Από το 1988 ως το 1989 την καλύτερη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Παπανδρέου ασκούσαν οι ταξιτζήδες και οι φουρνάρηδες.
Έμπαινες στο ταξί και ενώ άκουγες πολιτική εκπομπή στο ραδιόφωνο ο ταξιτζής άρχιζε το τροπάριο της εποχής εκείνης για τον Κοσκωτά, τη Μιμή και τον Ανδρέα και άλλα σκάνδαλα της δημόσιας ζωής και της πολιτικής.
Εισερχόσουν στο φούρνο και αν τύχαινε να πεις κάτι για την ακρίβεια, ο αρτοποιός ρητόρευε εις βάρος της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ που διέλυσαν τη χώρα.
Τα χρόνια περάσανε και ήλθαν άλλες εποχές με άλλους ανθρώπους και άλλα ήθη.
Τώρα, καλοκαίρι 2025, κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, στο ταξί ακούς συνήθως καψουροτράγουδα και ο ταξιτζής συνομιλά στο κινητό του περί ανέμων και υδάτων, ακόμη κι αν ο κόσμος και η πολιτική κυριολεκτικά και μεταφορικά φλέγονται.
Μπαίνεις στον φούρνο και ακούς τον φούρναρη συχνά να συζητά για κάποιο ριάλιτι ή σίριαλ που είδε στην τηλεόραση, ακόμη κι αν έξω από το αρτοποιείο η κοινωνία είναι άνω κάτω.
Έτσι, όμως, γίνεται να αλλάξει ο κόσμος; Προσωπικά, ίσως και ουτοπικά σκεπτόμενος, νομίζω πως όχι…
