Ο ξεχωριστός, διακεκριμένος καλλιτέχνης και συγγραφέας Στέλιος Καλογεράκης, δημιουργώντας ένα μικρό αφήγημα διανθισμένο με σκίτσα, διηγείται μια πολύ ασυνήθιστη ιστορία με περισσή πρωτοτυπία και συμβολικούς υπαινιγμούς.
Όπως γνωρίζουμε, κάθε έργο τέχνης ή λόγου ερμηνεύεται κυρίως απ’ την υποκειμενική οπτική του αποδέκτη, που ασφαλώς εμπεριέχει και μια κοινώς αποδεκτή θεώρηση των πραγμάτων!
Δεχόμενη τα ερεθίσματα που δίδονται στο εν λόγω πόνημα, εκφράζω στην παρούσα κριτική ό,τι μου ενέπνευσε η πένα του δημιουργού.
Σ’ αυτήν την παράξενη, αλληγορική ιστορία πρωταγωνιστούν πρόσωπα κυρίαρχα με θετικό ή αρνητικό βάρος!
Αυτό που διαδραματίζεται στο διήγημα, όπως και στο κοινωνικό γίγνεσθαι αενάως, φανερώνει μια τρομακτική διαχρονικότητα, που θρυμματίζει την ελπίδα!
ΛΟΠ ΖΑΔΟΥ : Είναι ο βασικός ήρωας του διηγήματος. Κυριαρχούμενος από μία εντονότατη κρίση ταυτότητας και αμφισβήτησης του έργου του ως φιλοσόφου, πετάει τα βιβλία του!
Μήπως ο φιλοσοφικός προσανατολισμός του στηρίζεται σε παγιωμένες αντιλήψεις ή η θεώρησή του είναι πολύ προχωρημένη και άρα μη κατανοητή;
Όμως η φιλοσοφική σκέψη δεν στηρίζεται σε δόγματα! Οφείλει να είναι επαναστατική και όσο χρειάζεται αναθεωρητική!
Το σκίτσο που παριστάνει τον Λοπ Ζαδού μ’ έναν μοναδικό οφθαλμό, τον δεξιό, προδίδει έναν ιστορικό, μη κριτικό τρόπο σκέψης!
Ο ήρωάς μας ανακαλύπτει πως η μουσική, που είχε βάλει στο περιθώριο για χρόνια, μπορούσε να εκτονώσει τη συναισθηματική του υπερφόρτιση, αλλά να γίνει και ένα υπέροχο μέσο επικοινωνίας και μεταλαμπάδευσης της επαναστατικής σκέψης!
Μες στη μουσική που είχε παραγκωνίσει, κρυβόταν το παιδί του, που ασφαλώς είναι ο πρώιμος εαυτός του, που ανέσυρε και απομάκρυνε!
Μια επαναστατική περιοχή του εγκεφάλου του με ριζοσπαστικές καταβολές, εξού και το αριστερό μάτι στο νέο σκίτσο, αρχίζει να φωτίζεται!
ΚΑΝ ΡΟΝΣΟΝ : Ο Καν Ρόνσον είναι ο επιτήδειος καιροσκόπος, που εκμεταλλεύεται κάθε κατάσταση!
Το μέσον που χρησιμοποιεί είναι οι λεγόμενες <<δημόσιες σχέσεις>>!
Αυτή η νοοτροπία όμως διατηρεί την αναξιοκρατία!
ΜΠΑΡΜΠΑ ΝΤΟΥΛ : Ο μπαρμπα – Ντουλ, ως συνεπής στυλοβάτης ενός απρόσωπου, αδιέξοδου κοινωνικοπολιτικού συστήματος, γίνεται ο κατά συρροήν παραχαράκτης της Ιστορίας, των Ιδεών, των Ιδανικών και του Δικαίου κατά το δοκούν!
Είναι ο δυνάστης που διαιωνίζει τις παθογένειες του σαθρού συστήματος, που επικρατεί χάρις στις αυταπάτες του κόσμου του MATRIX!
ΠΑΝΤΡΙ ΦΕΣ : Το Πάντρι Φες συμβολίζει το Σύμπαν, που προήλθε απ’ τη Μεγάλη Έκρηξη! Ένας μικρός, ασήμαντος πλανήτης, η Γη, κατοικείται από παράξενα όντα, που την καταστρέφουν σιγά σιγά!
Ό,τι παράλογο συμβαίνει στη Γη, υπονομεύει τη ζωή και αποτελεί μια παραφωνία μες στην <<αρμονία>> του απέραντου Σύμπαντος!
ΖΙΝΠΑ ΣΑΡΤΕ : Η Ζίνπα Σάρτε είναι η προσωποποίηση της όμορφης Γης, που δεν μπορεί να επιστρέψει στον πραγματικό εαυτό της, αφού οι άφρονες άνθρωποι την έχουν πληγώσει ανεπανόρθωτα!
Οι ολίγοι, όσοι έχουν ακόμη ανθρώπινη υπόσταση, σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί, δεν καταφέρνουν τίποτα!
Μόνη διέξοδος η μελέτη και η προσμονή ενός θαύματος! Το θαύμα μπορεί να πραγματωθεί, όταν η επιστροφή στο Φως θα γίνει μονόδρομος!
Η δυναμική της διήγησης του συγγραφέα στο εν λόγω έργο απογειώνεται με τα λαλίστατα σκίτσα, καθότι φέρει και την ιδιότητα ενός εξαίρετου γραφίστα!
Συνομιλώντας με το κίνημα του νταντα’ι’σμού στην Τέχνη, δημιουργεί επιτυχώς αυτήν την παράξενη ιστορία! Με νοήματα αλληγορικά και συμβολικά σχήματα διηγείται αιχμηρές αλήθειες!
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις του παραπάνω έργου απ’ τους αποδέκτες, πιστεύω πως θ’ αποτελούν ευχάριστες εκπλήξεις για τον δημιουργό!
Το ταξίδι του στον κόσμο της Αναζήτησης θα συνεχίζεται με ανέλπιστα πολλούς και ωραίους συνοδοιπόρους!
