Του ΝΙΚΟΥ ΜΑΡΙΟΛΟΥ
Ο Μάρκος Μπριλλάκης ήταν γιατρός χειρουργός καταξιωμένος με μεγάλη φήμη στην εποχή του. Με τις οικονομίες των αδελφών του που είχαν ξενιτευτεί στην Αμερική αλλά και δικές του δημιούργησε κλινική στο Ηράκλειο.
Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος όμως δεν άφησε περιθώρια σκέψης του πατριώτη Περβολιανού Μάρκου Μπριλλάκη. Εγκατάλειψε την κλινική του και κατατάχθηκε με την θέλησή του στον Ελληνικό στρατό με το βαθμό του Ανθυπιάτρου. Εντάχθηκε στο 44 σύνταγμα πεζικού και ξεκίνησε για την Αλβανία.
Ήταν 29 Ιανουαρίου 1941 όταν ο Μπριλλάκης εντεταγμένος στο ορεινό χειρουργείο του 44ου Συντάγματος, πορευόταν μέσω Πετράνης στην περιοχή Τρεμπεσίνας. Ξαφνικά σμήνος Ιταλικών αεροπλάνων βομβαρδίζει την περιοχή. Αποτέλεσμα του βομβαρδισμού ήταν ο θάνατος πολλών στρατιωτών αλλά και ο βαρύτατος τραυματισμός του γιατρού.
Αλλά ας δούμε την μαρτυρία του Μανώλη Πηγουνάκη που επέζησε και περιγράφει λεπτομερώς τον τραυματισμό του ήρωα γιατρού Μάρκου Μπριλλάκη.
Ενώ λέει βαδίζαμε προς την Kλεισούρα δεχθήκαμε καταιγισμό βομβαρδισμού από Ιταλικά αεροπλάνα, με αποτέλεσμα ο τελικά θανάσιμος τραυματισμός του γιατρού. – Εγώ τρέχω να το βοηθήσω και βλέπω να του έχει αποκοπεί το δεξί χέρι, ενώ και στον θώρακα έφερε τραύματα «Ώφου, γιατρέ μου ήντα ‘παθες» του λέω με πόνο και θλίψη «Δεν πειράζει Μανώλη που έχασα και εγώ μια χέρα για την πατρίδα, απαντά». Μεταφέρθηκε με ένα λεωφορείο στα Γιάννενα, αλλά είχε χάσει πολύ αίμα και οι γιατροί δεν μπόρεσαν να τον σώσουν.
Πέθανε και τάφηκε στα Γιάννενα. Το μήνυμα θανάτου του Μπριλλάκη πλημμύρισε με πόνο και οδύνη όλη την Κρήτη. Το Ρέθυμνο μαυροφορέθηκε. Στα Περιβόλια έγινε επιμνημόσυνος δέησις με συμμετοχή των αρχών και πλήθος κόσμου.
Ο Παπάς Αντώνης μετά το πέρας της επιμνημόσυνης δέησης βγήκε από τον άμβωνα και με ποιητικό λόγο είπε: Γιατί χτυπούν λυπητερά τ’ Άη Γεώργη οι καμπάνες και τραγουδούνε τα πουλιά κάτω στις πρασινάδες; Μα κελαηδούν κι αυτά θλιτά και παραπονεμένα γιατί ήρθενε ο Μάρκος μας με τα φτερά κομμένα.
