«Μη χρησιμοποιείς λέξεις υπερβολικά μεγάλες για το θέμα. Μη λες άπειρο όταν εννοείς πολύ. Διαφορετικά, δεν θα σου έχουν μείνει λέξεις όταν θελήσεις να μιλήσεις για κάτι πραγματικά άπειρο» (C.S. Lewis – Ιρλανδός συγγραφέας).
«Μηδέν Άγαν» (ρήση που αποδίδεται στον Xείλωνα τον Λακεδαιμόνιο, έναν από τους Επτά Σοφούς της αρχαιότητας. Με αυτήν ήθελε να υποδηλώσει ότι η αλήθεια βρίσκεται στο μέσον και χωρίς υπερβολές).
Στην τελευταία δημοσκόπηση της GPO, που έγινε εν μέσω της υπόθεσης των υποκλοπών, η διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχει μειωθεί στο 6,3% με την Νέα Δημοκρατία να καταγράφει 31,4%, τον ΣΥΡΙΖΑ 25,1% και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ 12,1%. Με βάση αυτήν, στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης πανηγυρίζουν, καθώς τώρα η δημοσκόπηση είναι καλή και όχι «στημένη» όπως ήταν όταν η ίδια εταιρία έδινε 10 μονάδες διαφορά.
Βέβαια όποιος παρατηρήσει τις προηγούμενες μετρήσεις της συγκεκριμένης εταιρείας θα διαπιστώσει ότι η ΝΔ ανά κάτι μήνες χάνει 1-2% (κυβερνητική φθορά) ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καρπώνεται τίποτα και μένει στάσιμος πάντα πέριξ του 24-25%. Παρόλα αυτά οι δημοσκοπήσεις είναι φωτογραφίες της στιγμής και μένει να δούμε την συνέχεια.
Η συγκεκριμένη δημοσκόπηση όμως κρύβει κι άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα. Η υπόθεση των παρακολουθήσεων φαίνεται να απασχολεί μόλις το 9,7% των πολιτών, ενώ το 82,5% των ψηφοφόρων δεν σκέφτονται να αλλάξουν τη ψήφο τους με βάση την εξέλιξη της υπόθεσης.
Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η υπόθεση της παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη δεν είναι ένα ζήτημα εξόχως σοβαρό. Αλλά γιατί αυτό υποβαθμίζεται από τους ίδιους που το ανυψώνουν. Με τις ακραίες υπερβολές και την αντιπολιτευτική εξαλλοσύνη ο κόσμος φτάνει στο σημείο να λέει «εντάξει είπαμε τώρα, φτάνει». Καθώς ουδείς σοβαρός άνθρωπος μπορεί να πιστέψει ότι η Ελληνική Δημοκρατία βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης από τα μητσοτατικά τανκς που είναι έτοιμα να καταπατήσουν τις ελευθερίες μας. (Αν και ορισμένοι πιο γραφικοί διαλαλούν ότι ήδη έχουμε χούντα).
Με αυτές τις υπερβολές, που φτάνουν ή ξεπερνούν πολλές φορές τα όρια της σαχλαμάρας, χάνεται (και σε αυτή την περίπτωση) η πραγματική διάσταση του προβλήματος και οι απαραίτητες ενέργειες για την αντιμετώπιση του. Ο ίδιος ο Ανδρουλάκης δεν φαίνεται να αντιδρά με αυτή την υπερβάλλουσα εξαλλοσύνη. Στελέχη του κόμματος του όμως, που από καιρό επιζητούν την «επισύνδεση» με τον ΣΥΡΙΖΑ, βρήκαν την ευκαιρία (ή καλύτερα τους δόθηκε από τα λάθη ορισμένων στελεχών και υπηρεσιακών παραγόντων της κυβέρνησης) να ξεσαλώσουν.
Όσον αφορά τον κ. Ανδρουλάκη έρχεται η ώρα που θα πρέπει να τοποθετηθεί στο δια ταύτα για τον ρόλο του στην διακυβέρνηση της χώρας. Με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να επιβάλλει πρωθυπουργό, καθώς δεν μπορεί ένα μικρό κόμμα να επιβάλλει πρωθυπουργό κόντρα στη βούληση των πολιτών. Στις εκλογές οι πολίτες δεν ψηφίζουν μόνο κόμμα αλλά και τον πολιτικό αρχηγό που επιθυμούν να κυβερνήσει την χώρα. Οπότε στην (αρκετά πιθανή) περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ, ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να επιλέξει για τον αν θα αποτελέσει παράγοντα σταθερότητας ή αποσταθεροποίησης της χώρας στην πιο κρίσιμη στιγμή για την Ευρώπη μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Και φυσικά να ζυγίσει και να αποδεχθεί τις συνέπειες των επιλογών του.
Πέρα όμως και άσχετα από τον κοντόφθαλμο ελληνικό κομματικό ανταγωνισμό, ένα χρόνο πριν τις εκλογές πολλές δυνάμεις ποντάρουν στην πολιτική αστάθεια της χώρας. Από την μία οικογένειες και επιχειρηματικά συμφέροντα που δεν τους αρέσει η ιδέα της διανομής του ταμείου ανάκαμψης με όρους ανοίγματος της πίτας και ίσων ευκαιριών. Έχουν καλομάθει δεκαετίες τώρα με την πίτα μοιρασμένη σε ελάχιστα κομμάτια με ένα μεγάλο να είναι κατοχυρωμένο δικό τους.
Από την άλλη βλέπουμε πολλές περίεργες συμπτώσεις με απόπειρες δημιουργίας πολιτικής αστάθειας σε όλη την Ευρώπη, με στόχο τις κυβερνήσεις που χαρακτηρίστηκαν ως μη φιλικές από την Ρωσία και απειλήθηκαν με συνέπειες από την λαλίστατη κυρία Ζαχάροβα. Τα πάρτι που έριξαν τον Τζόνσον, οι λαϊκιστές που ενώθηκαν και στέρησαν απ’ τον Μακρόν την πλειοψηφία στη γαλλική Βουλή, οι λαϊκιστές που έριξαν την κυβέρνηση Ντράγκι στην Ιταλία, τα βίντεο με τα (ιδιωτικά) πάρτι της Φινλανδής πρωθυπουργού, η υπόθεση των υποκλοπών στην Ελλάδα, η πτώση στην Βουλγαρία της κυβέρνησης του φιλοευρωπαίου πρωθυπουργού Κίριλ Πετκόφ, ο οποίος δήλωσε ότι «μπορώ να τα βάλω με τη μαφία αλλά όχι με τη ρωσική επιρροή στη Βουλγαρία». Αυτά για να βλέπουμε λίγο το δάσος και όχι μόνο το δέντρο.
Κλείνοντας, πίσω στην δημοσκόπηση, στην ερώτηση για το ποιο ζήτημα θεωρούν οι πολίτες σημαντικότερο αυτή τη στιγμή για τη χώρα, η ενεργειακή κρίση καταλαμβάνει την πρώτη θέση με 36.7% και ακολουθεί η ακρίβεια με 36,3%. Οικονομία λοιπόν και ικανότητα διαχείρισης κρίσεων είναι τα δύο στοιχεία που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών. Και όλοι θα κριθούν με βάση αυτά, τις προτάσεις τους και τον ρόλο που θα παίξουν για την αντιμετώπισή τους.
* Γεώργιος Νάστος είναι πολιτικός επιστήμονας
