Κυριακή πρωί. Διαβάζοντας στο διαδίκτυο τοπικά, εθνικά και παγκόσμια νέα, πολλές σκέψεις έρχονται στο νου μου.
Παρατηρώ την καθημερινότητα των συνανθρώπων μου. Αναλογίζομαι πόσο πραγματικά κακό και ανεπιθύμητο είναι να συναντάς στην καθημερινή σου δημόσια και προσωπική ζωή λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά εμπόδια και προβλήματα.
Ζητήματα δηλαδή, που, όπως όλοι ξέρουμε, σχετίζονται με την οικονομική διαχείριση του σπιτιού μας, την παιδεία, την εργασία, την υγεία μας και όσοι έχουν παιδιά με την ανατροφή τους.
Οι δυσκολίες, που βρίσκουμε εμπρός μας κάθε στιγμή, όταν αγωνιζόμαστε για την επίτευξη των μικρών και των μεγάλων, των βραχυπρόθεσμων και των πιο μακροπρόθεσμων στόχων μας, δεν είναι οι ίδιες ή ισομεγέθεις για όλους μας. Το κοινό, όμως, αντίδοτο για την χωρίς ψυχοπνευματικά κόστη και αποτελεσματική αντιμετώπισή τους είναι η επίγνωση της πραγματικότητας, η αυτογνωσία και η «ασπίδα» (φίλτρο) σε ό,τι μας «χαλάει» ψυχικά και αισθητικά και μας διαφθείρει πνευματικά …
Το χειρότερο, όμως, για μιαν κοινωνία και τα μέλη της είναι, όταν παρασύρεται ο κάθε άνθρωπος από τις κάθε λογής παρωχημένες ιδεοληψίες, παρωπίδες ή ωτασπίδες ή ακόμη και από το νοσηρό του περιβάλλον, που τον απομακρύνουν από την αλήθεια και του θολώνουν τον τρόπο σκέψης.
Και τούτο, διότι έτσι δεν μπορεί να δει και να αντιληφθεί καθαρά τι συμβαίνει και παραμένει βαλτωμένος και μακριά από τις λύσεις στα καθημερινά του προβλήματα.
Καλημερίσματα και άντε να βγούμε, λοιπόν, στο δρόμο και για το σημερινό ποντοπόρο ταξίδι με γαλήνη ψυχής και αισιοδοξία, αλλά και με καθαρό μυαλό, αισθητική και ανθρωπιά….
