Όλοι, λίγο πολύ, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι άλλη είναι η πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται ένας παρατηρητής που βρίσκεται έξω από ένα κλειστό σύστημα και άλλη εάν βρίσκεται μέσα σε αυτό.
Κλασικό παράδειγμα, το πως αντιλαμβάνεται την κίνηση ο επιβάτης ενός τρένου στην αναχώρηση, σε σχέση με κάποιον που είναι στην αποβάθρα. Για τον επιβάτη του τρένου, η αποβάθρα φεύγει, ενώ για κείνον που στέκεται στην αποβάθρα, το τρένο φεύγει.
Άραγε ποιος από τους δυο παρατηρητές είναι πιο κοντά στην αλήθεια; Όλοι παραδέχονται ότι ο εξωτερικός παρατηρητής αντιλαμβάνεται το τι «πραγματικά» συμβαίνει…στον, ούτως ή άλλως, matrix κόσμο που ζούμε (μεγάλη συζήτηση που οι επιστήμονες θα έπρεπε να εκλαϊκεύουν, όπως κάνει εδώ και χρόνια ο Πανεπιστημιακός Αστροφυσικός Μάνος Δανέζης με ανοικτές διαλέξεις).
Ο Ρον Γκάραν, διαστημικός υπάλληλος της ΝΑΣΑ πέρασε 178 μέρες στο διάστημα και κατά τη διάρκεια της παραμονής του στον Διαστημικό Σταθμό (ISS) έζησε το «φαινόμενο επισκόπησης», που κοιτάς τη Γη από το διάστημα και η πραγματικότητα…αναποδογυρίζει.
Ξαφνικά όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας φαίνονται ασήμαντα και συνειδητοποιείς πόση λεπτή και ευάλωτη είναι η ατμόσφαιρα που μας κρατάει στη ζωή.
Με άλλα λόγια, εάν θέλουμε να συνεχίσουμε την εξελικτική μας διαδικασία ΠΡΕΠΕΙ, «χθες», να περάσουμε από τη σκέψη οικονομία – κοινωνία – πλανήτης, στη σκέψη πλανήτης – κοινωνία – οικονομία.
Κι όμως, ο φερόμενος πλανητάρχης Τραμπ διαφημίζει και προσπαθεί να επιβάλλει τη δική του πραγματικότητα, οικονομία – κοινωνία – πλανήτης, παίζοντας το ρόλο του μηχανοδηγού του τρένου Γη, οδηγώντας το σε αναπόφευκτη σύγκρουση.
Ο (από μηχανής) Θεός να βάλει το Χέρι Του.
