Η Μαριέττα Ασημομύτη – Εκκεκάκη εκπλήσσει μια ζωή τη Ρεθεμνιώτικη κοινωνία. Στην αρχή της υπηρεσίας ως καθηγήτρια Γαλλικής Γλώσσας στο Ρέθυμνο, με 36 ώρες διδασκαλίας κάθε 6ήμερη εβδομάδα. Έμαθε Γαλλικά στους Ρεθεμνιώτες, που δεν το ξεχνούν και συχνά τής το θυμίζουν με ευγνωμοσύνη.
Στη συνέχεια ως σύζυγος του αξέχαστου Γιώργη Εκκεκάκη, επιβεβαίωσε την άποψη ότι πίσω από έναν σπουδαίο άνδρα κρύβεται μια σπουδαία σύντροφος.
Ευχάριστη έκπληξη ήταν και το βιβλίο της για την ιστορία του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου και το επίσης αξιόλογο πόνημά της με τίτλο «Η Γαλλική Καλογρεών στη Χαλέπα Χανίων (1852 – 1983)». Τώρα μάς εκπλήσσει πάλι ευχάριστα με το νέο πόνημα – δημιούργημά της με τίτλο «Λύκειο των Ελληνίδων – Παράρτημα Ρεθύμνης, ένας αιώνας δράσης και δημιουργίας».
Ο Ά τόμος (1917 – 1967) και έπεται ο Β΄ τόμος (1968 έως σήμερα) αποτέλεσμα – καταστάλαγμα πολύχρονης αρχειακής έρευνας και μόνο ο Ά τόμος εκτείνεται σε 356 σελίδες μεγάλου σχήματος.
Στις σελίδες του ξεδιπλώνονται οι μύριες όσες δυσκολίες για το ξεκίνημα της προσπάθειας από τότε που η ιδρύτρια του Λυκείου των Ελληνίδων στην Αθήνα, Ρεθεμνιώτισσα Καλλιρρόη Σιγανού Παρρέν ζήτησε από την επίσης πολύ δραστήρια κυρία του Ρεθέμνου Ιουλία Πετυχάκη, να ιδρυθεί παράρτημα στην πόλη μας.
Η εποχή ήταν ιδιόμορφη, αφού υπήρχε ο δικαιολογημένος ενθουσιασμός από τις νίκες του Ελληνικού Στρατού και τον υπερ-διπλασιασμό της Ελλάδας υπό την εμπνευσμένη πολιτική καθοδήγηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, υπήρχε όμως και η δυσκολία του Μεγάλου Πολέμου (αργότερα τον ονόμασαν Α΄ Παγκόσμιο) συνδυασμένου με την αρρώστια της Ελλάδας, τον αδελφοκτόνο διχασμό.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα έπρεπε να κάμουν κάτι σημαντικό και οι γυναίκες, χειραφετούμενες σε μια κοινωνία παραδοσιακά ανδροκρατούμενη, με ότι αυτό συνεπάγεται για την γυναίκα, την οικογένεια και την κοινωνία.
Η ύλη του βιβλίου ακολουθεί τη χρονολογική πορεία εξέλιξης των γεγονότων της κοινωνίας του Ρεθύμνου και της εθελοντικής προσφοράς των κυριών, οι οποίες στελέχωναν το παράρτημα του Λυκείου στο Ρέθυμνο.
Συνολικά η ύλη του Α΄ τόμου εκτείνεται μέχρι το 1967 σε έξι κεφάλαια, που διευκολύνουν σημαντικά τον αναγνώστη.
Αν ανατρέξουμε στους απολογισμούς του ΔΣ, επισημαίνουμε μερικά απ’ όσα δημιούργησαν για την προαγωγή της Ρεθεμνιώτικης κοινωνίας:
• Υφαντουργείο, Σχολής Κοπτικής – Ραπτικής και Ποικιλτικής για τα άπορα κορίτσια.
• Προγράμματα για μόρφωση των φτωχότερων οικογενειών.
• Σχολή μουσικής για τη διδασκαλία όλων των μουσικών οργάνων.
• Κατάρτιση μικρής βιβλιοθήκης και αναγνωστηρίου.
• Δημόσιες διαλέξεις, χορευτικές εσπερίδες και συχνές συναυλίες.
• Ευρύ φιλανθρωπικό έργο η ανακούφιση των φτωχών.
• Πρωτοστάτηση σε πατριωτικές εκδηλώσεις, ιδιαίτερα για το Αρκάδι.
• Οργάνωση θεατρικών παραστάσεων και εσπερίδων.
• Ίδρυση ιματιοθήκης παραδοσιακών στολών, Κρητικών υφαντών και κεντημάτων.
• Χορευτικό τμήμα και συγκρότημα.
• Απόκτηση μόνιμης στέγης, ύστερα από πολύχρονες προσπάθειες.
• Μεθοδική αναζήτηση δωρεών.
• Συλλογή λαογραφικού υλικού από τα χωριά και κατάρτιση σπουδαίων συλλογών.
Τον τόμο διανθίζουν πολλές ασπρόμαυρες φωτογραφίες πρωταγωνιστριών του Λυκείου και έγγραφα.
Στο τέλος του τόμου υπάρχουν 14 σελίδες έγχρωμες, με δείγματα συλλογής χειροτεχνημάτων, που κάνουν τον τόμο καλαίσθητο δημιούργημα της ΓΡΑΦΟΤΕΧΝΙΚΗΣ.
Είναι άξια συγχαρητηρίων η συνάδερφος Μαριέττα, στην οποία εύχομαι να δει σύντομα τυπωμένο και τον δεύτερο τόμο της πολύχρονης εργασίας για το Λύκειο των Ελληνίδων του Ρεθύμνου.
Ευχαριστίες οφείλονται από όλους στις κυρίες που επί δεκαετίες με το Λύκειο Ελληνίδων Ρεθύμνου πρόσφεραν εθελοντικά για τη βελτίωση της κοινωνίας.
