Στις 19/6 ημέρα Πέμπτη και στις 8:00 το βραδάκι περίπου, μια παρέα νέων ανάρτησε την σημαία της Παλαιστίνης στον ιστό της Ελληνικής σημαίας στο άγαλμα του Άγνωστου Στρατιώτη, στην ομώνυμη πλατεία στο Ρέθυμνο. Οι αρχές, ειδοποιημένες από αυτόπτη μάρτυρα, προχώρησαν στα δέοντα και κατέβασαν τη σημαία. Τα ερωτήματα όμως αρκετά μεταξύ των οποίων το γενικό συμπέρασμα, ότι δυστυχώς, κατά τη λαϊκή έκφραση, έχει χαθεί η μπάλα…
Οι Έλληνες ίσως έχουμε τις περισσότερες παθογένειες από οποιονδήποτε άλλον λαό της γης, αρνούμενοι να τις ξεπεράσουμε και να κάνουμε τα ανάλογα βήματα μπροστά. Ανάμεσά τους είναι η επιλεκτικότητα που μας διακρίνει, ή οποία δεν είναι πάντα η καλύτερη. Λέω επιλεκτικότητα, επειδή η συγκεκριμένη παρέα ανέβασε στον ελληνικό ιστό τη σημαία της Παλαιστίνης (δεν έχω κάτι με τους παλαιστινίους ίσα-ίσα!), αλλά αγνοεί επιδεικτικά και επιλεκτικά άλλες χώρες που βρίσκονται σε παρόμοιες διενέξεις όπως οι παλαιστίνιοι με το Ισραήλ.
Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι στην Αφρική αυτό το διάστημα γίνονται ένοπλες συγκρούσεις και διαταραχές σε δεκατρείς χώρες! Συγκεκριμένα, τα κράτη αυτά είναι τα εξής: Μπουρκίνα Φάσο, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Δημοκρατία του Κονγκό, Αιθιοπία, Μάλι, Μοζαμβίκη, Νιγηρία, Σενεγάλη, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν και Νότιο Σουδάν. Και βέβαια ξαφνικά ξεχάσαμε την Ουκρανία! Η Κίνα ελέγχει το Θιβέτ από το 1950, όταν ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός εισέβαλε στην περιοχή, τερματίζοντας την de facto ανεξαρτησία του Θιβέτ και ο θρησκευτικός ηγέτης του Δαλάι Λάμα μόνιμα εξόριστος, αλλά δεν είδα κανέναν να διαμαρτύρεται, ούτε και να αναρτά σημαίες σε ελληνικούς ιστούς, για τις αφρικανικές χώρες και το Θιβέτ! Για την Κύπρο και την κατοχή του 40% του νησιού από τους Τούρκους βέβαια ούτε λόγος! Αυτή δυστυχώς την έχουμε ξεχάσει – χάσει μάλλον εντελώς!
Οι περισσότερες από τις συγκρούσεις στην Αφρική γίνονται κλασσικά για την εξουσία, αλλά και για την ανεξαρτητοποίηση κάποιων περιοχών, ενώ δεν λείπουν οι εμφύλιοι πόλεμοι. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στη Νιγηρία, το 35% των κατοίκων είναι Χριστιανοί. Υποτίθεται ότι η χριστιανική μας πλευρά έπρεπε να έχει ξεσηκωθεί, αφού Χριστιανοί σφάζονται στην κυριολεξία από Μουσουλμάνους, ένοπλους αντάρτες. Χαρακτηριστικά μια ολόκληρη Ελλάδα, δηλαδή πάνω από 10 εκατομμύρια Χριστιανοί, έχουν σφαγιαστεί ή εκτοπιστεί από τις εστίες τους τα τελευταία χρόνια. Κάτι παρόμοιο έγινε και στη Συρία, με την πτώση του καθεστώτος του Άσαντ. Δεν είδα πάντως κανένας να διαμαρτυρηθεί, ούτε καν η εκκλησία που θα είχε χίλιους δυο λόγους. Μάλλον κείτονται μακράν… κατά δήλωση του εθνάρχη Καραμανλή για την Κύπρο το 1974, σαν απάντηση στην προτροπή κάποιων να παρέμβει η Ελλάδα, στην εισβολή των Τούρκων. Για την Τουρκία πάντως δεν βρίσκονται μακράν, αφού έχει επεκτείνει την εξωτερική της πολιτική και στην Αφρική πλέον, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει, αρνητικά οπωσδήποτε, για μας!
Αυτονόητα με τις συγκρούσεις στην Αφρική να μαίνονται σε καθημερινή βάση, πολλοί είναι οι Αφρικανοί που ζητούν διέξοδο για καλύτερη ζωή, στην οποία πιστεύουν ότι θα την έχουν στην Ευρώπη. Αποτέλεσμα να αυξάνονται αθρόα οι μεταναστευτικές ροές προς αυτήν, τελευταία δια μέσου της Κρήτης, αφού μέχρι αυτή τη στιγμή η γηραιά ήπειρος διανύει την μακροβιότερη περίοδο ειρήνης στην ιστορία της, με εξαίρεση τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 90.
Για τη βοήθεια των ΗΠΑ στο Ισραήλ σύμφωνα με το Δόγμα Wolfowitz (Πολ Βόλφοβιτς Αναπληρωτής υπουργός άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών (2001-2005) γίνεται επειδή: «Ο στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να αποτρέψει την κυριαρχία σε μια περιοχή που είναι κρίσιμη για τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων μας. Αυτές οι περιοχές περιλαμβάνουν την Ευρώπη, την Ανατολική Ασία, τη Μέση Ανατολή/Περσικό Κόλπο και τη Λατινική Αμερική. Ο ενοποιημένος και αντιδημοκρατικός έλεγχος των πόρων μιας τόσο κρίσιμης περιοχής θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική απειλή για την ασφάλειά μας». Είναι λοιπόν μάλλον ξεκάθαρο γιατί το βοηθούν, αφού έχουν άμεσα συμφέροντα στην περιοχή και το θέλουν σαν ανάσχεση στην εξάπλωση των μουλάδων στη μεσόγειο.
Η κοινή λογική λέει ότι δεν είναι μόνο οι συγκρούσεις Ρωσίας – Ουκρανίας και Ισραήλ – Ιράν που πρέπει να μας προβληματίζουν, αλλά και όσα γίνονται στην Αφρική, προοιωνίζοντας δυσάρεστες εξελίξεις, ειδικότερα τώρα που η Τουρκία έχει βάλει το χεράκι της στις διαφορές μας με τη Λιβύη και θέλει να βρει τρόπο να πατήσει τα πόδια της σε περισσότερες χώρες εκεί.
Καλό θα είναι τα κεφάλια των πολιτικών κομμάτων να ζυγίζουν καλά τα πράγματα, πριν δώσουν τις κατευθύνσεις στους πιστούς της ιδεολογίας τους, για ανάρτηση σημαιών ξένων κρατών και ειδικότερα σε ιστούς που έχουν την ελληνική σημαία υποβαθμίζοντας και εξευτελίζοντας την. Υπάρχουν αρκετοί άλλοι τρόποι να διαμαρτυρηθούν και όχι να ακυρώνουν την ελληνική σημαία που είτε μας αρέσει, είτε όχι, μ΄ αυτήν ανατραφήκαμε και γι’ αυτήν έχουν χυθεί ποτάμια αίματος, από τους Έλληνες που έζησαν σ΄ αυτόν τον τόπο πριν από μας.
