Στις 26, 27, 28 και 29 Μαΐου ανέβηκε απ’ τη θεατρική ομάδα των εργαζομένων του Νοσοκομείου Ρεθύμνου στο αμφιθέατρο του ΤΕΙ Περιβολίων ένα σημαντικό έργο του μεγάλου Ρώσου θεατρικού συγγραφέα και διηγηματογράφου Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ.
Η παράσταση με τ’ όνομα «Ματριόσκα» δόθηκε με τα τρία διασκευασμένα απ’ την ομάδα μονόπρακτα: «Πρόταση γάμου» – «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού» – «Η αρκούδα».
Τ’ όνομα της ομάδας «Αντι – Σώματα», πλην της ιατρικής ερμηνείας, μας παραπέμπει και σ’ έναν συμβολισμό, που δηλώνει την αντίσταση του σκεπτόμενου σύγχρονου πολίτη σε καθετί συμβατικό, ξεπερασμένο και παρακμιακό.
Η επιλογή του παγκοσμίως αναγνωρισμένου δραματουργού με συγκίνησε βαθιά, αφού γνώρισα και αγάπησα τον Τσέχωφ πολύ νωρίς, χάρις στον αγαπημένο μου καθηγητή της Στ’ γυμνασίου. Ήταν ο Λουκάς Κούσουλας, γνωστός, αντισυμβατικός και αναγνωρισμένος φιλόλογος και συγγραφέας. Ο εμπνευσμένος δάσκαλος, μας διάβαζε Τσέχωφ και νομίζαμε πως παρακολουθούμε ζωντανή θεατρική παράσταση!
Ασφαλώς, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, παρακολουθώ μ’ ευλάβεια κάθε έργο του παραπάνω δημιουργού. Η παράσταση των Αντι – Σωμάτων ήταν άρτια από κάθε άποψη. Όλοι οι ερασιτέχνες ηθοποιοί απέδωσαν τους ρόλους τους με υποδειγματικό επαγγελματισμό, φυσικότητα, χάρη, ευελιξία και πρωτοτυπία! Έδωσαν την ψυχή τους επάνω στη σκηνή και αποζημίωσαν στο έπακρον το κοινό, που τους παρακολουθούσε.
Αφού το συγκεκριμένο θεατρικό σχήμα είναι ολιγομελές αλλά απολύτως συνειδητοποιημένο σε ό,τι πράττει επί σκηνής, θ’ αναφέρω λίγα λόγια για όλα τα πρόσωπα, που συμμετείχαν σ’ αυτήν την υπέροχη παράσταση.
Ο Πάνος Αντωνιάδης ως άξιος σκηνοθέτης και ηθοποιός της ομάδας εξασφάλισε κατά μέγα μέρος την επιτυχία αυτής της μοναδικής παράστασης. Του αξίζει ένα μεγάλο μπράβο για το σκηνοθετικό του τόλμημα, για την εμψύχωση των συνεργατών του, καθώς και για την επιμέλεια του προγράμματος. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του, όπως και των υπόλοιπων συντελεστών, φάνηκε επάνω στη σκηνή.Στο μονόπρακτο «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού», ο μονόλογός του φέρει τη δυναμική ενός ζωντανού, ζωηρού διαλόγου!
Ο Θανάσης Μαλιαρίτης – μ’ έναν ανεπιτήδευτο θεατρικό αέρα – μπαίνει ολοκληρωτικά μες στο πετσί κάθε ρόλου και τον ερμηνεύει αριστοτεχνικά!
Ο Γρηγόρης Καρούζος με το ιδιαιτέρως εκφραστικό πρόσωπο, επίσης μεταπηδά μ’ ευλυγισία απ’ τον ένα στον άλλο ρόλο.Παρακολουθώντας τον εύχεσαι να κρατήσει περισσότερο η παρουσία του επάνω στη σκηνή!
Η Ιωάννα Κατριτζιδάκη είναι γεννημένη ηθοποιός. Εντελώς απελευθερωμένη απ’ τα καθιερωμένα πρότυπα, κινείται στο σανίδι με απίστευτη άνεση και φυσικότητα. Ξεπερνάει γρήγορα τις συναισθηματικές μεταπτώσεις και προσαρμόζεται άριστα στα νέα δεδομένα!
Η Μαρία Καραϊσκάκη πέρα απ’ τη φυσική ομορφιά του προσώπου της, στέκεται με σοβαρότητα, στιβαρότητα και συνέπεια στον ρόλο της ως Ταμάρα Πόποβα στο γνωστότατο μονόπρακτο «Η αρκούδα»! Άξια συγχαρητηρίων είναι και η Νίτσα Μεντή για την εξαιρετική μετάφραση του έργου!
Τα κοστούμια που επέλεξε η Στέλλα Δρυγιαννάκη ήταν απολύτως συνεπή με την ενδυμασία εκείνης της εποχής. Οργάνωσε και τα σκηνικά με τόσο συμπυκνωμένη επάρκεια που «γέμιζε» τη σκηνή με ελάχιστα αντικείμενα, που θύμιζαν εκείνο τον καιρό!
Η πρωτότυπη μουσική του Αντώνη Βάμβουκα, ενός καταξιωμένου δημιουργού στον χώρο της ευγενέστερης των τεχνών, εντυπωσίασε και έδεσε αρμονικά με το θέμα της παράστασης!
Το μακιγιάζ της Μαρίας Φραγκιαδάκη ήταν τόσο επιτυχημένο που καθιστούσε τα πρόσωπα απολύτως αληθινά στον ρόλο τους!
Στον ωραίο φωτισμό και στον ήχο ήταν ο Γιάννης Ορφανός, που εξασφάλισε ένα άψογο από κάθε άποψη αποτέλεσμα!
Υπέροχος και ο σχεδιασμός της αφίσας και του προγράμματος, αφού φέρει τη σφραγίδα του ταλαντούχου γραφίστα και καλλιτέχνη Στέλιου Καλογεράκη!
Στην υποδοχή του κόσμου ήταν η γλυκιά, χαρούμενη και φωτεινή ύπαρξη Ελεάνα Καλλιγιάννη, που σε προδιέθετε πολύ θετικά για ό,τι θ’ ακολουθούσε!
Η παράσταση ανέβηκε τέσσερα βράδια. Ασφαλώς ήταν πολύ λίγα και αξίζει να επαναληφθεί. Ευχαρίστως θα την παρακολουθούσα και άλλες φορές. Μες στο σκοτάδι της παρακμής που βιώνουμε, ευτυχώς φωτίζει και ζωντανεύει την πόλη μας το Ρέθυμνο ένα πλήθος εκδηλώσεων, που αφορούν και το Θέατρο. Αυτές οι ομάδες εργάζονται με μεράκι, χωρίς οικονομικό κίνητρο για την προώθηση ενός πολιτισμού, αντάξιου της ιστορίας μας.
