*Του Σήφη Μπουζάκη
Με σοκ, οργή και απογοήτευση παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό όσα έχουν συμβεί στον ΟΠΕΚΕΠΕ και τους διαλόγους της ντροπής, του κυνισμού και της πολιτικής διαπλοκής, που αναδεικνύουν τη χώρα μας σε σημαιοφόρο της διαφθοράς στην Ευρώπη με ενορχηστρωτή το «επιτελικό κράτος» με τα πελατειακά – κομματικά του χαρακτηριστικά και μεσάζοντες κομματάρχες, με «πρωτοπόρους» τους κρητικούς «φραπέ» και «χασάπη» που μαγάρισαν το νησί…
Όμως, αυτό το νησί, που «δεν ήταν νησί, είναι θεριό που κείτονταν στη θάλασσα» (Καζαντζάκης), με τους περήφανους και φιλόξενους κατοίκους του, δεν το εκπροσωπούν οι παραπάνω, ούτε οι λίγοι κατσικοκλέφτες και χασισοκαλλιεργητές των Ζωνιανών, ούτε οι κουμπουροφόροι, που όλο και λιγοστεύουν, των πανηγυριών και της βεντέτας.
Η Κρήτη, με την πλούσια ιστορία αιώνων, έχει οικοδομήσει τη στέρεη εθνικοτοπική της ταυτότητα και κουλτούρα με το αξιακό σύστημα που τις μετάγγισαν ογκόλιθοι της πολιτικής, της διανόησης, του πολιτισμού και των ηρωικών σταθμών: o Eλευθέριος Βενιζέλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Κώστας Μπουντάκης, ο Βιτσέντζος Κορνάρος, ο Νίκος Ξυλούρης, ο Παντελής Πρεβελάκης, ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος (EL GRECO), ο αείμνηστος φωτισμένος ιεράρχης Ειρηναίος, ιδρυτής της Ακαδημίας στο Κολυμπάρι και των Εταιρειών Λαϊκής Βάσης (ΑΝΕΚ-ΜΙΝΩΙΚΕΣ), το Αρκάδι, η Μάχη της Κρήτης κ.ά. Και σήμερα, Κρήτη δεν είναι ο «φραπές» και ο «χασάπης», αλλά οι φιλόξενοι κάτοικοί της, ο πολιτισμός τού «κέρασέ τον» στα κρητικά καφενεία, του «κόπιασε να πιούμε ένα κρασί» (το κρασί μπορεί να έχει και αντικριστό και σφακιανή πίτα…), τα μαγευτικά νανουρίσματα του Λουδοβίκου των Ανωγείων, η μελωδική φωνή του Βασίλη Σκουλά, η εκρηκτική του Χαρούλη, οι γάμοι-λαϊκά πανηγύρια με το «γαμοπίλαφο». Και, βέβαια, το κραταιό Πανεπιστήμιό της, τα Ερευνητικά της Κέντρα με τους κορυφαίους ερευνητές τους, το Ίδρυμα ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΝΒΕΝΙΖΕΛΟΣ με τον εμπνευσμένο Διευθυντή του, τον Νίκο Παπαδάκη. Είναι, ακόμη, τα Μουσεία της (αρχαιολογικά, λαογραφικά, ιστορικά), του Νίκου Καζαντζάκη στο Ηράκλειο, Τυπογραφίας στα Χανιά και Φυσικής Ιστορίας στο Ηράκλειο -τα δύο τελευταία είναι από τα πλουσιότερα στην Ευρώπη-, το «Πανεπιστήμιο των Ορέων» στα Ανώγεια, του π. Πρύτανη Ιωάννη Παλλήκαρη , οι λογοτέχνες της, ο «Μεθυστής» του Καλπούζου, οι ικανοί δήμαρχοί της που έχουν δημιουργήσει πεντακάθαρες και πανέμορφες πόλεις (η σύγκριση με την πόλη που ζω μού προκαλεί κατάθλιψη…), οι χιλιάδες πολιτιστικοί της Σύλλογοι που κρατούν όρθιες σαν τον Ψηλορείτη και ανθεκτικές σαν τις Μαδάρες τις πλούσιες παραδόσεις της.
Έχοντας αγροτική καταγωγή, μεγαλωμένος σε ένα μικρό χωριουδάκι τριών οικογενειών στο ορεινό Μυλοπόταμο, δίπλα στον Ψηλορείτη, από περήφανους και έντιμους αγρότες γονείς -«καθαρό κούτελο» μάς δίδαξαν αυτοί οι ωραίοι άνθρωποι, αγωνιστές της ζωής -, είμαι περήφανος για την καταγωγή μου και τους ανθρώπους του νησιού «μου», αλλά ντρέπομαι για τους ελάχιστους που το μαγαρίζουν.
Αλήθεια, αγαπητέ Κρητικέ Πρωθυπουργέ, έχετε απομακρύνει από το κόμμα σας τον «φραπέ» και τον «χασάπη» ή περιμένετε πρώτα να καταμετρήσετε τα αιγοπρόβατα του Όθωνα και τα αγροτεμάχια του Καποδίστρια; Ελπίζω να μην ξαναδούμε τα στελέχη σας αγκαλιά με τον «φραπέ» και τον «χασάπη» να πίνουν τσικουδιές και να ανταγωνίζονται για «άσπρο πάτο»… Το ίδιο ερώτημα απευθύνεται και στους ηγέτες των άλλων κομμάτων, γιατί υποψιάζομαι ότι και αυτοί, κάποιον «φραπέ» ή κάποιον «χασάπη» και εκτός Κρήτης θα έχουν στις τάξεις τους για να τους φέρει ψηφαλάκια….
Βοηθήστε όλοι να ξεμαγαριστεί το νησί, να ξεμαγαριστεί η Ελλάδα, να ξεπλύνει την μεγάλη ντροπή και να στηρίξει τους πραγματικούς έντιμους αγρότες που κρατούν την Ελλάδα όρθια και την προμηθεύουν μα τα προϊόντα του τεράστιου μόχθου τους.
*Ο Σήφης Μπουζάκης είναι Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών
