Του ΓΙΩΡΓΗ ΤΣΙΓΔΙΝΟΥ*
Εντύπωση προκαλεί η εκκωφαντική σιωπή της Μητρόπολης Λάμπης για την άθλια ενέργεια του εφημερίου (ενός καλόγερου) της ενορίας Κισσού να στήσει τρικούβερτο γλέντι στου Κισσού τον Κάμπο στις 22 Ιουλίου, έξω από το σπίτι της βαρυπενθούσης οικογένειας Γαραντωνάκη, η οποία τρεις ημέρες πριν (στις 19 Ιουλίου) είχε χάσει ένα από τα παιδιά της, τον 51/χρονο Χαράλαμπο, οδηγό μεγάλου φορτηγού οχήματος, ο οποίος αυτοθυσιάστηκε, για να μη σκορπίσει τον θάνατο στο Δίστομο Βοιωτίας.
Η ενορία Κισσού, αντί ν’ ακολουθήσει τον δρόμο της σωφροσύνης και της σύνεσης, όπως έπραξαν στο Ατσιπόπουλο, στα Ρούστικα και σε άλλα χωριά της Κρήτης, που ακύρωσαν τις εκδηλώσεις των, όταν το απομεινάρι από το απανθρακωμένο σκήνωμα του άτυχου συγχωριανού μας ήταν ακόμα άταφο στο νεκροτομείο Αθηνών, αυτή έπραξε ακριβώς το αντίθετο! Ποτέ στην ιστορία του χωριού μας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής δεν έχει καταγραφεί αθλιότερη συμπεριφορά!
Σαν να μην έφταναν όμως όλα αυτά, με περισσή εμπάθεια ο συγκεκριμένος ρασοφόρος ανάρτησε και πλήθος φωτογραφιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την επομένη από την συνέλευση στον Κισσό, για να τονίσει περισσότερο το «θεάρεστο έργο του»!. Αντί να δείξει μεταμέλεια και να ζητήσει ευλαβικά συγνώμη από την οικογένεια του εκλιπόντος και την κοινωνία ευρύτερα, αντί ν’ απομακρύνει τους ανεγκέφαλους και τους θλιβερούς αυλοκόλακες που τον περιστοιχίζουν χρόνια τώρα και οι οποίοι τον παρότρυναν να λειτουργήσει έτσι, προχώρησε και στο επόμενο βήμα, αυτό της αναίδειας, δηλαδή: «Δεν έκλασε και να ντραπεί, μον’ έκλασε και γέλασε!», που λέει σοφά ο λαός μας.
Οι ενέργειες όμως αυτές έχουν κυρίως κοινωνικές προεκτάσεις, γιατί οδηγούν την κοινωνίας μας και κυρίως τις νεότερες γενιές στην αποχαλίνωση, στην απαξίωση κάθε ηθικής αξίας και εν τέλει στην αποκτήνωση. «Υποστηρίζεται από πολλούς ιστορικούς του πολιτισμού ότι μπορεί κανείς να ορίσει ως το σημείο που αρχίζει ο πολιτισμός και τερματίζεται η βαρβαρότητα την περίοδο εκείνη κατά την οποία αρχίζουν οι άνθρωποι να τιμούν και να ενδιαφέρονται για τη διαχείριση των νεκρών των …» (SIEBER 2024, 138). Δυστυχώς στο χωριό μας η ενορία πιασμένη χέρι-χέρι με τον «Πολιτιστικό» Σύλλογο κινούνται με ανάποδες στροφές, τρέχουν ολοταχώς προς τη βαρβαρότητα!
Η θλιβερή αυτή ιστορία έχει και μια άλλη πτυχή, δείχνει ότι: «Όπου λείπει η γάτα, χορεύουν τα ποντίκια!». Όπως χόρεψαν εδώ στην κυριολεξία! Η ενορία όφειλε, για να πραγματοποιήσει μια χοροεσπερίδα, να πάρει άδεια από την προϊσταμένη της Αρχή, δηλαδή τη Μητρόπολη Λάμπης. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, ούτε φυσικά ζητήθηκε, δηλαδή περιφρόνησε τον Γέροντα Μητροπολίτη Ειρηναίο, έκανε του κεφαλιού της, αδιαφορώντας αν οι πράξεις της έχουν αντίκτυπο και στην υστεροφημία του προϊσταμένου της, ο οποίος περισυνέλεξε τον εφημέριό της, τον έκανε μισθοδοτούμενο του δημοσίου και του έδωσε και αξίωμα. Όσον αφορά τώρα τις βαρύγδουπες εκφράσεις σε σχετική ανακοίνωση της ενορίας Κισσού, όπως «κλίμα απόλυτης ενότητας, βροντερό παρόν και … σύσσωμο το χωριό κ.λπ», θα πω μόνο ότι το 40/ημερο μνημόσυνο του μακαριστού Χαράλαμπου Γαραντωνάκη θα γίνει σε λίγες ημέρες στο Σπήλι, σε άλλη ενορία και όχι στον Κισσό. Αυτό μεταφράζεται σε … απόλυτη αντιπάθεια προς το πρόσωπο του εφημέριου της ενορίας Κισσού (!!!) ή μήπως δεν είναι έτσι; Η δε διχόνοια είναι επακόλουθο ανίερων πράξεων, ανήθικων πρακτικών, προκλητικών ενεργειών και συμπεριφορών. Είναι επακόλουθο της αναίδειας και της εμπάθειάς σας και φυσικά έχει φυσικούς δημιουργούς και δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Αν κοιτάξετε τον καθρέπτη θα δείτε ποιοί είναι!!!
* Ο Γιώργης Ν. Τσιγδινός είναι συντ/χος εκπαιδευτικός
