Με ιδιαίτερη ικανοποίηση βρέθηκα το απόγευμα της Δευτέρας στον δημοτικό μας κήπο για τη βιβλιοπαρουσίαση «Σφουγγάρια της λήθης» της Μαρίας Καμηλάκη – Μανογιαννάκη.
Πρώτα η ξεχωριστή αυτή γυναίκα μας κέρδισε με την ομορφιά και την έντονη προσωπικότητά της και μετά μας ταξίδεψε με τη λογοτεχνική πένα της. Πως να ξεχάσουν οι γονείς το αμάραντο εκείνο χαμόγελο με το οποίος τους υποδεχόταν όσο κουρασμένη κι αν ήταν αλλά κυρίως το εκπαιδευτικό της ήθος.
Λες και γεννήθηκε για την έδρα. Με τη δύναμη της αγάπης αντιμετώπιζε κάθε δύσκολη περίπτωση μαθητή στην καριέρα της. Και επάξια κρατά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση του νομού μια από τις πρώτες θέσεις στο πάνθεον των δασκάλων που έγραψαν ιστορία στο πέρασμά τους, κυρίως καλοσύνης και ανθρωπιάς.
Η Μαρία Καμηλάκη, από το Μοναστηράκι Αμαρίου, τελειώνοντας την Ακαδημία, διορίστηκε ως αναπληρώτρια στο δημοτικό σχολείο Μαργιού επειδή δεν είχε ακόμα συμπληρώσει τα 21 της χρόνια που όριζε ο νόμος για κανονικό διορισμό.
Την επόμενη χρονιά το 1972, διορίστηκε στο Ίσωμα Κιλκίς. Λόγω των μεταθέσεων ως αστυνομικός, του συζύγου της Αντώνη Μανογιαννάκη, υπηρέτησε Ουρανούπολη, Ιερισσό, Γαλάτιστα. Στην Κρήτη υπηρέτησε στο Ατσιπόπουλο, στ’ Ανώγεια και στο Ρέθυμνο 6ο, 14ο και 2ο Δημοτικό που είχα την ευκαιρία να τη γνωρίσω.
Και δεν θα ξεχάσω με πόση αγάπη είχε περιβάλει τη Νέλη μου, τότε που είχε την περιπέτεια της υγείας της και πως φρόντιζε να γλυκαίνει τις μέρες ενός παιδιού που το ταλαιπωρούσαν τόσο οι θεραπείες του. Από το 1991 η Μαρία Καμηλάκη, υπηρέτησε σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία στην Αθήνα.
Το γράψιμο ήταν πάντα μια από τις έντονες εσωτερικές της ανάγκες, αλλά δεν είχε τον χρόνο να ασχοληθεί συστηματικά.
Στο μεταξύ ήρθε η οικογενειακή περιπέτεια που ανέδειξε νικήτρια ενός τιτάνιου αγώνα τη χαρισματική αυτή γυναίκα. Μετά την τραγική απώλεια του συζύγου της στάθηκε μάνα και πατέρας για τα υπέροχα παιδιά της, που την κάνουν σήμερα τόσο υπερήφανη.
Όταν πια καταλάγιασαν οι θύελλες της ζωής βρήκε ενασχόληση στην παρακολούθηση σεμιναρίων δημιουργικής γραφής. Κι όταν το διήγημά της «Στο τρένο» διακρίθηκε σε διαγωνισμό και παράλληλα βίωσε την αγωνία του θανάτου μετά από ένα καρδιακό επεισόδιο, πήρε τη μεγάλη απόφαση. Γιατί εκεί στη μονάδα αυξημένης φροντίδας, κάνοντας απολογισμό ζωής και νοιώθοντας την πίκρα της ανεκπλήρωτης επιθυμίας να γράψει ένα μυθιστόρημα κατάλαβε πως ήταν όλα στη διακριτική της ευχέρεια να γίνουν και να πετύχουν. Κι εκεί στο νοσοκομείο ξεκίνησε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα με στοιχεία από τα παιδικά της χρόνια, τα σημάδια της εποχής, τη διαδρομή της ως δασκάλα, και ως μάνα, τους τόπους που έζησε.
Έτσι απολαύσαμε πρώτα το έξοχο εκείνο «Στην κόχη της μοίρας» και πρόσφατα τα Σφουγγάρια της λήθης από τις εκδόσεις Ραδάμανθυς. Παράλληλα βέβαια ασχολήθηκε συστηματικότερα με την ποίηση αλλά και τη διασκευή λογοτεχνικών έργων για μαθητικές παραστάσεις στα σχολεία που υπηρέτησε αρκετά από τα οποία έχουν δημοσιευθεί σε σχολικά περιοδικά.
Το βιβλίο της Σφουγγάρια της λήθης είχε την τύχη να παρουσιάσουν το βράδυ της Δευτέρας οι πιο κατάλληλοι άνθρωποι για μια τόσο ευαίσθητη αποστολή.
Πρώτα ο συντονιστής της εκδήλωσης που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρουσίαση. Ο Νίκος Δερεδάκης από τους φωτισμένους δασκάλους, χαλκέντερος στον στίβο της κοινωνικής προσφοράς, αντιμετωπίζει κάθε πνευματικό πόνημα όπως τους μαθητές του στο σχολείο.
Μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση σε κάθε συνεργασία μας η μεγάλη του αρετή να μην επαναλαμβάνεται σε έννοιες και φιλολογικές προσεγγίσεις.
Κάθε φορά ο Νίκος Δερεδάκης είναι διαφορετικός και μας παρουσιάζει κάθε αντικείμενο πνευματικού μόχθου με ιδιαίτερο σεβασμό.
Το βιβλίο «Σφουγγάρια της λήθης» βρήκε επίσης την ιδανική αναγνώστρια στο πρόσωπο της πολυτάλαντης και πολυσήμαντης συμπολίτισσας κας Φερενίκης Βαλαρή, της αγαπημένης μας Φέφης που το βράδυ της παρουσίασης με τον χαρισματικό της τρόπο μας βοήθησε να εμβαθύνουμε στους συμβολισμούς του βιβλίου που είναι αρκετοί.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον είχαν τόσο οι εισηγήσεις της εκλεκτής συναδέλφου κ. Κατερίνας Ξυλούρη Πατηνιωτάκη, όσο και του εκλεκτού φιλολόγου – λογοτέχνη κ. Αδάμου Μουζουρή.
Την εκδήλωση χαιρέτισαν ο δήμαρχος Ρεθύμνου κ. Γιώργος Μαρινάκης, που είχε υπό την αιγίδα του δήμου του την εκδήλωση και ο εκδότης κ. Χρήστος Τσαντής, υπεύθυνος των Εκδόσεων Ραδάμανθυς.
Θα συμφωνήσω με τον εκλεκτό παρουσιαστή και συντονιστή της εκδήλωσης κ. Νίκο Δερεδάκη σ’ αυτό που είπε κλείνοντας την εξαιρετική του παρουσίαση. Ας αφήσουμε στους αναγνώστες το στοιχείο της έκπληξης που υπάρχει σε πολλές ενότητες του βιβλίου. Το μόνο που μπορούμε να υποσχεθούμε με απόλυτη βεβαιότητα, ότι «Τα Σφουγγάρια της λήθης» θα τους απαλλάξουν από κάθε προσωπικό τους πρόβλημα και κάθε βασανιστική σκέψη από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου, που αποτελεί ένα ακόμα κόσμημα για τα Κρητικά Γράμματα.
Απαίτησή μας επομένως είναι να συνεχίσει η κα Μαρία Καμηλάκη-Μανογιαννάκη την ενασχόλησή της με το γράψιμο για να μας δώσει και στο άμεσο μέλλον πολλές ακόμα παρόμοιες πνευματικές ευωχίες όπως αυτό το δεύτερο βιβλίο της.
