Μια εκδήλωση του Συλλόγου Φίλων του ΠΜ
Εκδήλωση μνήμης που τιμά την πόλη των Γραμμάτων και Τεχνών πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Κυριακής στο Χρωμοναστήρι στο επιβλητικό περιβάλλον του Πολεμικού Μουσείου με τίτλο Κύπρος Δεσμώτις.
Και η σημαντικότητα που κάνει την εκδήλωση ξεχωριστή είναι ότι δόθηκε η ευκαιρία σε βετεράνους των γεγονότων της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974 να καταθέσουν τις εμπειρίες τους.
Ιδέα ευρηματική που αποδεικνύει τη δυναμική του συλλόγου Φίλων του Πολεμικού Μουσείου για τη διατήρηση της εθνικής μνήμης μέσα από εκδηλώσεις ποιότητας.
Είναι γνωστό το κύρος του επίτιμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Μανούσου Παραγιουδάκη, ιδρυτή του μουσείου που προκαλεί την προσέλευση από ενδιαφέρον και όχι από κοινωνική υποχρέωση. Θα πρέπει όμως να επηρέασε και η παρουσία των βετεράνων Πτεράρχου Ευάγγελου Πετρουλάκη και Χαράλαμπου Αποστολάκη για να κατακλύσουν το αίθριο του μουσείου τόσες προσωπικότητες.
Εκτός από τον εκπρόσωπο του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη μας Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου π. Άνθιμο Μαντζουράνη και το σεβαστό ιερατείο της περιοχής, τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση η αντιπεριφερειάρχης κα Μαρία Λιονή, ο αντιδήμαρχος επί των Πολιτιστικών κ. Μάνος Τσάκωνας, ο διοικητής της 5ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας (5η Α/Μ ΤΑΞ «V Μεραρχία Κρητών») ταξίαρχος κ. Νίκος Κωστάκης, ο πανεπιστημιακός κ. Χρήστος Λιονής, καθώς και Ανώτατοι και Ανώτεροι Αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, εκπρόσωποι της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου, της Δημοτικής Αρχής, της Αστυνομικής Διεύθυνσης και της Σχολής Αστυφυλάκων.
Την εκδήλωση άνοιξε η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του Μουσείου κα Χρυστάλλα Χρύστα Πέτρου Παραγιουδάκη που με το μεστό της λόγο που δεν επηρέασε μόνο η επιστημοσύνη της αλλά και η συγκίνηση λόγω της Κυπριακής της καταγωγής έκανε μια αναδρομή στη συμβολή των Κυπρίων σε Κρητικές Επαναστάσεις και στους αγώνες τους για τη λύτρωση από την κατοχή των Άγγλων. Ήταν μια προσέγγιση των γεγονότων χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις, ιδιαίτερα στα σημεία των παθών των αδελφών μας Κυπρίων. Η κα Χρυστάλλα Χρύστα Πέτρου Παραγιουδάκη μίλησε με απόλυτη αντικειμενικότητα που καθήλωσε το κοινό.
Άξιοι συνεργάτες
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και η συνέχεια από τον διευθυντή του Πολεμικού Μουσείου Παράρτημα Χρωμοναστηρίου ταγματάρχη Πεζικού κ. Ιωάννη Κολυμπιανάκη.
Θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Παραγιουδάκης διαπιστώνοντας σε πόσο ικανά χέρια έχει αφήσει το όνειρο της ζωής του, σε αξιωματικούς με πλούτο ιστορικής γνώσης και συνέπεια τα εθνικά μας ιδεώδη που έχουν συμβάλει μέχρι σήμερα στην αίγλη που έχει αποκτήσει το Πολεμικό μας μουσείο.
Ο κ. Κολυμπανάκης με δεξιότητα λόγου παρέθεσε τα γεγονότα με αρκετές λεπτομέρειες άγνωστες στο πλατύ κοινό απαριθμώντας στα γεγονότα που μας οδήγησαν στην εισβολή του Αττίλα.
Ένας ήρωας συλλογάται
Και η μεγάλη στιγμή έφθασε όταν πήρε τον λόγο ο Αντιπτέραρχος εα Ευάγγελος Πετρουλάκης ένας σύγχρονος ήρωας που τίμησε την πατρίδα του στα γεγονότα της Κύπρου.
Ο κ. Πετρουλάκης επιδεικνύοντας αυταπάρνηση και ηρωισμό συμμετείχε ως Κυβερνήτης Α/Φ NORATLAS την νύκτα της 21ης προς 22α Ιουλίου του 1974 κατά τη μεταφορά της Α’ Μοίρας Καταδρομών από το Α/Δ Σούδας στην Κύπρο, για την ενίσχυση του αγώνα της Κυπριακής Εθνοφρουράς και των Ελληνικών Δυνάμεων κατά των Τουρκικών Δυνάμεων Εισβολής.
Ο ηρωικός πτέραρχος από υπερβολική σεμνότητα δεν αναφέρθηκε καθόλου στην όντως γενναία στάση που έδειξε έστω κι αν υπέπεσε στο παράπτωμα της… ανυπακοής.
Με όσα συμπλήρωσαν ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Παραγιουδάκης και ο επίσης βετεράνος αγωνιστής κ. Χαράλαμπος Αποστολάκης τα παρακάτω χαρίζουν στον τότε επισμηναγό Πετρουλάκη την αθανασία του ήρωα. Τα παραθέτουμε συνοπτικά από ένα αφιέρωμα που είχε κάνει ο δήμος Βερύκιος (Εφημερίδα «Έθνος», 09/08/97).
Η κόντρα που έφερε τα εύσημα
«Οι απογειώσεις άρχισαν στις 22.30. Με εντολή του Ταξίαρχου Στεφαδούρου, ορίζεται η 24.00 ως καταληκτική ώρα, αφού υπήρχε ο κίνδυνος κατά την επιστροφή να βρει τα Νοράτλας το «πρώτο φως».
Μετά την απογείωση του «Νίκη 13», το Νοράτλας με κυβερνήτη τον επισμηναγό Αθανάσιο Τζογάνη («Νίκη 16»), τροχοδρομεί προς τον διάδρομο 290 και σταματάει, φουλάροντας τις μηχανές.
Τη στιγμή ακριβώς εκείνη (24.00), ο πύργος ελέγχου μεταδίδει τη διαταγή του Ταξίαρχου Στεφαδούρου ότι οι απογειώσεις σταματούν.
Το «Νίκη 16» τροχοδρομεί προς τον κενό διάδρομο 340, ενώ οι κυβερνήτες των υπόλοιπων Νοράτλας σβήνουν τους κινητήρες. «Όλοι εκτός από έναν»…
Από το «Νίκη 15», ακούγονται οι φωνές του κυβερνήτη του, Β. Πετρουλάκη, που απειλώντας Θεούς και Δαίμονες, ζητά άδεια για να απογειωθεί.
Είχε φτάσει τελευταίος στη Σούδα, δεν πρόλαβε να παραστεί στην αίθουσα ενημέρωσης και λίγο πριν, όταν είδε τους στρατιώτες να ξεφορτώνουν τα κιβώτια με τα πυρομαχικά από τα Νοράτλας που δεν θα πετούσαν, κατέβηκε και σε έξαλλη κατάσταση – βοηθώντας τους – τους υποχρέωσε να τα φορτώσουν στο δικό του Νοράτλας.
Ήξερε καλά τι σήμαινε για τους Καταδρομείς, να μη φθάσουν τα πυρομαχικά στην Κύπρο…
Μετά ανέβηκε στο πιλοτήριο και περίμενε ανυπόμονα τη σειρά του για να απογειωθεί.
Μόλις λοιπόν το Νοράτλας με Κυβερνήτη τον Λυμπερόπουλο – που τον εμπόδιζε να απογειωθεί -, έσβησε τους κινητήρες του, ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε.
Άρχιζε να ουρλιάζει και να βρίζει από το μικρόφωνο του ασυρμάτου, πότε προς τους αξιωματικούς του πύργου ελέγχου – που μάταια προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν -, πότε προς τον ουρανό… ότι κάποιοι «φάγανε» τον χρόνο, κωλυσιεργώντας σκόπιμα…για να μη πετάξουν.
Μάταια οι Αξιωματικοί του Πύργου ελέγχου προσπαθούν να τον ηρεμήσουν.
Τελικά κανένας δεν τα έβγαζε πέρα μαζί του κι έτσι στις 00.23 ο Πετρουλάκης πέταξε – καθυπέρβασιν καθήκοντος – πίσω από Λυμπερόπουλο, ακολουθώντας τους προπορευόμενους συναδέλφους του, για τη φλεγόμενη Κύπρο.
Όπως ο ίδιος το θέλησε…».
Για την ιστορία να αναφέρουμε πως το πλήρωμα του ΝΙΚΗ-15 αποτελούσαν οι: Κυβερνήτης ο Επισμηναγός Ευάγγελος Πετρουλάκης, Συγκυβερνήτης ο Επισμηναγός Ευάγγελος Παπασταματίου, Ναυτίλος ο Αρχισμηνίας Ιωάννης Γραμματικός και Ιπτάμενος Μηχανικός ο Ανθυπασπιστής Σωτήριος Καρανταΐρης.
Επιλέξαμε αυτό το απόσπασμα που κλείνει μέσα του όσα σχολίασαν οι κ. κ. Παραγιουδάκης και Αποστολάκης για την αποκατάσταση των γεγονότων που με τη σεμνότητά του ο κ. Πετρουλάκης στην ομιλία του προσπάθησε να υποβαθμίσει.
Οι εμπειρίες ενός βετεράνου με άποψη
Στη συνέχεια απολαύσαμε τον επίσης βετεράνο και γενναίο αξιωματικό κ. Χαράλαμπο Αποστολάκη που πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα θαυμάσιο βιβλίο με τίτλο «Επιχείρηση «ΝΙΚΗ» αποστολή καταδρομέων της Α’ Μ.Κ. «όπως την έζησα» (Εκδότης: ΛΕΙΜΩΝ).
Στο βιβλίο αυτό ο κ. Αποστολάκης περιγράφει τις συγκλονιστικές εμπειρίες κατά την εκπαίδευση και την υπηρεσία του στις Ειδικές Δυνάμεις, και αναζητά μέσα από τα προσωπικά φλογώδη συναισθήματα και τους κραδασμικούς στοχασμούς του, που βιωματικά αναπτύσσει, τα βαθύτερα νοήματα της υπηρεσίας των Ελλήνων προς την Πατρίδα, με προβολή στις σημερινές κρίσιμες καταστάσεις που διάγει το Έθνος μας.
Ο θεμελιώδης κορμός του βιβλίου συνίσταται στην αναλυτική περιγραφή της παράτολμης «Επιχείρησης “ΝΙΚΗ», που πραγματοποιήθηκε με την γενναία συνεισφορά των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίοι μετέφεραν την Α’ Μοίρα Καταδρομών τη νύκτα της 21/22 Ιουλίου 1974 στη φλεγόμενη Κύπρο.
Ο αναγνώστης θα συνοδοιπορήσει με δέος, τιμή και υπερηφάνεια, μαζί με τους Αεροπόρους και τους Καταδρομείς, αισθανόμενος ότι συμμετέχει σ’ εκείνες τις ιστορικές στιγμές του Ελληνισμού.
Παράλληλα θα αισθανθεί μεγάλο θυμό και απέραντη οργή για τους ηττοπαθείς χειρισμούς των κρατούντων της εποχής, καθώς και για τους λεγάμενους δυτικούς μας «συμμάχους», που συνήργησαν στη μεγάλη καταστροφή της μαρτυρικής Κύπρου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Κρίσιμες στιγμές σε απόλυτο χάος
Μιλώντας στην προχθεσινή εκδήλωση ο κ. Αποστολάκης είπε μεταξύ άλλων:
«Τον Ιούλιο του 1974 υπηρετούσα τη θητεία μου ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός στην Α΄Μοίρα Καταδρομών με έδρα το Μάλεμε Χανίων. Η απόλυση μου θα γινόταν στις 25 Ιουλίου 1974, αφού ολοκλήρωνα τη διετή στρατιωτική μου θητεία. Όμως η αφροσύνη του δικτάτορα Ιωαννίδη με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και η εισβολή των Τούρκων που ακολούθησε στη Κύπρο, παράτεινε τη θητεία όλων των κληρωτών της σειράς μου, αφού κηρύχθηκε γενική Επιστράτευση.
Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το πολιτικοστρατιωτικό πλαίσιο η αποστολή των 319 καταδρομέων της Α΄ Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο, που αναδείχτηκε αποστολή αυτοκτονίας, ήταν για «την τιμή των όπλων».
Είναι γνωστό ότι η ραχοκοκαλιά του στρατεύματος σε κάθε εποχή τη στελεχώνουν οι έφεδροι αξιωματικοί της χώρας, οι οποίοι όντας πτυχιούχοι ανωτάτων Σχολών στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δίνουν τον αποφασιστικότερο τόνο και διαμορφώνουν με βάση τη μόρφωση και την κουλτούρα τους το δημοκρατικό περιεχόμενο των Ενόπλων Δυνάμεων μαζί φυσικά με τους δημοκρατικούς αξιωματικούς και κληρωτούς οπλίτες.
Ενώ έχουμε λοιπόν αξιόμαχο δυναμικό στις Ένοπλες Δυνάμεις, το μεγάλο έλλειμμα τους είναι η παραπαίουσα, ανίκανη και χωρίς στρατιωτική πολιτική οξυδέρκεια στρατιωτική ηγεσία που στήριξε την αλαζονεία του δικτάτορα Ιωαννίδη που δημιούργησε την Κυπριακή Τραγωδία και παρ’ ολίγο να οδηγήσει ολόκληρη τη χώρα σε ανεπανόρθωτες περιπέτειες.
Ακολουθεί μετά η γνωστή γενική Επιστράτευση με τα χαοτικά και ιλαροτραγικά αποτελέσματά της. Η ηγεσία του δικτατορικού καθεστώτος φαίνεται να χάνει τον έλεγχο της κατάστασης και προβαίνει σε εντελώς λανθασμένες αποφάσεις.
Η Μοίρα είναι έτοιμη από τις 18 Ιουλίου 1974 και αναμένει διαταγή να επιβιβαστεί μαζί με τα φορτηγά σε αρματαγωγά πλοία για να κινηθεί στο Ανατολικό Αιγαίο.
Όταν το βράδυ της ίδιας ημέρας η Β΄ Μοίρα επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη ξαναπήρε διαταγή να απογειωθεί στις 21 Ιουλίου 1974 ξανά από το αεροδρόμιο της Μικράς Θεσσαλονίκης, αλλά και πάλι ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή η αποστολής της στην Κύπρο. Γιατί έγιναν αυτές οι δυο ακυρώσεις της αποστολής της Β΄ Μοίρας Καταδρομών έχουν ευθύνη να μιλήσουν οι πρωταγωνιστές τους σχεδιασμού της. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία να τονιστεί σ’ αυτό το σημείο είναι το γεγονός ότι, όπως προαναφέρθηκε δεν δίνεται καμία διαταγή από το καθεστώς να κινητοποιηθούν μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων του Λεκανοπεδίου Αττικής, που βρίσκονται δίπλα στα αεροδρόμια, με τα αεροσκάφη και τους χειριστές δίπλα τους αλλά και με τους επιτελείς του Γ.Ε.Ε.Θ.Α σε άμεση επαφή. Γιατί άραγε;
Μετά τη σύσκεψη των αξιωματικών κλήθηκα από τον Ταγματάρχη Μανουρά Βασίλειο διευθυντή του 3ου Γραφείου (Γραφείου Εκπαιδεύσεως και Επιχειρήσεων) και με διέταξε να αναλάβω εξ’ ολοκλήρου καθήκοντα ως βοηθός μαζί του, αφήνοντας τα καθήκοντα του Διμοιρίτη στον 43 Λόχο. Κατά τη διάρκεια της κίνησης προς το αεροδρόμιο της Σούδας οι καταδρομείς τραγουδούσαν διάφορα τραγούδια μεταξύ των οποίων ήταν και το «πότε θα κάνει Ξαστεριά». Αυτό το τραγούδι θυμάμαι ότι τραγουδούσαμε πολλές φορές όταν κάναμε τις πολυήμερες αναγνωρίσεις πάνω στα βουνά της Κρήτης. Όταν φθάσαμε στο αεροδρόμιο της Σούδας, άρχισε πλέον να βραδιάζει. Η ώρα πρέπει να ήταν περίπου 21.30. στους διαδρόμους αντικρίσαμε παρατεταμένα τα αεροσκάφη ΝΟΡΑΤΛΑΣ της Π.Α, γνώριμα από τις ρίψεις που κάναμε από αυτά. Στα πιλοτήρια βρίσκονταν, αν θυμάμαι καλά από ένα μέλος του πληρώματος, ίσως ο μηχανικός του αεροσκάφους.
Οι χειριστές του αεροσκάφους είχαν ήδη συγκεντρωθεί στη αίθουσα επιχειρήσεων του αεροδρομίου προκειμένου να ενημερωθούν για τις συνθήκες της αποστολής. Καθώς συγκεντρώνοντας οι καταδρομείς κοντά στα αεροσκάφη, πήρα εντολή από τον Ταγματάρχη Μανουρά Βασίλειο να επιβλέψω και να συντονίσω μαζί με τους Διοικητές των Λόχων την επιβίβασή τους.
Όταν είχαμε συμπληρώσει και το 7ος στη σειρά αεροσκάφος βλέπομε να πλησιάζουν οι χειριστές τους και να ανεβαίνουν στα πιλοτήρια και χωρίς να τους ρωτήσουμε μας λένε κάποιοι «σε λίγα λεπτά απογειωνόμαστε για την Κύπρο». «την πτήση μας θα παρακολουθούν αεροσκάφη αναχαίτισης της Π.Α, γιαυτό θα είμαστε ασφαλείς».
Περί την 22.30 απογειώθηκε «αγκομαχώντας», προφανώς λόγω του μεγάλου φορτίου, το πρώτο αεροσκάφος, το οποίο βλέπομε να ακολουθεί την πορεία Ν.Α αριστερά των Λευκών Ορέων. Ακολουθεί η απογείωση του δευτέρου αεροσκάφους μετά από 5 λεπτά με την ίδια πορεία. Πριν απογειωθεί το 3ο αεροσκάφος βλέπω να πλησιάζει προς το μέρος μου ο Διοικητής της Μοίρας και συζητώντας με τον Ταγματάρχη Μανουρά Βασίλειο είπαν να ανέβουν στο αεροσκάφος, στον οποίο εκείνη τη στιγμή επιβιβαζόταν μια Διμοιρία Καταδρομέων. Αυτό ήταν το 8ο στη σειρά. Αμέσως διέταξε ο ΤαγματάρχηςΜανουράς να επιβιβαστώ κι εγώ μαζί τους σ’αυτό το αεροσκάφος και ανέθεσε σε άλλον Αξιωματικό να επιβλέψει την επιβίβαση των υπολοίπων καταδρομέων στα επόμενααεροσκάφη, που ήταν άλλα επτά. Σ’ αυτά επιβιβάστηκαν και 40 καταδρομείς της Γ’ Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών, που προσκολλήθηκαν στη δύναμη της Μοίρα μας προκειμένου να μας ενισχύσουν με αντιαρματικά κυρίως όπλα. Όμως δύο από αυτά τα αεροσκάφη ένα με καταδρομείς της Α΄ Μοίρας και ένα της Γ΄ Μοίρας δεν έφθασαν ποτέ στην Κύπρο διότι οι χειριστές τους «έχασαν» το δρόμο και το αεροσκάφος προσγειώθηκε στη Ρόδο, το δε άλλο επέστρεψε στην Κρήτη.
Ο ύπνος του λόχου κράτησε 1,5-2 ώρες και ήταν φυσικά διακοπτόμενος. Από τη θέση που καθόμουνα που ήταν στο τελευταίο φινιστρίνι πριν από την πόρτα εξόδου μπορούσα να σηκώνομαι, αφού ξύπνησα και να βλέπω κοιτώ αν υπήρχαν φώτα.
Γύρω στις 2.30 διέκρινα τα πρώτα φώτα σε ξηρά που φαίνονταν ότι ήταν φώτα εγκαταστάσεων. Πάνω από αυτά το αεροσκάφος μπαίνει στη διαδικασία προσέγγισης. Όμως ξαφνικά κάνει στροφή και επανακτά ύψος. Ίσως οι χειριστές ήθελαν να κάνουν αναγνώριση της περιοχής για να καταλάβουν πού βρίσκονται. Όμως ξαφνικά καταλάβαμε ότι βαλλόμαστε με αντιαεροπορικά πυρά. Οι διευθύνσεις και οι τροχιές των τροχιοδεικτικών βλημάτων φαίνονται καθαρά. Κάτι σαν θέαμα από ανάσταση στο Βροντάδο της Χίου. Τα πυρά ήταν διασταυρωμένα προφανώς οι Τούρκοι κατέλαβαν, στο χρόνο της πτήσης μας, το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, αφού ο θύλακας που είχαν δημιουργήσει με τους αλεξιπτωτιστές στις 20 και 21 Ιουλίου ήταν πολύ κοντά στο αεροδρόμιο.
Το αεροσκάφος μας με κυβερνήτη τον Επισμηναγό Νικόλαο Τζανάκο, βάλλεται με πυρά, αλλα επιχειρεί προσγείωση και τα καταφέρνει. Ενώ τροχοδρομεί και μειώνει ταχύτητα, με αναμμένες τις μηχανές του, πηδάμε γρήγορα στο έδαφος και ακροβολιζόμαστε στις άκρες τους διαδρόμου, παίρνοντας θέσεις μάχης. Μόλις κατέβηκαν οι καταδρομείς γρήγορα το αεροσκάφος μπήκε στη διαδικασία απογείωσης, γιατί πίσω έρχονταν και τα υπόλοιπα αεροσκάφη.
Ακολούθησε αστραπιαία μια δεύτερη σκέψη ότι η εμπλοκή μας με τους Τούρκους θα ήταν άμεση και από πολύ μικρές αποστάσεις, καθώς φαίνονταν να συνεχίζονται τα αντιαεροπορικά πυρά στα αεροσκάφη που ακολουθούσαν προσεγγίσεις στο αεροδρόμιο. Αλλα πώς θα τους αναγνωρίζαμε; Σύντομα αποδείχθηκε ότι τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Το αεροδρόμιο δεν είχε καταληφθεί από τους Τούρκους. Σ’ αυτό βρισκόταν μικρή δύναμη της Εθνικής Φρουράς, η οποία γνώριζε από σήμα που είχε πάρει από το Γ.Ε.Ε.Φ, την άφιξη μας και είχε δεσμεύσει όλα τα όπλα της. Έτσι διαπιστώσαμε ότι τα πυρά γίνονταν από διάφορες κοντινές και μακρινές θέσεις του αεροδρομίου χωρίς να γνωρίζουμε αν είναι από τα διάσπαρτα ελληνικά τμήματα που δεν γνώριζαν για την αποστολή μας ή από Τούρκους που βρίσκονταν κοντά στην περιοχή του αεροδρομίου και γνώριζαν ότι τα αεροσκάφη είναι Ελληνικά. …».
Ο χώρος, δυστυχώς, δεν μας επιτρέπει να σταθούμε και σε άλλα σημεία της ομιλίας του κ. Χαράλαμπου Αποστολάκη, που με τόση ακρίβεια μας περιγράφει τα γεγονότα, στιγμή προς στιγμή, εκείνες τις μέρες του Ιουλίου.
Σας συνιστούμε γι αυτό θερμά το βιβλίο του, όπου θα συναντήσετε όλες τις λεπτομέρειες που μας δίνουν πλήρη εικόνα των γεγονότων του Κυπριακού ζητήματος, με απόλυτη αντικειμενικότητα και σαφήνεια.
Η εκδήλωση έκλεισε με ένα μουσικό πρόγραμμα από την μπάντα της Μεραρχίας, που ενθουσίασε το κοινό.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον σύλλογο Φίλων του Μουσείου για την εξαιρετική εκδήλωση που διοργάνωσαν στο πλαίσιο των 50 χρόνων από την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο.
