O γενναίος εύζωνας Κωνσταντίνος Κουκίδης

Ηλικιωμένος που είναι σήμερα 84 ετών και που είχε άμεσες σχέσεις με τις ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας από το 1954 είπε πρόσφατα: τα ιδανικά της πατρίδος μου: πατρίδα – θρησκεία και οικογένεια είναι ριζωμένα μέσα στο κορμί μου και δεν θα πεθάνουνε ποτέ όσο είμαι στη ζωή αλλά και ούτε μετά τον θάνατό μου.

Επίσης στα θέματα της πίστεώς μας και της πατρίδος μας οφείλουμε όλοι μας να είμαστε αμετακίνητοι, αυστηροί και ούτε παζάρια να μην κάνουμε για όλα αυτά.

Τώρα που ακούω από ορισμένους να λένε Βόρεια Μακεδονία, ενώ εγώ γνωρίζω ότι είναι μία και ελληνική μέσα σε όλο μου το σώμα γίνεται σεισμός.

Γι’ αυτό το λόγο παίρνω την πατριωτική μου θέση και απαντώ προς κάθε υπεύθυνο για τις λανθασμένες αποφάσεις που έχουν πάρει αγνοώντας τους αιματοβαμμένους αγώνες των προγόνων μας, που έχουν δοθεί κατά καιρούς για να μείνει ελεύθερη και ελληνική η Μακεδονία μας.

Και γι’ αυτό φέρω ως παράδειγμα πατριωτισμού και αυτοθυσίας για τα ιδανικά μας τον ήρωα Εύζωνα Κων/νο Κουκίδη, που το 1941 αρνήθηκε να παραδώσει την Ελληνική Σημαία στους βάρβαρους Γερμανούς κατά την ώρα εκτέλεσης της υπηρεσίας του εις την Ακρόπολη.

Ακριβώς αναφέρεται: όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1941, έστειλαν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλενιτς για να κατεβάσουν την «γαλανόλευκη» από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσουν την Ναζιστική σημαία. Ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον Έλληνα εύζωνα Κων/νο Κουκίδη που φρουρούσε την ελληνική σημαία να την κατεβάσει. Ήταν 8.45 το πρωί όταν οι κατακτητές της χώρας μας με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πυροβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το εθνικό μας σύμβολο, αλλά ο εύζωνας δεν έδειξε κανένα φόβο, απλά αρνήθηκε.

Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε ένα Γερμανό στρατιώτη να το κάνει. Ο στρατιώτης την κατέβασε και αφού με την βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε και την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού.

Ο Εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο το κεφάλι τη διπλωμένη γαλανόλευκη πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχθηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του ιερού βράχου και μπρος στα μάτια των φονιάδων Γερμανών ρίχθηκε στο γκρεμό.

Δυστυχώς αυτό το ηρωικό συμβάν λίγοι το γνωρίζουν και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να γραφτεί το όνομά του στα σχολικά βιβλία της ιστορίας μας. Οφείλουμε όλοι μας να διαβάσουμε με μεγάλη προσοχή το παρόν κείμενο και να λάβουμε υπόψη όλα όσα έχουν συμβεί μέχρι σήμερα για την Μακεδονία και να τοποθετηθούμε εκ νέου με περισσότερη πίστη στα ιδανικά μας.

Με τη δύναμη του Σταυρού, όπως αναφέρει η πίστη μας και είναι πραγματικότητα ότι ο θάνατος έπαψε να υπάρχει αλλά είναι ύπνος.

Έτσι και ο Εύζωνας Κουκίδης Κων/νος όλα τα χρόνια μέχρι σήμερα κοιμότανε και μόλις άκουσε στον ύπνο του το όνομα Μακεδονία ξύπνησε και αμέσως ταξίδεψε έχοντας στα χέρια του την ελληνική σημαία να την τοποθετήσει στον Λευκό πύργο στην πρωτεύουσά της να την περιφρουρεί, αφού έχει μείνει μόνη της και απροστάτευτη. Πιστεύουμε ότι η πατρίδα μας θα δικαιωθεί και άλλη μια φορά, αφού οι πατριώτες της παραμένουν ακόμα σε διαρκή ύπνο.

Στη συνέχεια ο ηλικιωμένος εκφράζει την θλίψη του και ότι όλοι μας οφείλουμε να αμυνθούμε για να μην χαθεί ποτέ ούτε ένα μέτρο από τη χώρα μας.

Τέλος, η πατριωτική υπερηφάνεια και η πίστη του για την πατρίδα μας τον υποχρέωσε να απαντήσει με στίχους για όλους τους υπεύθυνους αυτό που πράξανε για την Μακεδονία μας.

Πατρίδα – θρησκεία και οικογένεια/είναι τα ιδανικά μας

όταν αυτά προδίδονται/ραγίζει η καρδιά μας.

Ελλάδα μου υπερήφανη/με τα ιδανικά σου

όλοι σε καμαρώνουνε/για την αρχαιότητά σου.

Κωνσταντίνε Κουκίδη ήρωα/Ακρόπολη αιματοβαμμένη

και η Μακεδονία μας/εσένα περιμένει.

Κοιμούμαι και ονειρεύομαι/για την Μακεδονία

αυτούς που την πουλήσανε/ έχω μεγάλη μανία.

Ήθελα να ήμουν νέος σήμερα/στον στρατό να υπηρετήσω

την ελληνική σημασία να κρατώ/την πατρίδα μου να τιμήσω.

Όποιος δεν είναι Έλληνας/πρέπει να το δηλώσει

να πάρει μετανάστευση/η γη μας να γλιτώσει.