Πλούσιος είναι όποιος περπατά με ακεραιότητα ήθους και σωφροσύνη.
Πλούσιος είναι αυτός που έχει τη σωματική του υγεία και την αληθινή γνώση ως συνταξιδιώτισσες στους καθημερινούς δρόμους του.
Πλούσιος είναι εκείνος που αδιαφορεί για τα πρόσκαιρα και τα φαινομενικά υλικά αγαθά και αντ’ αυτών νοιάζεται για τον ψυχικό του κόσμο και τα πνευματικά εφόδια.
Πλούσιος είναι όποιος έχει εξασφαλίσει στη ζωή του τη συντροφιά του Θεού και πορεύεται με τις συμβουλές των γονέων ακόμη κι αν έχει αγκάθια ο δρόμος που καλείται να διαβεί.
Πλούσιος είναι αυτός που έχει κερδίσει με τα λόγια και τα έργα του αξίως τον σεβασμό των άλλων και τον ανταποδίδει σε όσους τον αξίζουν.
Πλούσιος είναι καθένας που αναγνωρίζει και τιμά την πραγματική αγάπη, την έχει για άσβεστο φωτοσήμαντρο στη ζωή του και δεν την πληγώνει, ούτε την προδίδει ποτέ.
Πλούσιος είναι εκείνος που δεν έχει καθόλου οργή μέσα του και κακία για τους άλλους ανθρώπους και τις έχει αντικαταστήσει με συμπάθεια και καλοκαρδία για το ανθρωπολόι.
Πλούσιος, τέλος, είναι αυτός που δεν ζει υπόδουλος του εγωισμού και της πλεονεξίας του και μηχανεύεται δόλια και με ιδιοτέλεια για τους συνανθρώπους μας, αλλά ζει ανυστερόβουλος και με ανιδιοτέλεια έναντι των άλλων, συνάμα δε με αυτογνωσία και μετριοφροσύνη.
