Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα του απολογισμού. Όχι μόνο για την φωτιά στην Αττική, η οποία δεν έχει ελεγχθεί ακόμα κι άρα δεν γνωρίζουμε ακόμα το μέγεθος της καταστροφής που σίγουρα πάντως είναι τεράστια. Όχι μόνο για την φωτιά στο Νότιο Ρέθυμνο που εντέλει τέθηκε υπό έλεγχο, αφού κατέκαψε τα πάντα.
Δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα του απολογισμού, συνολικά για το φετινό καλοκαίρι. Υπάρχουν ακόμα πολλές και δύσκολες εβδομάδες μπροστά μας και η συζήτηση για το τι πήγε λάθος και τι πήγε καλά (αν κάτι πήγε καλά), θα πρέπει να γίνει όταν η αντιπυρική περίοδος θα έχει ολοκληρωθεί.
Ωστόσο εδώ πρέπει να σημειωθεί κάτι: οι χρονικοί προσδιορισμοί που έχουμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε όλα αυτά τα χρόνια δεν ισχύουν πια. Για παράδειγμα, μπορεί οι αρμόδιοι φορείς να προειδοποιούν ότι κάποιες μέρες είναι περισσότερο επικίνδυνες από άλλες με πλέον, ειδικά εδώ στην Κρήτη, ο «κόκκινος συναγερμός» δεν περιορίζεται σε λίγα 24ώρα. Είναι διαρκής. Το νησί, λίγο ως πολύ, βρίσκεται σε σταθερό κόκκινο συναγερμό, κάθε μέρα, από τον Απρίλιο και βλέπουμε μέχρι πότε. Άρα η προσοχή όλων πρέπει να είναι διαρκώς αυξημένη.
Από εκεί και πέρα όμως, καθώς οι φλόγες συνεχίζουν να καίνε χιλιάδες στρέμματα πρασίνου και να καταστρέφουν ολόκληρες περιοχές, τα βασανιστικά ερωτήματα αυξάνονται διαρκώς.
Ερωτήματα όπως:
Πόσα εναέρια μέσα διαθέτουμε, πόσα λειτουργούν και τελικά επαρκούν;
Πόσους πυροσβέστες διαθέτουμε, πόσοι έχουν προσληφθεί και τελικά επαρκούν;
Πόσα επίγεια μέσα διαθέτουμε, πόσα λειτουργούν και τελικά επαρκούν;
Πώς επιλέγονται οι επικεφαλής -και- της Πυροσβεστικής, με ποια κριτήρια, ποιος τους αξιολογεί;
Ποιος είναι ακριβώς ο σχεδιασμός που θεωρητικά έχει εκπονηθεί, συμπεριλαμβάνεται σε αυτόν η κλιματική κρίση και οι επιπτώσεις της, τον γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι ή κάνει ο κάθε φορέας του κεφαλιού του, μέσα στον γνωστό κυκεώνα αλληλοεπικάλυψης αρμοδιοτήτων και ευθυνών που οδηγεί στην πλήρη ανευθυνότητα;
Σημαίνει κάτι πρακτικά, έχει κάποια αξία βρε αδελφέ η διαβεβαίωση ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι σε ετοιμότητα, η πολιτική προστασία του Κράτους, της Περιφέρειας, των Δήμων τελεί σε απόλυτη εγρήγορση;
Όλα τα παραπάνω μπορούν να συνοψιστούν και σε ένα μόνο ερώτημα: τι έχει αλλάξει προς το καλύτερο εδώ και δεκαετίες στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις φωτιές;
Άλλαξε σίγουρα από το Μάτι κι έπειτα, η αντιμετώπιση της ανθρώπινης ζωής. Όσο κι αν το 112 έχει αρρυθμίες και αστοχίες, έχει σώσει και πολλές, πολλές ζωές. Και όσο κι αν πολλοί κατηγορούν την κυβέρνηση ότι συχνά εκκενώνει οικισμούς άκριτα και αχρείαστα, εγώ λέω ότι δεν πειράζει, μακάρι να ήταν αυτό το πρόβλημά μας.
Αυτή είναι η μία μα πολύ σημαντική αλλαγή.
Κατά τα άλλα;
Τι άλλο μπορούμε με το χέρι στην καρδιά να πούμε πως πραγματικά βελτιώθηκε;
Ναι, δεν είναι ακόμα η ώρα του απολογισμού.
Όμως τα ερωτήματα μαζεύονται. Θα τεθούν όταν πρέπει. Θα απαντηθούν, είτε πολιντικάντικα κατά πάσα πιθανότητα, είτε ειλικρινά (δύσκολο).
Νομίζω όμως ότι τις περισσότερες απαντήσεις τις γνωρίζουμε ήδη.
Τις βλέπουμε δυστυχώς να γράφονται, ξανά, όπως κάθε χρόνο και ώρα με την ώρα, μέσα στα αποκαΐδια.
