Μικρό αφιέρωμα σε συγγραφείς και λογοτέχνες με ιδιαίτερα πολύπλευρη δράση

Θα ακολουθήσει έκδοση με όλους τους δημιουργούς των τελευταίων δύο αιώνων

Συνεχίζουμε και σήμερα το αφιέρωμα μας σε Ρεθυμνιώτες συγγραφείς και λογοτέχνες. Σειρά έχει η Ειρήνη Μπριλλάκη Καβακοπούλου. «Θυγατέρα του λόγου και του πολιτισμού» τη  χαρακτηρίζει ο Δημήτρης Αετουδάκης.

Η Ειρήνη ξεχώριζε από τα άλλα κορίτσια κι όχι μόνο για την ομορφιά της. Ήταν μια φεμινίστρια του καιρού της, αλλά όχι με τον όρο που δώσαμε αργότερα. Ήταν μια γνήσια απόγονος της Καλλιρρόης Παρέν Σιγανού. Αυτό τα λέει όλα. Και μια αγνή πατριώτισσα που διακονούσε με συνέπεια τις κρητικές παραδόσεις. Αυτές που διδάχτηκε από μικρό παιδί ακούγοντας τους μεγάλους και βιώνοντας τα ήθη και τα έθιμα από την πιο αυθεντική πηγή τους.

Παρά τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει καταφέρνει να συνεχίσει σπουδές στο γυμνάσιο Ρεθύμνου. Η φτώχεια της δεν επέτρεπε να έχει δικά της βιβλία. Μα δεν την ένοιαζε. Περίμενε υπομονετικά να διαβάσουν πρώτα οι συμμαθήτριές της και μετά δανειζόταν τα βιβλία για να διαβάσει κι αυτή.

Ξεχώριζε πάντα κι οι καθηγητές της την έβαζαν να τραγουδά στις εκδρομές για ν’ απολαύσουν την υπέροχη φωνή της.

Ο πόλεμος τη βρίσκει εθελόντρια να προσφέρει με τις αδελφές της πολύτιμες υπηρεσίες στο πρόχειρο στρατιωτικό νοσοκομείο Σπηλίου. Η Μάχη της Κρήτης την επηρεάζει τόσο, που αργότερα θα συνθέσει τις ωραιότερες δημιουργίες της.

Το 1943, στην καρδιά της κατοχής, αφήνει το χωριό της για να εκπληρώσει το μεγάλο της όνειρο. Να έρθει στην Αθήνα για σπουδές. Μετά από ένα περιπετειώδες ταξίδι με ένα παλιό καΐκι, καταφέρνει να φτάσει στην πρωτεύουσα. Εκεί πετυχαίνει την εισαγωγή της στη Νομική και στη Γαλλική Ακαδημία.

Οι διαλέξεις της άφησαν εποχή. Θέματα που πάντοτε την ενέπνεαν οι αλησμόνητες πατρίδες, (έτρεφε μια απέραντη αγάπη για το προσφυγικό στοιχείο), το δράμα της Κύπρου, ο θρήνος της Παναγίας τόσο επίκαιρο θέμα στις μέρες μας οδεύοντας προς το Άγιο Πάσχα.

Η Ειρήνη Μπριλλάκη ήταν η πρώτη Ρεθεμνιώτισσα λαογράφος και αρθρογράφος σε τακτική βάση στον τύπο από το 1967 και μετά. Η μόνη της αμοιβή ήταν πάντα ο καλός λόγος και οι απορίες που θα δημιουργούσαν γόνιμο διάλογο.

Η ποίησή της μοναδική είχε έντονο το παραδοσιακό στοιχείο. Κι εκείνα τα σχεδόν βιογραφικά της αληθινά διαμάντια.

Ο στίχος της υποδειγματικός σε νόημα, μέτρο, μουσικότητα. Μια συλλογή μας έδωσε το «Πνοή και Ρίζα», ενώ θα μπορούσε να έχει προσφέρει περισσότερες εκδόσεις. Είχε όμως αρχή απαράβατη, να μην προσεγγίζει καμιά μορφή εξουσίας για προσωπικά οφέλη. Όπως και ο άνδρας της, κάθε δημιουργία τους είχε το δικό τους ιδρώτα και την προσωπική τους συμβολή. Δυστυχώς όμως το μεγαλύτερο μέρος του αρχείου της έμεινε ανέκδοτο.

Το 1965 συμμετείχε με τον σύζυγο της Παντελή στην Ελληνική αποστολή στο Βαλκανικό φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στη Σόφια της Βουλγαρίας, μαζί με γνωστούς καλλιτέχνες της δημοτικής μας μουσικής όπως: Ξανθίππη Καραθανάση, Γιάννης Δερμιτζογίαννη, Φώτη Πάνου, Μανώλη Παπαγεωργίου κ.ά. Η ελληνική αποστολή κέρδισε το πρώτο βραβείο και τελικά περιόδευσε σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Βουλγαρίας δίνοντας συναυλίες.

Υπάρχει δημοσιευμένη ανακοίνωση της στα πρακτικά του διήμερου επιστημονικού συνεδρίου της Ι.Λ.Ε.Ρ. με τίτλο «Τα Κρητικά τοπωνύμια» στο Ρέθυμνο, 6-7 Νοεμβρίου 1998, η οποία περιέχει πλήθος ιστορικών, τοπωνυμικών και λαογραφικών στοιχείων για τη γενέτειρά της το Σπήλι.

Ποίησή της επίσης έχει μελοποιήσει ο Μπάμπης Πραματευτάκης.

Σπύρος Απ. Μαρνιέρος

Ο  Σπύρος Απ. Μαρνιέρος, από τους Γουργούθους Αμαρίου, γεννημένος στο Γερακάρι (1931),σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες (Πάντειος) και υπηρέτησε στον Τελωνειακό Κλάδο, στον Κλάδο Επιθεώρησης Τελωνείων σε ανώτερες και ανώτατες θέσεις και συνταξιοδοτήθηκε κατόπιν παραίτησης (1991).

Στη διάρκεια της υπαλληλικής σταδιοδρομίας του ασχολήθηκε με θέματα εξωτερικοί εμπορίου (διδασκαλία, άρθρα, μελέτες και αυτοτελείς εκδόσεις).

Παράλληλα ασχολήθηκε με θέματα Κρητικής Ιστορίας και λαογραφίας (εκατό άρθρα μελέτες και αυτοτελείς εκδόσεις).

Χρημάτισε μέλος και πρόεδρος πολλών επιτροπών αναμόρφωσης και προσαρμογής της τελωνειακής νομοθεσίας στο Κοινοτικό καθεστώς και μέλος του Δια συντονιστικού συμβουλίου του υπουργείου Οικονομικών. Ιδρυτικό μέλος της Ονοματολογικής Εταιρείας Πολιτιστικού Σωματείου «Ένωση Γερακαριανών».

Χρημάτισε επίσης μέλος του Δ. Σ της Ένωσης Τελωνειακών Μακεδονίας», εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ένωσης Επιθεωρητών υπουργείου Οικονομικών» στην ΑΔΕΔΥ και γενικός σύμβουλος της ΑΔΕΔΥ.

Σταύρος Κελαϊδής

Σταύρος Ι. Κελαϊδής (1884-1964), δικηγόρος, ιστοριοδίφης, ανώτερος αξιωματικός στης Στρατιωτικής Δικαιοσύνης. Καταγόταν από τα Σφακιά της Κρήτης, οπλαρχηγός εθελοντικών ομάδων Κρητών, στους απελευθερωτικούς πολέμους της Μακεδονίας 1912-1913.

Μέλος της διοικήσεως της ΕΟΚ κατά την Κατοχή. Στην κρίσιμη περίοδο της αποχωρήσεως των Γερμανών κατακτητών, διορίστηκε από την Ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου, γενικός γραμματέας της Διοικήσεως Κρήτης.Ήταν Πρόεδρος της Επιτροπής Φιλελευθέρων του νομού Χανίων.

Έργα του:«Εθελοντικά Σώματα Κρητών εις τους πολέμους 1912-1913», «Πολιτική αλληλογραφία 1866-1904», «Η εκατονταετηρίς εις τα Σφακια», «Ενας γέρω – Παπάς», «Η έναρξις της Επαναστάσεως του 1821 εις την Κρήτην», «Η Ιερά Μονή Πρέβελη», «Των Καλλέργων», «το μνημείο της Μεταπολιτεύσεως του 1897».

Έγραψε επίσης εκατοντάδες ιστορικά και λαογραφικά άρθρα, σε εφημερίδες και περιοδικά.

Γεώργιος Περπιράκης

Ο Γεώργιος Εμμ. Περπιράκης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο. Αποφοίτησε με άριστα από την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου.

Τον Φεβρουάριο του 1964 διορίστηκε στη Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Τη διετία 1968-70 φοίτησε στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. Το 1973 έλαβε το πτυχίο της Παντείου Ανωτάτης Σχολής.

Τη διετία 1976-78 υπηρέτησε στη Κ.Υ του ΥΠ.Ε.Π.Θ. Το 1982 αποσπάστηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και εργάστηκε σε ομάδες συγγραφής διδακτικών βιβλίων (Γλώσσα Δ’ Δημοτικού και Πολιτική και Κοινωνική Αγωγή Ε’ και ΣΤ’ τάξεων).

Το 1983 προήχθη σε σχολικό σύμβουλο Π.Ε και υπηρέτησε στην Αθήνα, τα Χανιά και το Ρέθυμνο.

Οργάνωσε εκπαιδευτικά σεμινάρια και δίδαξε στο Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο Ηρακλείου (Π.Ε.Κ).

Μετά τη συνταξιοδότηση του το 2000 ασχολείται με θέματα τοπικής ιστορίας. Έχει λάβει μέρος σε συνεδρία Κρητικής ιστορίας και έχει δημοσιεύσει άρθρα ιστορικούς ενδιαφέροντος.

Μιχάλης Παπαδάκης (Δάνδολος)

Ο Μιχάλης Παπαδάκης (Δάνδολος) γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1953 και στη συνέχεια στο 1ο δημοτικό σχολείο και στο Β’ Γυμνάσιο Αρρένων.

Σπούδασε τεχνολόγος μηχανολόγος αλλά ασχολήθηκε με διάφορα άλλα επαγγέλματα.

Με τον Μιχάλη ήρθαμε πιο κοντά όταν ιδρύσαμε με μερικούς άλλους τον σύλλογο Συγγραφέων Λογοτεχνών. Η βαθειά του παιδεία και η ζηλευτή του άνεση όταν μιλούσε για νέες εκδόσεις τον έκαναν πολύτιμο στην ομάδα του και μοναδικό. Σ’ αυτόν οφείλουμε τον πρώτο κατάλογο συγγραφέων λογοτεχνών. Ασχολήθηκε με την πεζογραφία, τη σάτιρα, τον φιλοτελισμό, την καρτοφιλία, τη λαογραφία, τη βιβλιογράφηση, τη γλωσσολογία και την ονοματολογία. Όλα αυτά τόσο με αυτοτελή βιβλία όσο και με δημοσιεύσεις σε περιοδικά, εφημερίδες και καταλόγους φιλοτελικών εκθέσεων, εντός και εκτός Κρήτης. Από το 1985 μέχρι το 1989 εξέδωσε 22 δακτυλογραφημένα τεύχη του περιοδικού «Δούρειος Ίππος», με έδρα το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο, όπου δραστηριοποιούνταν τότε επαγγελματικά.

Μια θαυμάσια παρουσίαση έχει κάνει ο κ. Χάρης Στρατιδάκης στην ιστορική και στην κυριολεξία στήλη του «Αναδιφώντας το χθες».

Ο Μιχάλης έφυγε νωρίς αλλά συνεχίζει να ζει ανάμεσά μας μέσα από το έργο του.

Λευτέρης Κρυοβρυσανάκης

Από τους πολυγραφότερους συγγραφείς ο Λευτέρης Κρυοβρυσανάκης αλλά και από τους πλέον ευρηματικούς δασκάλους.

Από τη διάθεση να εξυπηρετήσει συναδέλφους του τότε που δεν υπήρχε πηγή πληροφοριών ούτε και διαδίκτυο, άρχισε να συλλέγει στοιχεία για κάθε θέμα. Και έτσι δημιούργησε τους πυρήνες για τα πολύτιμα σε περιεχόμενο βιβλία που έχει εκδώσει.

Ο Λευτέρης Κρυοβρυσανάκης γεννήθηκε στον Άρδακτο Αμαρίου (χωριό τω 60 κατοίκων), Δεκέμβριο 1946 είναι το έκτο από τα οκτώ παιδιά (τρία πέθαναν στη γέννα και ένα εννέα ετών) της αγροτικής οικογένειας του Κώστα Κρυοβρυσανάκη και της Ελένης Καρπουζάκη.

Καταγωγή γονέων του από τη Λοχριά, ενώ του παππού του (από τον πατέρα) Κρύα βρύση (Μανούσος Κρυοβρυσανός) της γιαγιάς (Κοκονά από Γερακάρι) και της άλλης γιαγιάς (Σπινθουράκη απο Ανώγεια).

Από το 1953-1959 φοίτησε στο 1/θ Δ.Σ Λοχριάς των 40 μαθητών και συγχρόνως βοηθούσε τους γονείς του σε όλες τις αγροτικές δουλειές. Μάλιστα σε ηλικία δώδεκα ετών εργάστηκε στο Μαλεβίζι (τρύγο) με μεροκάματο 13 δρχ.

Η ζωή του είναι μια περιπέτεια. Ίσως γιαυτό διακρίνεται για τα βαθειά ανθρωπιστικά του αισθήματα ενώ διαθέτει μια ανεξικακία σπάνια στην εποχή μας. Δεν άκουσα ποτέ να παραπονεθεί ακόμα και γι’ αυτούς που τον έχουν πικράνει

Το 1959 -1965 φοίτησε στο γυμνάσιο Πόμπιας Μεσσαράς, διαμένοντας μόνος του σε δωμάτιο (ενοίκιο 100 δρχ.), μαγειρεύοντας στην γκαζιέρα κι έχοντας για φωτισμό λάμπα πετρελαίου.

Κάθε 15 ημέρες ερχόταν ο πατέρας του με το μουλάρι (διαδρομή πέντε ωρών), για να του φέρει τρόφιμα και αν δει τι κάνει.

Το 1964 στάθηκε τυχερός θα βοήθησε σίγουρα και ο προστάτης του ο Άγιος Μύρων, όταν σε μια εκδρομή έπεσε από το λεωφορείο ενώ αυτό ήταν σε κίνηση Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα

Το 1965-1968 φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηράκλειου (φοίτηση τριετής τότε). Παράλληλα εργαζόταν ως διορθωτής στη εφημερίδα «Αλλαγή» (40 δρχ. η βραδιά) και το καλοκαίρι στον Τρύγο στο Μαλεβίζι (35δρ.) μεροκάματο.

Το 1968 κατετάγη στο ΚΕΝ Κορίνθου και μετά από εξετάσεις στη σχολή Φροντιστών ΥΕΑ στο ΚΕΥΠ Λαμίας με απίστευτα καψώνια.

Ως έφεδρος αξιωματικός το 1968-1970, με μισθό 3.500 δρ. υπηρέτησε στη 299 ΜΠΠ Ρεθύμνου (Σοχώρα). Ήταν υπεύθυνος υλικού, αλλά και εκπαιδευτικού κι ενημερωτικού κινηματογράφου σε χωριά του νομού Ρεθύμνου.

Τα χρόνια αυτά, χωρίς καφετιέρες και με βόλτες στη Λεωφόρο και στην Παραλία, κυριαρχούσαν τα πάρτι και οι παρέες. Την ίδια περίοδο έκανε με απόλυτη επιτυχία φροντιστήριο σε μαθητές για την εισαγωγή τους στο Γυμνάσιο.

Απολύθηκε μετά απο 26 μήνες στις 24-6-1970, ενώ στις 2-7-1974 επιστρατεύτηκε με το 5^ο ΤΑΑ, στη Γενική Επιστράτευση (σε Κούφη – Αλίκαμπο).

Από το 1985 φέρει τον βαθμό του έφεδρου υπολοχαγού το 1969 ενώ υπηρετεί ως έφεδρος αξιωματικός σε ηλικία 22 ετών, παντρεύτηκε την 15χρονη μαθήτρια γυμνασίου Στέλλα Εμμ. Τρουλλινού. Απέκτησαν τρία παιδιά που σπούδασαν στο πανεπιστήμιο Κρήτης: Μαρία: (πτυχιούχος Παιδαγωγικού – δασκάλα) Κώστα (Πτυχιούχος Οικονομικού – ιδιωτικός υπάλληλος) και Ελένη (πτυχιούχος Οικονομικού Υπαξιωματικός Λιμενικού), που του χάρισαν πέντε εγγόνια.

Το 1970 για ένα διάστημα εργάστηκε σε βιβλιοπωλείο της Άρτας (εκεί υπηρετούσε αστυνομικός ο πεθερός του) και το 1979-1980 έκανε δισκοπωλείο στην Παλαιολόγου.

Το 1971 διορίστηκε ως αναπληρωτής στο 1/θεσιο Αρολιθίου και το 1972 με μόνιμο διορισμό στον νομό Χανίων, υπηρετώντας συνολικά για 36 χρόνια σε 12 σχολεία, από τα οποία τα 28 χρόνια σε 11μονοθέσια, μένοντας τα πρώτα χρόνια, κάτω από δύσκολες συνθήκες στο σχολείο. Τα 14 χρόνια στον Σωματά που ήταν πρότυπο σχολείο για φοιτητές.

Από το 1999-2002 υπηρέτησε ως υποδιευθυντής στο 1^ο Δ.Σ Ρεθύμνου και το 2003-2006 ως διευθυντής, πρωτοστατώντας στην ίδρυση μουσείου Ιστορίας της Εκπαίδευσης.

Το 2004 -2007 ως αναπληρωτής προϊστάμενος 1^ου Γραφείου Α’ βάθμιας.

Παράλληλα με το εκπαιδευτικό έργο στο σχολείο, ασχολήθηκε με την αθλητική δημοσιογραφία για 29 χρόνια, από το 1987-2016.

Καθώς και με άλλα θέματα. Αθλητικός συντάκτης στην εφημερίδα Ρεθεμνιώτικα Νέα, ιδρυτικό μέλος και συντάκτης στο «Αθλητικό Ρέθυμνο», στη «Ώρα για σπορ», για θέματα της ΕΑΡ της Β’ Εθνικής, αλλά και στο περιοδικό «Σελίδες της Κρήτης» το 1992.

Έχει καλύψει πάνω από 4.000 αγώνες, σε όλα τα γήπεδα του νομού και ιδιαίτερα της ΕΑΡ, ενώ διαθέτει πλούσιο αρχείο με πάνω από 3.000 φωτογραφίες (τις περισσότερες έχει τραβήξει ο ίδιος).

Έχει καταγράψει την ιστορία των 300 χωριών του νομού, των 80 ομάδων του Ρεθύμνου, όλους τους πρωταθλητές, κυπελλούχους, σκόρερ, τους κορυφαίους κάθε χρονιάς, το κύπελο της Μάχης Κρήτης, περιφερειακό καθώς και τα περισσότερα «Αρκάδια» και «Βαρδινογιάννεια».

Προσωπικές του στήλες «Δόξασμένες Μνήμες» και «Από τη Σέντρα και την Εξέδρα».

Το 2003 κάλυψε το Συνέδριο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Στίβου στο «Κάραβελ»και το 2009 το 30^ο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου, στο Τορίνο.

Επίσης, στις 25-3-2007 τον τελικό κυπέλλου Μπάσκετ ΠΑΟ – ΑΓΟΡ87-48 στο ΟΑΚΑ, καθώς και την αθλητική πολιτιστική επίσκεψη της ΕΠΣΡ στην Κύπρο το 2012.

Για το πολυσύνθετο έργο του έχει τιμηθεί 13 φορές με κορυφαία της Νομαρχίας το 2010 (μαζί με Κακλαμανάκη, Σιγάλα, Πουπάκη).

Με την πολύπλευρη απασχόληση του απέκτησε μόνο φίλους και την αναγνώριση από διάφορους τομείς και έχει τιμηθεί 13 φορές.

Λευκή Σαραντινού

Η Ελευθερία (Λευκή) Σαραντινού γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1984. Οι γονείς της, καθηγητές και οι δύο, Μαρία Ακτουδιανάκη και Σαραντινός Γιώργος. Τελείωσε τις γυμνασιακές – λυκειακές της σπουδές στο Ρέθυμνο και απεφοίτησε από το τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου πανεπιστημίου Θράκης το 2005 με βαθμό άριστα και υποτροφία.

Έχει πάρει δίπλωμα Kλαρινέτου, Aρμονίας και Αντίστιξης, ενώ έχει κάνει σπουδές στο πιάνο, στο κλασικό τραγούδι και σε διάφορες ξένες γλώσσες. Εργάστηκε στο Μουσικό Σχολείο, σε διάφορα σχολεία και φροντιστήρια και σήμερα διδάσκει κλαρινέτο, θεωρία, πιάνο, χορωδία, αρμονία και μουσικο-κινητική στο Ωδείο Κόψα στη Κομοτηνή, όπου διαμένει με τον σύζυγο και τον γιο της. Παράλληλα ασχολείται με τη διδασκαλία δημιουργικής γραφής και Ιστορίας, καθώς και με τη μελέτη της ιστορίας και τη συγγραφή. Μετέχει σε όλα τα μουσικά δρώμενα της πόλης και φυσικά όταν «κατεβαίνει» στο αγαπημένο της Ρέθυμνο, συμμετέχει στις εκδηλώσεις μετέχοντας στη φιλαρμονική του.

Έχει γράψει τρία ιστορικά μυθιστορήματα ως τώρα από τις εκδόσεις Historical Quest. Πρόκειται για τα δυο βιβλία της τριλογίας, που αφορά την περίοδο των Σταυροφοριών, το «Χαμσίν – ο Ανεμος της ανατολής» και το «Οι Σταυροί της Ρόδου», ο τρίτος τόμος της τριλογίας είναι στο τυπογραφείο. Έγραψε και το «Λέων και Ημισέλινος» το οποίο διαδραματίζεται στη Βενετοκρατούμενη Κρήτη του 17ου αιώνα. Επίσης τους «Μύθους που έγιναν Ιστορία» εκδ. «Ενάλιος» ένα βιβλίο που επιθυμεί να διαφωτίσει άγνωστες και παραμελημένες πτυχές της «επίσημης» Ιστορίας. Συνέχισε με το βιβλίο «Σε χρόνους Βυζαντινούς», εκδ. Historical Quest που είναι η ιστορία του Βυζαντίου μέσα από τις αφηγήσεις Δέκα Μεγάλων Αυτοκρατόρων του. Και για τους μαθητές έγραψε ένα βοήθημα για την Ιστορία Θεωρητικής κατεύθυνσης της Γ’ Λυκείου (Θέματα νεοελληνικής ιστορίας) εκδ. Historical Quest. Επίσης τρία βοηθήματα Δημιουργικής Γραφής για παιδιά, εφήβους – ενήλικες και εκπαιδευτικούς αντίστοιχα (Γραφοπαιχνιδίσματα, Γραφοσκιάσεις, Γραφοϊριδισμοί 2022 εκδ 24 Γράμματα). Ακόμα έχει συμμετάσχει σε πολλές ανθολογίες διηγημάτων με διηγήματα, ποιήματα και δοκίμια της, ενώ ένα της διήγημα βραβεύτηκε σε διαγωνισμό του Ιανού το 2021. Από το 2022 είναι μέλος του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης.

Για τα παιδιά έχει γράψει ένα παραμύθι «Φρουτοφίλοι» εκδόσεις Tales Quest και 10 Ιστορίες «Μία εικόνα, Μία Ιστορία» έκδοση του Παρατηρητή Θράκης, και τα δυο με φανταστική εικονογράφηση, καθώς και δύο τεύχη από τη σειρά ελληνικής μυθολογίας και αρχαιότητας για παιδιά, εκδόσεις Γράφημα, το «Οι Άθλοι του Ηρακλή» και το «Οι Θεοί του Ολύμπου και η γέννησή τους». Συγχρόνως ασχολείται με τη συγγραφή βιβλιοκριτικών και ιστορικών άρθρων σε διάφορα ιστολόγια στο διαδίκτυο και στο τοπικό τύπο της Κομοτηνής (ο Παρατηρητής της Θράκης) και του Ρεθύμνου (Κρητική Επιθεώρηση). Τέλος, διεξάγει σεμινάρια δημιουργικής γραφής για παιδιά, εκπαιδευτικούς και ενήλικες και ιστορικά σεμινάρια ασύγχρονης εκπαίδευσης (Ιστορία της Μουσικής, Αρχαία, Βυζαντινή, Νεώτερη ελλην.

Ιστορία) στον διαδικτυακό ιστότοπο sparmatseto.gr

Το αφιέρωμά μας σταματά εδώ γιατί πρόκειται να εκδοθεί προσεχώς από τη Γραφοτεχνική το βιβλίο μου «Ρεθεμνιώτες λογοτέχνες και συγγραφείς». Κι εκεί θα έχω αναπτύξει το βιογραφικό κάθε δημιουργού παραθέτοντας και πλήρη εργογραφία του.

Η στήλη θα συνεχίσει σε επίκαιρο εορταστικό χρώμα με θέματα από αλλοτινές εποχές.