Ο Βορράς συναντά το Νότο στο ΚΗΦΗ Δήμου Μυλοποτάμου

Μας γνώρισαν μέσω διαδικτύου, βλέποντας τις αναρτήσεις μας, και κάνοντας σχόλια σε αυτές.

Πριν από μέρες η καθηγήτριά τους κ. Μαρία Μερεχούγια επικοινώνησε μαζί μας, πάντα διαδικτυακά, όπου μας εξέφρασε την επιθυμία να μας γνωρίσουν από κοντά στην 5ήμερη εκδρομή που θα πραγματοποιούσε το σχολείο τους το επόμενο διάστημα.

Φυσικά η απάντηση μας ήταν…

– Μετά χαράς!!

Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και έτσι έγιναν τελευταίες συνεννοήσεις…

Ο λόγος για την α’ τάξη του 3ου ΓΕΛ Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, όπου ήρθε εκδρομή στην Κρήτη τις προηγούμενες μέρες.

Ήτανε πάρα πολύ τιμητικό να εντάξουν στο βεβαρημένο πρόγραμμα της εκδρομής τους μια επίσκεψη στο ΚΗΦΗ του Δ. Μυλοποτάμου.

Έτσι λοιπόν ανταποκριθήκαμε κι εμείς δεόντως σε αυτή την πρόκληση.

Την Παρασκευή το πρωί λεωφορείο με 50 μαθητές και τέσσερις καθηγητές που τα συνόδευαν έφτασαν στη Δομή μας, όπου υπήρξε ένας προβληματισμός για το πως θα χωρέσουμε όλοι σε ένα χώρο όπου είναι διαμορφωμένος να χωράει με άνεση 25 ανθρώπους… όμως επειδή… «όλοι οι καλοί χωράνε» ο προβληματισμός κάμφθηκε, και όλα πήγαν μια χαρά.

Οι ηλικιωμένοι μας δέχτηκαν με ζεστασιά τους μουσαφίρηδές μας.

Τους καλωσόρισαν με μαντινάδες, συχνά επαναλαμβανόμενες αλλά έδειχναν την πολύ καλή τους διάθεση απέναντι στα παιδιά που ήρθαν από πολύ μακριά για να τους δουν να τους γνωρίσουν.

Στη συνέχεια διηγήθηκαν η κ. Μαρία μας 99 χρονών από το κάτω Μυλοπόταμο και ο κ. Γιώργος 97 χρονών από το πάνω Μυλοπόταμο τις συνθήκες ζωής όταν ήταν στην ηλικία τους, τις δυσκολίες και τα βάσανα του πολέμου… γιατί όπως πάντα όποια κουβέντα κι αν κάνουν ό,τι κι αν διηγηθούν στο τέλος η μόνιμη πληγή τους που πάντα είναι ανοιχτή, είναι ο πόλεμος. Έτσι αναφέρθηκαν πάλι στα δύσκολα χρόνια του πολέμου, στις δύσκολες συνθήκες που πέρασαν συμβουλεύοντας τα παιδιά να εκτιμούν αυτά που έχουνε, γιατί ποτέ δεν είναι τίποτα δεδομένο στη ζωή…

Στη συνέχεια τους τραγούδησαν τον Ερωτόκριτο, αφού πρώτα ενημερώσαμε τα παιδιά με λίγα λόγια για το τι είναι ο Ερωτόκριτος.

Αυτό που τους έκανε εντύπωση ήταν ότι υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι που γνωρίζουν από στήθους ολόκληρο τον Ερωτόκριτο, στο σημείο αυτό ο κ. Γιώργος τους είπε ένα τετράστιχο επί τη ευκαιρία!

Δεν θα μπορούσε να λείπει το ριζίτικο και μάλιστα το πασίγνωστο σε όλους, «Πότε θα κάνει Ξαστεριά», όπου το τραγουδήσαμε όλοι μαζί… ηλικιωμένοι, καθηγητές, παιδιά, και ήταν πολύ συγκινητικό.

Είχαμε ετοιμάσει και ένα παιχνίδι με λέξεις «ντοπιολαλιάς», όπου τα παιδιά προσπαθούσαν να βρουν είτε από την ετυμολογία ή τα συμφραζόμενα τι ακριβώς σημαίνουν.

Όπως συμβαίνει πάντα στα παιχνίδια χαλαρώσαμε, γελάσαμε, χαρήκαμε.

Η ρακή ήταν έτοιμη με τους μεζέδες της, όπου γίναμε όλοι ένα και δοκιμάσαμε όλοι από όλα, μιας και υπήρχε αφθονία και καλή καρδιά…. πλούτος δηλαδή!

Υπερέβησαν κατά πολύ το χρόνο που είχαν προγραμματίσει να παραμείνουν στη Δομή μας, όμως κατά γενική ομολογία άξιζε τον κόπο, για όλους μας.

Έτσι μας χαιρέτησαν με εμφανή συγκίνηση οι καθηγητές τους.

Για την τιμή που μας έκαναν δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα καλούδια του τόπου, που τους προσφέραμε με αγάπη… «παξιμάδι τυρί και ρακί» και ένα βιβλίο με τον «Ερωτόκριτο» μαζί με το ημερολόγιο της Δομής μας!!!

Οι πρωτοβουλίες αυτές είναι κομβικής σημασίας για τα παιδιά μας, η «Διαγενεακή Σύνδεση» πρέπει να επιδιώκεται από τους δασκάλους όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, γιατί μόνο καλά αποκομίζουν και οι δύο ηλικιακές ομάδες.

Ήταν σαν προσκύνημα, έτσι το εξέλαβαν οι ηλικιωμένοι μας, έτσι το εκλάβαμε κι εμείς οι εργαζόμενοι.

Ευχαριστούμε τους καθηγητές που τα συνόδευαν:

Μαρία Μερεχούγια, Αντώνιος Δάμαλης, Κωνσταντίνος Μορφίδης, Στυλιανή Τσιακίρη.

Σας ευχαριστούμε παιδιά από το 3ο ΓΕΛ τον Αμπελοκήπων της Θεσσαλονίκης, να είστε καλά, να έχετε υγεία και ευχόμαστε να σας αφήσαμε μία καλή ανάμνηση στην όμορφη αυτή συνάντησή μας.

Η υπεύθυνη της Δομής

Εμμανουέλα Μαθιουδάκη