Στην ύπαιθρο της χώρας μας με γλωσσικές παραλλαγές, ακούγεται η παροιμία: Τον όφη βλέπεις, τον συρµό του γυρεύεις να βρεις; Η παροιμία αυτή μεθερμηνεύεται στα σημερινά για την ΚΓΠ ως απόδειξη ότι καταστρέφεται η ΚΓΠ και εσείς ψάχνετε να βρείτε τι κάνει και που πηγαίνει αυτή! Το χειρότερο δε, όλων παραμένει ότι έχουμε προαναγγείλει την εξέλιξη της πολιτικής αυτής με σειρά σημειωμάτων μας. Πάντως, η γραφειοκρατική ελίτ των Βρυξελλών μετονόμασε την προσπάθεια που καταβάλλεται για τον περιορισμό της ΚΓΠ όπως είχε εξαγγελθεί από το 2019 «από το αγρόκτημα στο πιάτο» σε ένα απροσδιόριστο «Στρατηγικό διάλογο για το μέλλον της γεωργίας».
Αφορμή για το σημερινό μας σημείωμα στάθηκε η πολλαπλή αναφορά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης των κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν τώρα και 2 εβδομάδες σε κεντρικές χώρες της ΕΕ, τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Ρουμανία, αναμένεται δε σύντομα να πάρει φωτιά το όλο σκηνικό, αν δεν παρθούν αποφάσεις που να προσπαθούν να τακτοποιήσουν τα πράγματα και να επανατοποθετήσουν το τρένο στις ράγες του.
Αφορμή όμως στάθηκε και η χθεσινή συνεδρίαση του αδύναμου πλέον συμβουλίου υπουργών γεωργίας, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να παρακολουθήσουν και όχι να επηρεάσουν τα πράγματα στηρίζονται στη νέα ανακάλυψη για τον ενταφιασμό της ΚΓΠ που είναι στη φράση «Στρατηγικός διάλογος για το μέλλον της γεωργίας».
Η φυσιολογική φθορά της πρώτη και επικυρίαρχης πολιτικής της ΕΕ που είναι η ΚΓΠ ακολούθησε την πορεία του τρέχοντος πολυετούς προϋπολογισμού της ΕΕ. Εν τούτοις, η προσπάθεια να υιοθετηθεί μια μετριότερη και περισσότερο στοχευμένη πολιτική με το σύνθημα «από το αγρόκτημα στο πιάτο» είχε κερδίσει ορισμένες εντυπώσεις χωρίς να είναι πανάκεια, τουλάχιστον ήταν μια συνέχισης της τότε κρατούσας θέσης.
Μέχρι που ωρίμασαν οι συνθήκες της ρώσο-ουκρανικής κρίσης και ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες,
Στις αναφορές μας τότε στα σημειώματά μας θεωρούσαμε ως λανθασμένη την ευρωπαϊκή πορεία και δεμένη πίσω από το αμερικάνικο δόγμα, αντί να κινητοποιηθεί ως όφειλε η ευρωπαϊκή διπλωματία, ικανότατη λόγω δεσμών, να επιφέρει αποτελέσματα. Οι μέτριοι ταγοί της ΕΕ προτίμησαν την καταστροφική και παντελώς λανθασμένη πορεία των κυρώσεων, που οδήγησαν σε καταστροφικές πιέσεις την ευρωπαϊκή οικονομία, εξυπηρέτησαν πλήρως αμερικάνικα και ρωσικά συμφέροντα, δεν κέρδισαν κανένα αποτέλεσμα εις όφελος του ουκρανικού λαού, η καταστροφή του οποίου συνεχίσθηκε και εξακολουθεί να συνεχίζεται αμείωτη.
Εκεί λοιπόν που δεν υπήρχε επισιτιστικό πρόβλημα ξαφνικά γεννήθηκε ένα. Εκεί που δεν υπήρχε πρόβλημα πρώτων υλών λιπασμάτων και η παραγωγή εκτυλισσόταν κανονικά νάσου και ένα πρόβλημα κάθετης μείωσης των πρώτων υλών, κυρίως ρωσικής προέλευσης. Εκεί που δεν υπήρχε πρόβλημα ενεργειακών τιμών βρεθήκαμε ξαφνικά να εισάγουμε υγροποιημένο αέριο από τους σχιστόλιθους της Αμερικής και βέβαια, και ρωσικό αέριο, αλλά σε 4πλάσιες πλέον τιμές έναντι των μόνιμων ροών μέσω των αγωγών που είχαν διανοιχτεί και είχαν στοιχίσει δισεκατομμύρια ευρώ και χρόνια δουλειάς μυρμηγκιού για να υλοποιηθούν. Παφ! Μια έκρηξη και πάλι στο μηδέν.
Έτσι φτάσαμε στην περίφημη φτωχοποίηση 95 εκατ. Ευρωπαίων της ΕΕ (περσινά στοιχεία) που τελειώνουν το μήνα τους όπως – όπως και πολλοί αναμένουν πλέον επιδόματα για να επιβιώσουν. Και όπλα πολεμοφόδια και άλλα τινά συντήρησης εχθροπραξιών ελάμβαναν και λαμβάνουν χώρα εις όφελος μια καθεστηκυίας ελίτ στο Κίεβο, που δεν άκουσε έγκαιρα και αυτή και οι μέτριοι ταγοί των κεντρικών ευρωπαϊκών χωρών Γερμανίας, Γαλλίας, Μ. Βρετανίας, Ιταλίας, Ισπανίας και όμορων με την Ουκρανία χωρών τον αποθανόντα πλέον Κίσινγκερ που τους είπε πέρσι στο Νταβός: «σταματήστε τον πόλεμο και δώστε στη Ρωσία ότι πήρε». Κανείς δεν κατάλαβε το δίκιο που είχε η κουβέντα του παλαιού αυτού ανθρώπου που ήταν επικυρίαρχος τοποτηρητής σειράς εγκληματικών ενεργειών σε βάρος πολλών χωρών.
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα έπρεπε να βρεθούν και οι πόροι, που μεγάλωναν βαθμιαία οι ανάγκες και είχαμε και τι αμερικάνικες πιέσεις, ως πρόσθετη κατάρα στο όλο αυτό θέμα. Από όπου μπορούσαν να εξοικονομηθούν πόροι, αμέσως γινόταν ενεργοποίηση διεισδύσεων στο θεσμικό σύστημα για να στέλνονται πόροι στην ελίτ του Κιέβου, προ0καλώντας ακόμη και την έκρηξη του μετριοπαθούς πρώην προέδρου της ΕΕ Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (Jean-Claude Juncker) για την μη έγκριση εντολής διεύρυνσης προς την Ουκρανία, ως διεφθαρμένης χώρας.
Και μόλις πριν λίγους μήνες οι Αμερικάνοι δηλώνουν στοπ στα λεφτά προς Ουκρανία. Έπρεπε οι ευρωταγοί να συνδράμουν τις λάθος αποφάσεις τους και εξακολούθησαν στην ίδια λάθος βάση
Κάποια στιγμή θα γίνουν οι κατάλληλες αναφορές και τότε θα διαπιστωθεί το μέγεθος του εγκλήματος της χορήγησης πόρων μέσω κοινοτικών πολιτικών, που εμφανίσθηκαν με την ακόλουθη διπλή διαδικασία:
Διαδικασία 1: Καθυστέρηση αποστολής των μηνιαίων κονδυλίων και εφαρμογής κάθε είδους περικοπών που προϋπήρχαν στο σύστημα. Αυτό σήμαινε ότι ναι μεν δε θα έπαιρναν τα χρήματα που προβλεπόταν οι αγρότες, αλλά θα έπαιρναν λιγότερα και η δήθεν εφαρμογή της ΚΓΠ θα ήταν λίγο ως πολύ μέσα στα πλαίσια των κανονισμών και των νόμων και αν υπήρχαν διαφοροποιήσεις είχαμε και την επόμενη διαδικασία:
Διαδικασία 2: Εδώ τα πράγματα απαιτούν συναίνεση και από τις εθνικές κυβερνήσεις για όλες τις δράσεις που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εθνικού προγραμματισμού για τον οποίο τα ποσά που θα διατεθούν χρειάζονται την έγκριση των Βρυξελλών. Η οποία και δίδεται αυτομάτως, αφού οδηγεί στην εξοικονόμηση ποσών που πρέπει να σταλούν στο μέτωπο (Κίεβο)! Συμπληρώνουμε ότι η διαδικασία αυτή είναι εξαιρετικά επώδυνη για χώρες με αδύναμους προϋπολογισμούς όπως είναι όλες οι χώρες που παίρνουν περισσότερα από σα δίνουν στις Βρυξέλλες. Άρα και η χώρα μας. Όσες φορές ήλθαν στην αντίληψή μας τέτοιες εγκρίσεις από τις Βρυξέλλες, το καταγγείλαμε ως μερική επανεθνικοποίηση της ΚΓΠ. Και δυστυχώς είχαμε δίκιο.
Βέβαια, οι δικοί μας αγρότες δεν έχουν καταλάβει ότι η κινητοποίηση η δική τους είναι συνέχεια των κινητοποιήσεων των άλλων χωρών, αλλά με ένα πρόσθετο αρνητικό αποτέλεσμα: Η αδυναμία των Βρυξελλών να στείλουν κονδύλια για την Ελλάδα, μεταξύ άλλων και για τις πλημμύρες της Θεσσαλίας, πρωτοπόρου της ελληνικής γεωργίας, φαίνεται να επωμίζεται η κυβέρνηση.
Τώρα οι Ευρωπαίοι αγρότες αντιλαμβάνονται ότι τελειώνει η βασική κοινοτική πολιτική και οι Ευρωπαίοι καταναλωτές βλέπουν να μειώνονται οι πόροι τους για να συνεχίσουν το μοντέλο στο οποίο αναθράφηκαν, που μάλλον δύει ανεπιστρεπτί. Από την αυτάρκεια – επάρκεια θα γίνουμε μάρτυρες της επισιτιστικής ανασφάλειας χάριν της αθλιότητας των ευρωταγών με παντελή έλλειψη επίγνωσης των αποφάσεών τους.
