Ο όρος είναι λατινικός και υποδηλώνει το «κατ’ αναλογία». Και είναι πασιφανής η υφιστάμενη αναλογία ανάμεσα στην κατάσταση ανάγκης στην υγεία και την οικονομία: αμφότερες θέλουν το οξυγόνο τους. Για την πρώτη αυτό σημαίνει εντατική και αναπνευστήρας. Για τη δεύτερη, μπόλικο χρήμα και ρευστότητα.
Όπως λοιπόν οι άνθρωποι, έτσι και οι οικονομίες πρέπει, παντί τρόπω, να κρατηθούν στη ζωή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει μόνο παροδικά και πρόσκαιρα.
Ούτε έχει καμιά σημασία η ονοματοδοσία των λύσεων, ευρω- ή κορωνο-ομόλογο, Ταμείο Ανάκαμψης ή ο,τιδήποτε άλλο, παρά μόνο η ουσία τους, εν προκειμένω τα χρήματα που θα δοθούν να μην είναι δανεικά.
Πράγματι, στόχος τώρα δεν πρέπει απλά να είναι η αποφυγή μιας ασφυκτικής, αλλά προσέτι η δημιουργία μιας βιώσιμης κατάστασης για το μέλλον. Και τούτο είναι εμφανές ότι θα ήταν αδύνατο να επιτευχθεί με περαιτέρω σώρευση δανείων στις πλάτες εξαντλημένων λαών. Ενόψει αυτών των δεδομένων και η ευθυγράμμιση των ηγετών του ευρωπαϊκού νότου στην αποφυγή δανεικών.
Βασικός αντίπαλος αυτής της θέσης των ευρωνοτίων φαίνεται να είναι η θέληση για σταθερό και ακριβό ευρώ, κορωνίδα των νομισμάτων και ασφαλές επενδυτικό καταφύγιο: ενδεικτική η πρόσφατη αναφορά του γνωστού μεγαλοεπενδυτή Τζώρτζ Σόρος στη δυνατότητα κάποιας ειδικής, λίαν ευνοϊκής, δανειοδότησης της Ε.Ε., που παρέχεται ακριβώς λόγω της εγνωσμένης σταθερότητας του ευρώ. Περαιτέρω, οι χώρες που τάσσονται υπέρ του δανεισμού προφανώς στηρίζονται στα (ομολογουμένως) ποιοτικά βιομηχανικά προϊόντα τους και θεωρούν ότι θα μπορούν στο διηνεκές να τα πουλάνε ακριβά στους έχοντες του πλανήτη, δίχως να φοβούνται τον ανταγωνισμό, αδιαφορώντας έτσι τόσο για την αγοραστική δυνατότητα των καταχρεωμένων, ασφυκτιούντων ευρωνοτίων, όσο και για την ανταγωνιστικότητα των τουριστικών οικονομιών τους στο πλαίσιο ενός ακριβού νομίσματος…
Όλα τα πιο πάνω, όταν ζητούμενο για την πλειονότητα των ευρωπαϊκών λαών δεν είναι οι όροι της δανειοδότησης, αλλά η μη δανειοδότηση. Όταν ήδη πάμπολλοι άνθρωποι παγκοσμίως έχουν προβεί σε μεγάλες δωρεές από την ατομική, την προσωπική τους περιουσία. Όταν, τέλος, η ιστορία της ανθρωπότητας βρίθει περιπτώσεων, όπου η πλεονεξία, η αλαζονεία και η ξεροκεφαλιά έχουν διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο σε γκάφες ολκής και μεγάλες καταστροφές.
