηση των πολιτικών που στηρίζει η Ε.Ε. και άλλες είναι οι προβλέψεις πληρωμών που διενεργούνται με ευθύνη της Κομισιόν. Και τα πλέον χοντρά παραδείγματα αφορούν την πολιτική συνοχής, ιδιαίτερης σημασίας για τις υπό ανάπτυξη περιοχές, όπως της Ελλάδας, απ’ όπου αφαιρούνται 30 δισ. ευρώ μόνο για φέτος και άλλα 10 δισ. από την πολιτική απασχόλησης (κοινωνικές υποθέσεις). Γίνεται κατανοητό ότι διεθνούς και ευρωπαϊκού κύρους έντυπα όπως το Politico, όταν βγάζουν στον αέρα μια πρόθεση άτυπου εγγράφου, τα πράγματα είναι σοβαρά.
Φαίνεται όμως ότι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα ιδρώσουν (αν θέλουν να δούνε το θέμα), δεδομένου ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε στην πρόεδρο της Κομισιόν μια πολύ καλή προετοιμασία που στοχεύει αυτό το θέμα. Πρόκειται για μια σειρά εκθέσεων που ετοίμασαν Ευρωπαίοι ταλαντούχοι αξιωματούχοι που τις ακούμε και τις διαβάζουμε χωρίς την υποψία ότι υποσκάπτουν το μέλλον των κεκτημένων δικαιωμάτων κάθε κράτους μέλους. Η πλέον γνωστή έκθεση είναι η εκ 400 σελίδων έκθεση του πρώην κεντρικού τραπεζίτη της Ένωσης και πρώην Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι, για την οποία έχουμε ήδη αναφερθεί τις μόλις προηγούμενες εβδομάδες. Εκτός όμως από αυτήν έχουμε και την περσινή έκθεση του προέδρου της Φινλανδίας Niinistö που είναι ένα επίκαιρο και λεπτομερές σχέδιο για το πώς η Ευρώπη μπορεί να ενισχύσει την αμυντική και πολιτική ετοιμότητά της ως απάντηση στις αυξανόμενες απειλές για την ασφάλεια. Καλεί τα ευρωπαϊκά έθνη να συνεργαστούν πιο αποτελεσματικά, να επενδύσουν σε κρίσιμους τομείς και να υιοθετήσουν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στις σύγχρονες απειλές, όπως ο υβριδικός πόλεμος και οι κυβερνοεπιθέσεις, διατηρώντας παράλληλα μια στενή διατλαντική συμμαχία. Επίσης έχουμε την έκθεση που ήλθε μετά την παταγώδη αποτυχία αναθεώρησης της ΚΓΠ, που μάλλον προοιωνίζει αρνητικές εξελίξεις και αφορά την ΚΓΠ 2023-2027 που περιλαμβάνει μέτρα βάσει επιδόσεων, με τα κράτη μέλη να έχουν μεγαλύτερη ευελιξία όσον αφορά τον τρόπο επίτευξης των στόχων της Ε.Ε. Αλλά, όπως έχουμε τονίσει, πρόκειται για μια διαρκή μείωση των σχετικών κονδυλίων, πράγμα που στοχεύει στην εξοικονόμηση πόρων για τους βιομηχανικούς και στρατιωτικούς σκοπούς, όπως καταδείξαμε, αλλά και θα επανέλθουμε. Και δεν είναι μόνο αυτά υπάρχουν και άλλες εκθέσεις που θα μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον με την πεποίθηση ότι μπορούν να ακουστούν οι απόψεις μας στους διαδρόμους της λήψης αποφάσεων, μήπως και αλλάξουν οι διαθέσεις.
