Είναι κοινή διαπίστωση ότι σήμερα ενώ απολαμβάνουμε τεράστια τεχνολογική ανάπτυξη η συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη της κοινωνίας μας, δεν προχωρά με τον αναμενόμενο ρυθμό.
Όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε χωρίς συμβάσεις, πέρα από τα πρότυπα και κόντρα στις κοινωνικές συνθήκες και τα στερεότυπα. Έχουμε όμως παρατηρήσει ότι δημιουργούνται αποκλίσεις στον τρόπο θέασης της πραγματικότητας; Ότι όσοι άνθρωποι τόσες πραγματικότητες υπάρχουν, με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολο να επικοινωνήσουμε; Όμως κατά πόσον θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε με υπευθυνότητα την performance του εαυτού μας ρεαλιστικά;
Η εικόνα που έχουμε για τους συνανθρώπους μας είναι πάντοτε ρεαλιστική; Η μήπως την δημιουργούμε από κάτι που φανταστήκαμε επειδή τη δεδομένη στιγμή είτε το χρειαζόμαστε είτε μας βολεύει; Κάτι που πλάθουμε με υλικά «κλεμμένα» από το σινεμά, το θέατρο, την τηλεόραση τα social media,τη λογοτεχνία;
Είμαστε σίγουροι ότι η εικόνα που έχουμε πλάσει σύμφωνα με αυτό που νομίζουμε εξυπηρετεί τις ανάγκες μας, έχει σχέση με την πραγματικότητα;
Μπορούμε να βλέπουμε με τους συνανθρώπους μας το ίδιο πράγμα κάτω από την ίδια οπτική γωνία;
Εκφραζόμαστε όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα και ειλικρινά στο παρόν, ώστε τόσο λιγότερες παρεξηγήσεις να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον; Είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας πρώτα και στη συνέχεια είμαστε σίγουροι ότι βλέπουμε την πραγματικότητα του συνομιλητή μας και ότι παρουσιάζουμε εντελώς ξεκάθαρα την πραγματικότητα τη δική μας ,ώστε να τον βοηθήσουμε να την κατανοήσει…
Εκφράζουμε την άποψή μας αρκούντως καθαρά, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι οι άνθρωποι στους οποίους απευθυνόμαστε, καταλαβαίνουν τι είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε, και τι προσδοκίες τυχόν θα προκύψουν από αυτή την επικοινωνία;
Άρα οι επικοινωνιακές σχέσεις χτίζονται μέσα από τον αλληλοσεβασμό την αλληλοκατανόηση και προπάντων την ειλικρινή έκφραση της αλήθειας του καθενός μας …
Μήπως έχει έλθει ο καιρός να καλλιεργήσουμε σπουδές συνειδητότητας. Οι σπουδές συνειδητότητας δεν έχουν σχέση με την ποσοτική γνώση, άλλα με τον ποιοτικό τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους ανθρώπους και τη φύση γύρω μας.
Ίσως μόνο όταν αρχίσουμε να έχουμε ρεαλιστική επίγνωση των δικών μας συναισθημάτων, θα μπορούσαμε με να νιώσουμε τις συναισθηματικές εμπειρίες των συμπολιτών μας.
Μια παροιμία που αξίζει να αναφέρουμε είναι ότι δεν αρκεί να θέτουμε στόχους αλλά χρειάζεται να ξέρουμε και σημάδι, ώστε να σχεδιάσουμε μια εφικτή μεθοδολογία, με την οποία θα τους πραγματοποιήσουμε. Η επίγνωση (awareness) μας δίνει την δυνατότητα να ξεκινάμε από το εσωτερικό μας, να αναλύουμε τι επιθυμούμε εμείς και να αξιολογούμε με αξιοπιστία τι επιθυμούν οι άλλοι από εμάς. Στη συνέχεια, αυτά τα δύο στοιχεία πρέπει να συγκλίνουν και να ενσωματωθούν αρμονικά σε ένα ενιαίο στόχο, στον οποίο θα αφοσιωθούμε όλοι οι συμβαλλόμενοι που τον έχουμε αποδεχθεί, για να τον τελειοποιήσουμε.
Αγαπητοί φίλοι σε αυτές τις εκλογές, ενδιαφέρθηκα να πλησιάσω ποιοτικά μεμονωμένους ή μικρές ομάδες ανθρώπων. Προσπάθησα να συζητήσω όχι για θέματα που αφορούν γενικά την κοινωνία αλλά εστίασα το ενδιαφέρον μου, να καταλάβω εμπειρικά, πώς αισθάνονται οι ίδιοι οι άνθρωποι της κοινωνίας μας .
Από το δεδομένο ποιοτικό δείγμα, εκτός ότι έγινα καλύτερη εγώ σαν άνθρωπος και τους ευγνωμονώ πολύ για αυτή μου την πρόοδο, συμπέρανα ότι σαν κοινωνία, είμαστε ίσως προκατειλημμένοι χωρίς να γνωρίζουμε, ότι είμαστε όντως προκατειλημμένοι. Και αυτό προσδίδει μία τραγικότητα για εμάς τους ίδιους σαν οντότητες, καθώς μας απομακρύνει από τη συναίσθηση της πραγματικότητας.
Η προσοχή μου δεν εστιάστηκε στα επιμέρους άτομα αλλά προσπάθησα να σκεφτώ ολιστικά, με ποιο τρόπο θα μπορέσουμε σαν κοινωνία, να επικοινωνήσουμε βαθύτερα με τους συνανθρώπους μας, ώστε να πέσουν τα στερεότυπα που μας εμποδίζουν να έρθουμε όλοι κοντά σαν άνθρωποι, άσχετα με κοινωνικά, ταξικά, κομματικά η οποιουδήποτε άλλου είδους κριτήρια. Έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι επιβάλλεται να καλλιεργήσουμε σπουδές συνειδητότητας.
Μόνο όταν αρχίσουμε να παρατηρούμε τα δικά μας αισθήματα, τον τρόπο που αισθανόμαστε οι ίδιοι, μόνον τότε θα μπορέσουμε να νιώσουμε και τους συμπολίτες μας με υπευθυνότητα και ειλικρινή προδιάθεση να τους κατανοήσουμε .Έτσι θα φθάσουμε στη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει τίποτα να κρίνει κανείς σε κανέναν συνάνθρωπο. Διότι με τι κριτήρια να κρίνει κάποιος έναν άλλο άνθρωπο, όταν κάποιος από τους δυο η και οι δυο, στερείται επίγνωσης της υπόστασής του, σαν ανθρώπινη ύπαρξη;
Οι σπουδές συνειδητότητας δεν έχουν σχέση με την ποσοτική γνώση όπως μας έχουν διδάξει στο σχολείο. Έχουν σχέση στον τρόπο με τον οποίο ενσυναισθανόμαστε τους ανθρώπους και τη φύση γύρω μας. Με αυτό τον τρόπο εμβαθύνοντας την κατανόηση μας τόσο του κόσμου εξωτερικά, όσο και του εαυτού μας εσωτερικά, θεωρώ ότι μας βοηθά να επαναξιολογήσουμε τις αλήθειες μας, και να επαναοριοθετήσουμε υπεύθυνα τη θέση μας στην κοινωνία.
Να αποφασίσουμε κατά πρώτον, ποια πράγματα θεωρούμε σημαντικά και γιατί και κατά δεύτερον, ποιος είναι ο τρόπος που μας εκφράζει, ώστε να δώσουμε αξία στη ζωή μας σύμφωνα με το αρχαιοελληνικό ιδεώδες της αρετής.
Συμπερασματικά η διεύρυνση της συνειδητότητάς μας, θα μπορούσε να είναι ένα ικανό και αναγκαίο ξεκίνημα, για να δυναμώσουμε συλλογικά την ανθεκτικότητά μας σαν κοινωνίες και να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά τις σημαδιακές προκλήσεις της εποχής.
* H Ευαγγελία Παναγιωτάκη είναι υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με τον συνδυασμό του Σταύρου Αρναουτάκη
