Συναγερμός έχει σημάνει σε παγκόσμιο επίπεδο για την «ευλογιά των πιθήκων», προκαλώντας πανικό στις υγειονομικές αρχές των κρατών και στην κοινή γνώμη. Χωρίς ακόμη αν γνωρίζουμε τις διαστάσεις διάδοσης και τις συνεπειών της συγκεκριμένης ασθένειας, είναι λογικό, μετά από δύο χρόνια πανδημίας που έχει στοιχίσει τον θάνατο σε πάνω από 6.300.000 ανθρώπους, όλοι να βρισκόμαστε σε καθεστώς επαγρύπνησης και να προσπαθούμε να ενημερωθούμε με στόχο τις αναγκαίες προφυλάξεις για αποφυγή της νόσησης και της μετάδοσης. Ωστόσο, η εμπειρία του covid-19, θα έπρεπε να μας έχει κάνει περισσότερο σοφούς στον τρόπο της αντιμετώπισης ανάλογων καταστάσεων τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Μια βασική αρχή είναι ότι πρέπει να προσέχουμε στο ζήτημα της μετάδοσης παραποιημένων ή ψευδών ειδήσεων, τα γνωστά fake news. Πρωτίστως, εμείς, οι «θεράποντες» της ενημέρωσης οφείλουμε να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί στο τι μεταδίδουμε και τι όχι. Πρώτα σε επίπεδο ιατρικών πληροφοριών και δεύτερον σε επίπεδο εμφάνισης κρουσμάτων. Το πρώτο γιατί αυτονόητα είναι απόλυτα αναγκαίο οι πληροφορίες να είναι απόλυτα τεκμηριωμένες από εξειδικευμένους επιστήμονες και τις επίσημες υγειονομικές αρχές της κράτους, των αρμόδιων ευρωπαϊκών υπηρεσιών και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Δεν μπορούμε να είμαστε «γιατροί» του εαυτού μας και των οικείων μας. Η δημόσια ενημέρωση είναι δουλειά όλων των παραπάνω που αναφέραμε.
Όσον αφορά στην εμφάνιση των κρουσμάτων πρέπει επίσης να είμαστε πολύ προσεκτικοί τόσο στο τι ακούμε όσο και στο τι διαδίδουμε. Ουδέν κρυπτόν υπό του ήλιου, αλλά πρέπει να σκεφτούμε τους συμπολίτες μας, τον τόπο μας και τη χώρα μας. Η φήμες για κρούσματα που δεν υπάρχουν δημιουργούν ανώφελο πανικό, απογειώνουν τη συνωμοσιολογία, ενώ σε μια περίοδο που ο τουρισμός ξεκινάει, αν επικρατήσουν οι παραπλανητικές διαδόσεις, η ζημιά θα είναι για όλους μεγάλη. Και για να μην παρεξηγηθούμε, ο γράφων δεν βάζει την αγορά πάνω από την κοινωνία και την ανθρώπινη ζωή. Ακριβώς το αντίθετο. Αλλά είναι άλλο αυτό και διαφορετικό να αυτό-υπονομευόμαστε και να «βάζουμε τα χέρια μας, να βγάλουμε τα μάτια μας». Η ψυχραιμία και η εγρήγορση αποτελούν τους καλύτερους συμβούλους και ταυτόχρονα τα κατάλληλα εργαλεία για την ανίχνευση του πραγματικού τοπίου.
Τέλος, υγειονομικές αρχές και ιδιώτες θεράποντες του Ιπποκράτη, οφείλουν να χαλιναγωγήσουν τις επικοινωνιακές τους φιλοδοξίες. Η παρέλαση από τα μιντιακά πάνελ οποιουδήποτε μέσου δεν μπορεί να ακολουθεί μόνο τη φορά διαττόντων αστέρων της πανδημίας του covid-19. Είναι απολύτως κατανοητό ότι δεν έχουν όλοι οι επιστήμονες το χάρισμα της επικοινωνίας, αλλά η επιλογή πρέπει να περιοριστεί σε αυτούς που μπορούν να μιλήσουν για την «ευλογιά των πιθήκων» και που στον δημόσιο λόγο τους εδώ και δύο χρόνια που διαρκεί η πανδημία του κορωνοϊού επέδειξαν, χωρίς κορώνες, σοβαρότητα, νηφαλιότητα και επιστημονική εγκυρότητα. Αλλιώς, παραφράζοντας τη φράση από την Καινή Διαθήκη και το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο – που έχει λάβει παροιμιακή διάσταση στη λαϊκή γλώσσα-, κάποιοι θα συνεχίσουν να μιλούν «δια πάσαν νόσον, (αλλά με) πάσαν μαλακίαν»
