Το ελληνικό καλοκαίρι είναι άρρηκτα συνδεμένο με την μουσική! Ο χειμερινός εγκλεισμός δίνει τη θέση του στην θερινή εξωστρέφεια, τότε που όλα γίνονται ευκολότερα κι ο πολίτης βιώνει με κάθε τρόπο τις «χαρές» που στερείται άλλες χρονικές περιόδους.
Εξωτερικοί χώροι, ανοιχτά θέατρα, κηποθέατρα αλλά κυρίως στάδια σφύζουν από τους μουσικούς ρυθμούς, από τον παλμό χιλιάδων ανθρώπων που ελευθερώνουν πάθη, όνειρα, οράματα ακολουθώντας τους καλλιτέχνες που κάτω από τον τεχνητό φωτισμό δίνει τον παλμό μιας κοινωνίας με όλα τα θετικά ή αρνητικά που μπορεί εκείνη να φέρει!
Πριν δεκαετίες τα στάδια έδιναν το σύνθημα για την στερέωση της Δημοκρατίας, εξέπεμπαν μηνύματα Ανθρωπισμού, Αλληλεγγύης, Δικαιοσύνης. Οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής, τα «τοτέμ» της ελληνικής μουσικής ενέπνεαν και μετέδιδαν το αγωνιστικό πνεύμα για ένα μέλλον καλύτερο από το τότε παρόν ή παρελθόν!
Ο ενθουσιασμός του Μίκη, ο ιεροτελεστικός περίπου τρόπος που ο Μάνος έδινε στις συναυλίες του χαρακτήρα μυσταγωγίας, οι νευρώδεις κινήσεις του Ξαρχάκου κάτι σαν κατάθεση ψυχής, ο ελληνοκεντρικός Μαρκόπουλος, ο Λεοντής, ο Λοΐζος, ο Σαββόπουλος, το φοβερός και τρομερός Θάνος, ο Μούτσης, ο Λουκιανός και τόσοι άλλοι πρόσφεραν βραδιές – ορόσημα που προίκιζαν τις ψυχές των θεατών για τον επόμενο χειμώνα με την ζέση και τον πλούτο μουσικής και στίχου!
Σήμερα τα στάδια σφύζουν από γκλαμουριά, από πυροτεχνήματα που σκάνε με την ίδια ευκολία που σκάνε τα εφήμερα σαχλά «σουξέ» των απαστραπτόντων αοιδών που θα εμφανιστούν σε ένα φουτουριστικά στημένο σκηνικό που τις εντυπώσεις κλέβουν πολλά, αλλά όχι πάντα ο λόγος και η μουσική αρμονία. Σιγά-σιγά οι ανοιχτοί αυτοί χώροι μετατρέπονται σε ανοιχτά «σκυλάδικα» που εκτός του πόπολου που θα καθίσει στην σκονισμένη κερκίδα κάποιοι άλλοι θα απολαμβάνουν σε εγγύτερο σημείο προς την εξέδρα «υπηρεσίες» υψηλού επιπέδου, καθισμένοι σε … καναπέδες και ειδικά έπιπλα και βέβαια η «περιποίηση» δεν σταματά εκεί, αλλά προχωρά και σε άλλου είδους «προνόμια»!
Οι εικόνες από τα στάδια – σκυλάδικα των θερινών συναυλιών αντανακλούν ακριβώς την ευτέλεια που έχουμε περιέλθει ως κοινωνία του εντυπωσιασμού, της κακογουστιάς, της έλλειψης μέτρου, της κακοποίησης των αρχών της αισθητικής!
Ο «πελάτης» έχει πάντα δίκιο θα αντιτείνουν κάποιοι και δυστυχώς αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημά μας. Από «πολίτες» γίναμε «πελάτες»! Δυο γράμματα άλλωστε διαφέρουν αυτές οι δυο λέξεις!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας, Δ/νση Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού 7ης ΥΠΕ Κρήτης
