Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗ
Μια βραδιά αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη ζήσαμε σε όλο της το μεγαλείο στο θεατράκι της Φορτέτζας μας, την περασμένη Παρασκευή.
Η θεατρική ομάδα «Από-δραση» του ηθοποιού και σκηνοθέτη Απόστολου Κουγιτάκη μας εντυπωσίασε ακόμα μια φορά. Και όσο και αν ήμασταν προετοιμασμένοι, αφού είχαμε πάρει μια μικρή γεύση το Μάρτιο στο αφιέρωμα που έκαναν τότε, αυτό που ζήσαμε ήταν πάνω από κάθε προσδοκία. Όλη η ιστορία της νεότερης Ελλάδας πέρασε μπροστά από τα μάτια μας, μέσα από τα προσεχτικά διαλεγμένα τραγούδια και τα θεατρικά δρώμενα των παιδιών της ομάδας. Αυτή η μουσική που δεν μας είναι απλά οικεία, αλλά κομμάτι της ίδιας της υπόστασής μας. Αυτή η ανατριχίλα σε κάθε νότα που μας έκανε να νιώσουμε την ιστορία να κυλά μέσα στις φλέβες μας.
Τραγούδια που άφησαν το αποτύπωμα τους στις κορυφαίες στιγμές της Ελλάδας του 20ου αιώνα. Από ένα συνθέτη που δεν έγραψε απλώς μουσική, που πήρε την ιστορία και την αγωνία αυτού του τόπου και την έκανε μουσική. Και το έκανε αυτό γιατί πρώτα απ’ όλα ήταν ο ίδιος τμήμα αυτής της ιστορίας. Με όλα τα πάθη του και όλα τα λάθη του, που πάντρεψε τη σύγχρονη λαϊκή μουσική με τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Η ποίηση σε πλήρη αντιστοιχία με τη μουσική έδειξε ότι καμία τέχνη δεν είναι αυτάρκης και έχει ανάγκη τη βοήθεια της άλλης. Είναι αυτός που βοήθησε να πλησιάσει η ποίηση μέσω της μουσικής και εκείνους τους ανθρώπους που δε θα τους πλησίαζε ίσως ποτέ.
Πόσα συναισθήματα, πόση συγκίνηση, πόσο πατριωτικό δέος, πόση υπερηφάνεια μας κάνατε να νιώσουμε εσείς, μια ομάδα ως επί το πλείστον ερασιτεχνών, που με το πάθος και το μεράκι σας, μας δείξατε ότι όλα μπορούν να γίνονται στον υπέρτατο βαθμό όταν κυριαρχεί η αγάπη σε αυτό που κάνουμε. Που μας εμπνεύσατε και όλοι μαζί ενώσαμε τις φωνές μας και τραγουδήσαμε για τους επαναστατικούς αγώνες, τα απελευθερωτικά κινήματα, τη φτώχεια, την προσφυγιά, την εξορία, την Αριστερά.
Μια όμορφη νότα μας περίμενε στο τέλος της βραδιάς, η ελεύθερη απόδοση – λόγω και των ιδιαίτερων συμβολισμών – τους ποιήματος «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, από την εκπαιδευτικό Βάνα Πουλή. Ο ήλιος της δικαιοσύνης το τραγούδι που έχει περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο του Έλληνα, έλαμψε σε όλο του το μεγαλείο απόψε στη Φορτέτζα.
Με την ευχή όλων μας – λόγω και της επικαιρότητας – στη χώρα που γέννησε τη Θέμιδα και τη Δίκη, να πάψει πια να είναι «νοητός». Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά στην ομάδα. Τα δάκρυα, τα ρίγη συγκίνησης που μας συνόδευαν σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς, καθώς και ένα αίσθημα ψυχικής ανάτασης και αγαλλίασης είναι οι μάρτυρες για την επιτυχία σας. Οι κόποι σας για άλλη μια φορά δικαιώθηκαν.
Είμαι σίγουρη ότι το ελαφρύ αεράκι που φύσαγε, παρέσυρε τις νότες έτη φωτός μακριά σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, όπου ο Μίκης παρακολουθούσε τη βραδιά μ ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα χείλη. Πιθανόν να χόρεψε και ένα βαρύ ζεϊμπέκικο (σαν το δικό σου Απόστολε), με τον φίλο του τον Άντονι.
