«Όνειρο είναι η ζωή, που κάθε μέρα πλάθεται. Τη μια χαμογελάς, την άλλη κλαις κι ύστερα χάνεται». Με αυτό τον στίχο μας εισάγει ο ποιητής Γιώργος Παπακωνσταντής στους «Κυματισμούς» του, την πρώτη του ποιητική συλλογή που παρουσιάστηκε την Τετάρτη το απόγευμα στο Δημοτικό Κήπο Ρεθύμνης, από τις εκδόσεις Ραδάμανθυς.
Πηγαίνοντας κόντρα στη μέχρι σήμερα επαγγελματική του πορεία και κάνοντας ένα θαρραλέο βήμα προς τον κόσμο της ποίησης, ο Γιώργος Παπακωνσταντής ένιωσε έτοιμος να μοιραστεί με το κοινό την μακρά πορεία της πνευματικής του αναζήτησης, τον ψυχικό του κόσμο και τις σκέψεις του.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Κυματισμοί», δημιουργήθηκε μέσα από εμπνεύσεις στιγμής και από καταγραφές συναισθημάτων πολλών ετών, μέχρι που ο ίδιος αποφάσισε να τα συγκεντρώσει, να τα επεξεργαστεί και να τους δώσει την τελική τους μορφή, ξεχωρίζοντας για την ποιότητά τους και την ποιητική τους ταυτότητα. «Δε μιμείται κανέναν», τόνισαν όσοι τον γνωρίζουν, προσθέτοντας ότι όποιος διαβάζει το έργο του «βλέπει τον Γιώργο Παπακωνσταντή».
Τα ποιήματά του χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: στον τομέα της ζωής και στον έρωτα της ζωής. Είναι ευανάγνωστα και κατανοούνται εύκολα από τους αναγνώστες, ενώ έχουν την τάση να δημιουργούν συναισθήματα, αντί για εικόνες και να περνούν μηνύματα σε κάθε ψυχή που επιμένει να ονειρεύεται.
Μιλώντας στα «Ρ.Ν.», ο ποιητής, συγγραφέας, διδάκτωρας εγκληματολογίας και επικεφαλής της αντιπολίτευσης του Δήμου Μυλοποτάμου, Γιώργος Παπακωνσταντής, εξήγησε ότι οι «Κυματισμοί» παιδεύονταν για κάποιες δεκαετίες, προτού να εκδοθούν και να συνάμα να εκτεθούν στο ευρύ κοινό. «Όσον αφορά τη λογοτεχνία έχω γράψει ήδη ένα μυθιστόρημα και είμαι στη φάση που γράφω ένα ακόμη, αλλά οι «Κυματισμοί» είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή, η οποία παιδεύεται κάποιες δεκαετίες και αποφάσισα να την εκδώσω προκειμένου να εκτεθώ και να δούμε κατά πόσο οι σκέψεις, όπως αποτυπώνονται στο χαρτί, ενδιαφέρουν και άλλον κόσμο. Τα ποιήματά μου έχουν μια γενική θεματολογία που χωρίζεται σε δύο τομείς. Ο ένας είναι ο τομέας της ζωής, με φιλοσοφικό-πολιτικά κείμενα και ποιήματα και ο άλλος ονομάζεται του έρωτα της ζωής που έχει να κάνει περισσότερο με τον έρωτα, θεωρώντας ότι είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι της ζωής μας, που μας γεμίζει, μας δυναμώνει και τελικά μας προκαλεί τα πιο έντονα συναισθήματα. Στην ουσία η ποίηση αυτό είναι, σκέψεις και συναισθήματα».
Σύμφωνα με τον ίδιο, χρειάστηκε πολύς κόπος και πολυετή δουλειά, προκειμένου να καταφέρει να βάλει σε τάξη, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. «Εμπνεύσεις στιγμής, καταγραφές συναισθημάτων, διαχρονικά, όπου κάποια στιγμή τα βλέπεις πολλά μαζεμένα, τα ξαναδιαβάζεις, βλέπεις τα συναισθήματα που είχες τότε να επανέρχονται, κάνεις κάποιες διορθώσεις και τα φέρνεις στη τελική τους μορφή. Δεν είναι κάτι που γράφτηκε σε μια νύχτα, είναι πολλές στιγμές, πολλές νύχτες, πολλές μέρες, σε απίθανες περιπτώσεις. Έχει τύχει να κάθομαι σε μια καφετέρια με τον καφέ μου και να μου έρθει κάτι και να το γράφω πάνω στην απόδειξη», μας περιέγραψε.
Όπως τόνισε ο κ. Παπακωνσταντής, η μεγαλύτερη απόφαση που καλείται να πάρει κάποιος που γράφει ποίηση είναι η τόλμη του να εκτεθεί, εμπόδιο το οποίο ο ίδιος φαίνεται να κατάφερε να προσπεράσει. «Το να εκδόσεις αυτό ακριβώς που έχεις γράψει, το πως θα το κρίνουν οι άλλοι και να ξεπεράσεις το ενδεχόμενο να σε απασχολήσει πολύ αν τυχόν σε κρίνουν αρνητικό, είναι το πιο δύσκολο βήμα. Αυτό δηλαδή είναι το πρώτο και βασικότερο στάδιο, να ξεπεράσει, αυτός που γράφει ποίηση, την κριτική και το ενδεχόμενο να υποστεί τη χλεύη, γιατί πολλοί το φοβούνται αυτό και πιστεύω ότι έτσι ο κόσμος στερείται πολλών αριστουργημάτων. Θεωρώ ότι πάρα πολλοί έχουν τη δυνατότητα να γράψουν καλύτερα από εμένα, αλλά δε φαίνονται. Και όταν κάτι δεν είναι γνωστό είναι σαν να μην υπάρχει».
Ο Γιάννης Γαζανός, φιλόλογος και τέως διευθυντής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ρεθύμνου, ο οποίος συμμετείχε στην παρουσίαση του πονήματος του κ. Παπακωνσταντή, ανέφερε: «Ο Γιώργος είναι ένας άνθρωπος πολυπράγμων, ένα πλάσμα ανήσυχο και δημιουργικό. Τον έχουμε γνωρίσει από πολλές πτυχές της ζωής του και τώρα μας έδειξε και άλλον ένα χαρακτήρα της προσωπικότητάς του, μέσω της ποίησης. Τα ποιήματα που έχει γράψει εκφράζουν και τη γενιά μας αλλά και παλαιότερες εποχές. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι μέσα από τα ποιήματά του προτίμησε να μη σιωπήσει, αλλά να ανοίξει τους ορίζοντές του και να παρουσιάσει έναν άλλο κόσμο, αυτόν τον κόσμο τον οποίο ονειρευόμαστε όλοι. Αξίζει να τα διαβάσουμε όλοι, γιατί πραγματικά μέσα από αυτό το μικρό πόνημα, ο Γιώργος μας διδάσκει ποίηση».
«Το βιβλίο του με ταξίδεψε πάρα πολύ και αυτό γιατί όλα του τα ποιήματα είχαν την τάση να δημιουργούν συναισθήματα στους αναγνώστες, και όχι απαραίτητα να τους κάνουν να φαντάζονται εικόνες. Ήταν εντυπωσιακό γιατί δε διάβαζες απλά και σκεφτόσουν ότι σε αυτή τη λέξη ο ποιητής φανταζόταν αυτές τις εικόνες, αλλά σε έκανε να νιώθεις τα συναισθήματα που ένιωθε και εκείνος ενώ έγραφε», διευκρίνισε η ηθοποιός, Γεωργία Γαλλιάκη, η οποία κατά την παρουσίαση διάβαζε σχετικά αποσπάσματα.
Από την πλευρά του, ο συντονιστής της εκδήλωσης, ιστορικός – φιλόλογος, Ξενοφώντας Σπιταδάκης, περιέγραψε τον κ. Παπακωνσταντή ως έναν άνθρωπο «ασυμβίβαστο και πολλές φορές αιρετικό». «Έχει ανεπτυγμένη την αίσθηση του δικαίου και της ατομικής ευθύνης. Σήμερα μας εκπλήσσει με τη νέα του ποιητική συλλογή, ένα νέο πεδίο δράσης. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε όταν δούμε τη συλλογή αυτή, είναι «τί είναι η ποίηση τελικά;». Μπορεί ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες να είπε ότι η ποίηση είναι «η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους», αλλά τελικά η ποίηση είναι αυτό που ο καθένας νιώθει είτε όταν εκφράζεται με αυτήν είτε όταν εκφράζεται από αυτήν. Αυτή η ποιητική συλλογή του Γιώργου αφήνει το περιθώριο στον ίδιο να εκφραστεί από αυτήν, αλλά σε εμάς που την διαβάζουμε να εκφραζόμαστε μέσα από αυτήν», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Κλείνοντας, ο Χρήστος Τσαντής, υπεύθυνος των εκδόσεων Ραδάμανθυς, έκανε λόγο για μια αξιόλογη δουλειά και μια από τις καλύτερες ποιητικές συλλογές που έχουν εκδώσει φέτος σαν όμιλος. «Ήταν ένα θαρραλέο βήμα για τον ίδιο, γιατί θέλει κότσια για έναν άνθρωπο που ασχολείται με τα κοινά, με την τοπική αυτοδιοίκηση και με την προϊστορία που έχει στην αστυνομία, να εκτεθεί. Παρόλα αυτά, έκανε την προσπάθεια να βγάλει αυτά που έχει στη ψυχή του, με θάρρος και νομίζω ότι το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Ξεπερνάει ένα στάνταρ ποιότητας και έχει και τη δική του ποιητική ταυτότητα. Δεν αντιγράφει κάποιον. Ο έρωτας υπάρχει σε όλες τις ποιητικές συλλογές, και δε θα μπορούσε να λείπει από εδώ. Είναι πρώτα απ’ όλα ο έρωτας και το πάθος για τη ζωή. Δε νομίζω ότι απευθύνεται σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά κατά βάση στον έρωτα και την αγάπη για τη φύση, για τη κοινωνία και για τη ζωή. Και για τη γυναίκα βέβαια. Η άλλη ενότητα περιλαμβάνει ορισμένα ποιήματα που είναι φιλοσοφικά, υπαρξιακά θα τα έλεγα εγώ και με κοινωνικό πρόσημο και με κοινωνικό-πολιτική αναφορά σε κάποια από αυτά. Είναι όλα όμως δοσμένα απλά και μπορεί να τα διαβάσει ο οποιοσδήποτε», κατέληξε ο κ. Τσαντής.
