Του ΜΑΝΩΛΗ ΗΛΙΑΚΗ
Όλοι οι μισθοφόροι αναλυτές και δημοσιογράφοι των πολεμικών βιομηχανιών, έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι ο πόλεμος είναι μονόδρομος. Κάποτε σε όλο τον πλανήτη υπήρχαν αντιπολεμικά κινήματα και φιλειρηνικά σήμερα τίποτα, η λέξη ειρήνη μοιάζει να είναι απαγορευμένη. Από όλα ΜΜΕ θα ακούσεις καθημερινά να αναλύουν για το ποιος έχει τα καλύτερα μη επανδρωμένα, ποιος έχει τα πιο αποτελεσματικά οπλικά συστήματα για να επιφέρει μεγαλύτερη καταστροφή στον αντίπαλο του. Όλη η αφαίμαξη από τη βαριά φορολογία πάει στα οπλικά συστήματα των πολεμικών βιομηχανιών και ούτε λόγος να γίνεται για νοσοκομεία και σχολεία. Όλες οι αστικές τάξεις του πλανήτη τώρα, που βρίσκονται σε κρίση έβγαλαν την μάσκα και φαίνεται ξεκάθαρα τι εννοούν όταν λένε υγιή ανταγωνισμό του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι με το χέρι στην σκανδάλη και μπροστά στα κουμπιά με τα πυρηνικά, φοβερίζοντας ποιος μπορεί να επιφέρει τα πιο θανατηφόρα κτυπήματα και να προκαλέσει τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές. Φυσικά στο πόλεμο δεν θα πάνε τα παιδάκια τους θα πάνε τα παιδιά του λαού γιατί τα δικά τους θα είναι στο Χάρβαρντ να σπουδάζουν πώς να γίνουν δημαγωγοί, υπουργοί και πρωθυπουργοί για να μπορούν να βγάζουν τους πιο δυνατούς πατριωτικούς λόγους όταν θα φέρνουν στα φέρετρα τα παιδιά του λαού τυλιγμένα με σημαίες.
Ακούγοντας τον υπουργό του πολέμου Δένδια, να λέει τις ανοησίες του για να εμψυχώσει τους στρατευμένους στη φρεγάτα, μου ήλθε αυτόματα στο μυαλό το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ:
«Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε: Πόλεμος και ειρήνη είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά.
Όμως η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους καθώς ο γιος από τη μάνα. Έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά.
Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους.
Όταν αυτοί που είναι ψηλά μιλάνε για ειρήνη ο απλός λαός ξέρει πως έρχεται ο πόλεμος.
Όταν αυτοί που είναι ψηλά καταριούνται τον πόλεμο, οι διαταγές για επιστράτευση έχουν υπογραφεί.
Στον τοίχο, με κιμωλία γραμμένο: «Θέλουνε πόλεμο».
Αυτός που το ́χε γράψει έπεσε κιόλας.
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε: Να ο δρόμος για τη δόξα.
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε: Να ο δρόμος για το μνήμα.
Ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. Όταν τελείωσε ο τελευταίος, υπήρχαν νικητές και νικημένοι.
Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο».
Η ΕΔΑ και ο Γρηγόρης Λαμπράκης με τα σημερινά δεδομένα θα φάνταζαν άκρως εξτρεμιστές. Νομίζω ότι επιβάλετε να αναστοχαστούμε για το που βαδίζουμε και τι κάνουμε σήμερα. Τα περισσότερα παιδικά παιγνίδια σε βίντεο είναι πολεμικού περιεχομένου και όποιος σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους κερδίζει, είναι τυχαίο.
Σήμερα διάβασα σε τοπική εφημερίδα με τον τίτλο Γιάννης Κεφαλογιάννης: Εκσυγχρονίζουμε τις ένοπλες Δυνάμεις, φιλοδοξούμε να αποτελέσουμε πρότυπο στην ανατολική μεσόγειο. Το πρότυπο του Ισραήλ… Τι να πει κανείς μετά από τον ξεσηκωμό χιλιάδων συμπολιτών μας για την υγεία και την παιδεία, ο υπουργός βρήκε να καμαρώσει για τις ένοπλες δυνάμεις και μάλιστα παίρνοντας σαν πρότυπο τον στρατό του Ισραήλ που αυτή τι στιγμή επιτελεί τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού που έχει σκοτώσει χιλιάδες παιδιά και αμάχους. Δυστυχώς έτσι έχει καταντήσει ο κοινοβουλευτισμός μας, κουφός, ανάλγητος, παχύδερμος. Δεν πρόλαβα να τελειώσω το άρθρο και διάβασα την είδηση.
Τρία μέλη του πληρώματος του εμπορικού πλοίου «True Confidence», σκοτώθηκαν χθες Τετάρτη στον Κόλπο του Άντεν, όταν το έπληξε πύραυλος που εκτοξεύθηκε από την Υεμένη…
